รายละเอียด : วิมานบำเรอรัก

นางแบบสาวแสนยั่วยวนราวกับนางแมวป่า ผู้ที่ทำให้เขาคลั่งไคล้อย่างสุดหัวใจเพียงแค่เห็นภาพถ่าย ลิลลี่นางแบบแสนเซ็กซี่ ที่ขึ้นชื่อว่าซื้อได้ แต่เจ้าหล่อนกลับไม่ไยดีกับข้อเสนอของเขา มาร์คัส ไกรอนันต์เลิศ ลูกครึ่งหนุ่มสเปนผู้แสนหล่อเหลาและร่ำรวยทำแบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะแม่ตัวดี เธอจะต้องเป็นของเขา ! มาร์คัสสาบานกับตนเอง และใช้ทุกลูกล่อ ลูกชน เพื่อต้อนแม่สาวแสนยั่ว เข้ามาในวิมานสวาท เขาจะทำให้เธอยอมสยบ กลายเป็นลูกแมวน้อยแสนน่ารักบนเตียงเขา“ฉันไม่มีอะไรจะตกลงกับคุณ” ละอองดาวพูดเสียงดุๆ พร้อมกับทำตาเขียวใส่เขา แก้มสาวแดงก่ำ เมื่อตกอยู่ในวงแขนรัดแน่นนั้น เธอแนบชิดกับเขาไปทุกส่วนจนสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเรือนกายชายนั่น ร้อนวูบวาบไปทั้งตัวราวกับถูกกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ จากร่างกายเขาไหลสู่ตัวเธอ มือเรียวยันอกกว้างไว้ หากแต่มันช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี “มีสิ มีมากด้วย” มาร์คัสว่า มองกวาดไปทั่วเครื่องหน้าสวยงดงามที่เขาไม่มีวันลืมนั่นอย่างชื่นใจ กับผู้หญิงคนนี้ เพียงแค่ได้กอดจูบ สัมผัสนิดๆ หน่อยๆ ทำไมจิตใจมันถึงอิ่มเอม และปรารถนาเธอจนแทบจะเก็บกลั้นไว้ไม่ไหว อยากจะปล้ำเธอบนรถไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่คนอย่างเขาไม่เคยขึ้นชื่อว่าบังคับฝืนใจใคร เขาอยากให้เธอสมยอม ตกลงใจเป็นของเขาด้วยความเต็มใจ“ฉันเคยบอกคุณแล้ว ว่าฉัน...” ละอองดาวเม้มปาก เธอยอมรับในที่สุดว่าเธอคือลิลลี่ในวันนั้น นัยน์ตากลมโตมองสบกับนัยน์ตาคมกริบ ที่มองเธอด้วยประกายตาฉ่ำหวาน เร่าร้อน จนเธอต้องหลบตาเขา แล้วเอ่ยเสียงแผ่วหวิว ทั้งที่อยากให้มันฟังหนักแน่นมากกว่านี้“ไม่ได้ขายตัว อย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย คุณมาร์คัส อย่าทำแบบนี้ฉันไม่ชอบ”“ผมก็ไม่ได้อยากจะซื้อคุณอีกแล้วนี่นาที่รัก” มาร์คัสเอ่ยเสียงทุ้ม เขาไล่ซับจูบไปตามนวลแก้ม และซอกคอที่กรุ่นกลิ่นหอมที่เขาชอบนัก เหมือนได้กอดได้จูบแล้วไม่อาจจะหยุดยั้งตัวเองไว้ได้ เขาอยากจะเจรจา ต่อรองกับคนในอ้อมกอด ให้เธอยอมตามใจเขาเสียที“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อย” มือเรียวพยายามผลักไสเขา ใบหน้างดงามก้มงุดกับอกกว้าง หนีการรุกรานจากใบหน้าคมสัน ที่ยังคงแต้มจูบเหมือนไม่รู้เบื่อเสียที“ปล่อยไม่ได้” มาร์คัสตอบ เล่นเอาละอองดาวถึงกับโมโหขึ้นมาวูบหนึ่ง นี่เขาจะเอาอะไรกับเธออีกนะ เห็นเป็นผู้หญิงใจง่าย ดอกไม้ริมทางหรืออย่างไร จะคิดเอามาเด็ดดมเมื่อไหร่ก็ทำได้ตามใจ เธอกัดเขาหมับทันทีด้วยความโมโห ทำให้มาร์คัสถึงกับขบกรามกรอด เพื่อข่มความเจ็บปวด ก่อนจะกระซิบขู่เสียงเรียบ เล่นเอาละอองดาวถึงกับรีบปล่อยเขาอย่างรวดเร็ว“เอาสิ ถ้าทำผมเจ็บมาก ผมจะลืมตัว ปล้ำลิลลี่เสียให้รู้แล้วรู้รอด บนรถคันนี้แหละ ไม่ต้องเจรจาตกลงอะไรกันอีกแล้ว เอาไหม? ผมทำได้นะ”“คนบ้า” ละอองดาวทุบอกเขาอย่างโมโห แต่นึกถึงคำขู่นั้นแล้วก็หยุดมือ น้ำตาไหลขึ้นคอนัยน์ตางดงามเมื่อถูกกดดันจากคนที่กำลังกอดเธออยู่ เขาจะเอาอย่างไรกับเธอกันนะ อีตาบ้านี่ ทำให้เธอไม่มีทางเลือก เหมือนกับเป็นลูกไก่ตัวน้อยๆ ในอุ้งมือเขา ที่เขาจะทำอย่างไรกับเธอก็ได้“ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ คุณมาร์คัส ฉันขอร้อง”“ตอบคำถามผมสามข้อก่อน แล้วผมจะปล่อยคุณไป” มาร์คัสมองหน้าหวานๆ ที่กำลังมีน้ำตาปริ่มๆ นั่นแล้วก็พาลใจอ่อน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยบังคับขู่เข็ญเอาแต่ใจกับใครแบบนี้ แต่กับเธอ ใจมันบอกว่าปล่อยไปไม่ได้ ไม่ว่าจะทำอย่างไร เขาก็ต้องดักและต้อนเธอให้เข้ามาในอ้อมกอดของเขาให้จงได้“ถามมาสิคะ” เมื่อเห็นว่าใช้ไม้แข็งไม่ได้ผล ละอองดาวก็เริ่มใช้ไม้นวม ด้วยการยอมพูดจากับเขาดีๆ สัมผัสของเขาทำให้เธอทั้งวาบหวิวและอึดอัด ปนเปไปด้วยความหวาดกลัว เธอต้องเอาตัวรอดก่อนตอนนี้ จากเสือร้ายที่จ้องจะขย้ำเหยื่ออย่างเขา เขาอยากจะทำอะไรเธอก็คงต้องตามใจไปก่อน“ข้อแรก คุณคือลิลลี่ของผมจริงๆ ใช่ไหม?” คำว่าลิลลี่ของผม เล่นเอาละอองดาวหน้าร้อน เธอกัดริมฝีปาก พลางพยักหน้า อดเอ่ยค้านขึ้นมาเบาๆ ไม่ได้“ฉันคือลิลลี่คนนั้น แต่ฉันไม่ใช่ของคุณ” คำเอ่ยแย้งนั้นทำให้ชายหนุ่มอมยิ้ม พลางหัวเราะเบาๆ จนป่านนี้แม่เจ้าประคุณยังไม่วายออกฤทธิ์ ทั้งที่สั่นไปหมดกับอกเขาแบบนี้“ข้อที่สอง คุณมีแฟนแล้วหรือยัง? ตอบผมมาตามตรงนะ ห้ามโกหกเป็นอันขาด” “มีแล้ว” หญิงสาวโพล่งออกมาเลยทันที อย่างจะเอาตัวรอด มาร์คัสหรี่ตา แล้วมองคนในอ้อมกอดด้วยสายตาคาดคั้น เขาไม่อยากเชื่อหรอกว่าเจ้าหล่อนจะมีคนรักแล้ว แต่ข้อหนึ่งที่เขาเชื่อนั่นก็คือ เธอไม่ได้เป็นอย่างที่ข่าวลือเลยสักนิด เรื่องที่เธอง่ายและพร้อมที่จะยอมทำตามข้อเสนอเมื่อมีคนให้ราคาที่น่าพอใจ“หืม? แน่ใจนะ”“ฉันมีแฟนแล้วจริงๆ นะ” ละอองดาวรีบยืนยัน พลางเอ่ยเสียงอ่อน “คุณคงไม่ยุ่งกับคนมีแฟนแล้วใช่ไหมคุณมาร์คัส คุณคงไม่ชอบแย่งของคนอื่น หรือทำลายคู่รักให้ต้องแตกแยกใช่ไหม?”“พอดีถ้าเป็นของที่ผมอยากได้...” น้ำเสียงทุ้มนั่นเอ่ยอย่างนุ่มนวล พร้อมกับกวาดมองไปทั่วรูปหน้าเนียนหวาน จนคนถูกมองหน้าแดงซ่าน“ผมไม่เลือกวิธีเสียด้วยสิ”