ยามรัก...เขาไม่ต่างจากเทพบุตร
ยามชัง...เขาร้ายกาจไม่ต่างจากปิศาจร้าย
ที่พร้อมจะกระชากวิญญาณให้เธอตายดับ
ภายใต้แววตาที่แสนเย็นชาและไร้ความปรานี
โดยไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ ว่าหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอ
จะถูกบดขยี้ให้แหลกยับด้วยปลายเท้าของเขาเอง
“ฉันจะให้เธอเลือก ระหว่างไอ้ชู้ของเธอ กับก้อนเลือดที่อยู่ในท้องของเธอตอนนี้
เลือกเอาว่าเธอจะเก็บใครเอาไว้” คำพูดของชายหนุ่มทำให้รอบบริเวณเกิดความเงียบขึ้นมาชั่วขณะ
“คุณ...คุณพูดว่าอะไรนะคะ” จงกลนีทวนซ้ำไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินคำนี้ออกจากปากของฟาบิโอ
“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก ถ้าเธอเลือกมันฉันก็จะฆ่าลูกชู้ที่อยู่ในท้องเธอ แต่ถ้าเธอเลือกลูก
ฉันก็จะฆ่าไอ้ชู้รักของเธอทิ้ง” น้ำเสียงเหี้ยมพร้อมกับดวงตาเย็นเยือกไร้ปรานี
“คุณมันไม่ใช่คน...สักวันคุณจะเสียใจกับการกระทำของคุณครั้งนี้”
“ใครจะสน...เลือกมาจงกลนีว่าเธอต้องการให้ใครอยู่”
“คุณนิดครับ...อย่าโกรธนายเลย นายรักคุณมาก” เจสันพยายามเอ่ยแม้จะเจ็บไปทั้งร่างก็ตาม
“หุบปาก...เลิกแสดงละครต่อหน้าฉันเสียที” ฟาบิโอตวาดลั่นดวงตาคู่คมแดงก่ำด้วย
ความร้าวรานที่ถูกทรยศจากคนที่รัก
“ฆ่าผมเถอะครับนาย”
“หึ...รักกันมากซินะ ได้...ฉันจะสงเคราะห์ให้”
เสียงปืนแผดคำรามก้องติดๆ กันทำให้จงกลนีกรีดร้องด้วยความตระหนก
น้ำตาพรั่งพรูเป็นสายด้วยความเจ็บปวดเกินจะรับได้ เจสันแน่นิ่งราวกับร่างไร้วิญญาณ
มือเรียวพยายามเอื้อมคว้า แต่กลับถูกขัดขวาง
|