รายละเอียด : บำเรอแค้นอสูร (99.-)

เขารังเกียจเธอ! 
‘ติณณภพ อดิเทพไพศาล’ นักธุรกิจหนุ่มผู้มีปมฝังใจอันเลวร้าย 
ความไม่ซื่อสัตย์ของบิดาไม่เพียงแต่ทำให้ผู้เป็นแม่โศกเศร้าจนเป็นต้นเหตุของการหย่าร้าง... 
หากผู้เป็นพ่อยังกล้ารับหญิงสาวคราวลูกมาส่งเสียเลี้ยงดูอย่างออกหน้าออกตา 
เหมือนเป็นการตบหน้าและเหยียบย่ำจิตใจของเขาและมารดาอย่างร้ายแรง 
หลังจากที่เธอเสียชีวิตไปด้วยความเจ็บช้ำ 
เขาจึงตั้งปณิธานเอาไว้ว่า เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็จะไม่ขอข้องแวะกับผู้เป็นพ่ออีก 
เขาจะไม่แยแสแม้แต่นางบำเรอชั้นต่ำที่ยอมทอดกายให้ผู้ชายรุ่นพ่อแลกกับความสบายคนนั้น 

แต่เธอเองที่เป็นฝ่ายเข้ามาตอแยกับเขา 
คนที่เคยผ่านความยากจนและรู้คุณค่าของเงินอย่าง ‘แพรพิไล’ รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง 
เมื่อพินัยกรรมของบิดาบุญธรรมระบุให้เธอโอนเงินประจำตำแหน่งให้บุตรชายของเขาทุกๆเดือน 
ทั้งๆที่ผู้ชายคนนั้นไม่เคยจะปรากฏตัว หรือทำประโยชน์ใดๆให้บริษัทเลย 
ต่อให้ติณณภพมีกิจการใหญ่โตเป็นของตัวเอง นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะนอนรับเงินอยู่เฉยๆ 
ถ้าเขาถือตัวว่าเป็นผู้มีสิทธิ์ชอบธรรมในมรดกของบิดาเธอ 
แพรพิไลก็จะใช้สิทธิ์ในฐานะผู้ดูแลทรัพย์สินทั้งหมดสั่งสอนให้เขารู้สำนึกเช่นกัน 
และค่าตอบแทนของการแกว่งเท้าหาเสี้ยน... 
ก็คือเสี้ยนสวาทอันใหญ่ที่เต็มใจตำเนื้ออ่อนๆของเธอให้เจ็บปวดรวดร้าวอย่างที่สุด 
สัมผัสแรกของลิ้นอุ่นทำให้แพรพิไลกรีดร้อง ร่างบางสะดุ้งเฮือกขึ้นจากที่นอน 
ดิ้นพล่านเพื่อถอยหนีสัมผัสลึกซึ้งนั้น ติณณภพใช้วงแขนทั้งสองข้างตรึงต้นขาเรียวเอาไว้แน่น 
“คุณหวานไปทุกส่วนจริงๆ” เสียงทุ้มเข้มนั้นกระซิบเบาๆที่ข้างใบหู ทำให้ดวงตาคู่สวยเบิกโพลง 
“คุณภพคะ เดี๋ยวก่อน!!” แพรพิไลพยายามร้องห้าม มือน้อยยกขึ้นดันอกแกร่งอย่างอ่อนแรง 
แม้อยากจะถอยหนี แต่เธอไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับกายแล้ว 
“ไม่เป็นไร ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณลืมผู้ชายทุกคนที่ผ่านมา” 
“ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น แพรไม่...” 
แพรพิไลพยายามจะร้องค้าน แต่มันก็ช้าไปเมื่อเธอรู้สึกถึงบางอย่างที่... 

“ตื่นเต้นกันแล้วล่ะสิคะ ถ้าอยากรู้ว่าแพรพิไลรู้สึกถึงอะไร...