"‘สำนักงานนักสืบเอกชนขันติ’ เป็นสำนักงานนักสืบเล็กๆ ที่มีขันติเป็นเจ้าของ เขามีเสมียนอยู่ในสำนักงานหนึ่งคนชื่อปานอัปสร และหลานสาวซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของพี่ชายแท้ๆ อยู่คนหนึ่ง เธอชื่อรินรดาหรือขิง ขันติเห็นว่าขิงมีหน่วยก้านดี เหมาะจะเป็นนักสืบ เขาเลยพยายามสนับสนุนให้เธอเป็นนักสืบที่เก่ง และคดีที่ขิงได้รับมอบหมายนั้นเป็นคดีของนายคชา
คชา เป็นพนักงานของบริษัทแห่งหนึ่ง เขาได้รับบาดเจ็บจากการทำงานส่งผลให้เป็นโรคหมอนรองกระดูกสันหลังเคลื่อน ซึ่งโรคนี้ทำให้เขาต้องนั่งรถเข็นตลอดเวลา แต่บรรณวิชย์ผู้ว่าจ้างให้รินรดาตามสืบพฤติกรรมของนายคชานั้นกลับสงสัยว่าอาการป่วยของนายคชาที่เป็นอยู่ในขณะนี้นั้นไม่เป็นความจริง
รินรดาจึงจำเป็นต้องสะกดรอยตามนายคชาไปถึงที่บ้านพักของเขา แต่ก็พบอุปสรรคอยู่มากเพราะบ้านเช่าของเขานั้นมิดชิด เธอไม่สามารถมองเห็นการใช้ชีวิตภายในตัวบ้านของเขาได้เลย หญิงสาวจึงตัดสินใจปีนต้นมะม่วงของบ้านข้างๆ เพื่อมองเข้าไปภายในตัวบ้านของนายคชา
และเพื่อนบ้านของนายคชานั้นก็เป็นนางพยาบาลคนหนึ่งซึ่งเป็นแม่ม่าย นางมีลูกชายอยู่หนึ่งคน จิรัสย์เป็นเด็กผู้ชายที่อยู่ในช่วงเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย เขากำลังอ่านหนังสืออยู่ภายในห้องนอน แล้วจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงกระดิ่งดังที่หน้าบ้าน เมื่อลงมาดูก็ไม่พบใครเลย แต่เขากลับได้ยินเสียงโครมครามดังมาจากในห้องนอน จิรัสย์ขึ้นไปดูก็พบผู้หญิงคนหนึ่งที่แอบเข้ามาในห้องของเขา
กว่าจะคุยกันเข้าใจว่าเธอเข้ามาในห้องของเขาทำไมก็นานหลายนาที แต่จิรัสย์ยื่นคำขาดว่าไม่ต้องการให้รินรดาปีนรั้วและปีนต้นมะม่วงเข้ามาในห้องของเขาอีก เขาไม่สนใจว่าเธอจะเป็นนักสืบหรือเป็นหัวขโมย เขาต้องการให้เธอออกไปเท่านั้นแล้วก็ปล่อยเธอกลับไป แต่รินรดาไม่ได้ใส่ใจในความต้องการของจิรัสย์เลย วันต่อมาเธอยังคงกลับมาที่บ้านของเขา ปีนต้นมะม่วง และปีนเข้าไปในห้องแล้วยังนั่งบนเตียงนอนของเขาอีก จนจิรัสย์ต้องยอมปล่อยให้เป็นเช่นนั้นอย่างจำใจ