รายละเอียด : บอดี้การ์ดดอกฟ้า
ม่รู้ว่าน้ำเมาหรืออารมณ์พาไปเธอจึงยอมมอบกายให้เขาไปง่ายๆ
คนที่เป็นเพียงบอดี้การ์ด แต่เขาช่างต่างจากคนอื่นมากนัก
เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองมอบใจให้ผู้ชายในมุมมืดคนนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่
จนเมื่อมารู้ว่าเขาเป็นใครอีกคนที่ไม่เธอไม่ควรคู่
ไม่ว่าเขาจะเป็นผู้ชายธรรมดาหรือหนุ่มเพอร์เฟค
เธอก็มอบสิ่งมีค่าให้เขาไปหมด คงเหลือก็แต่ร่างไร้หัวใจ
“นายหนีหน้าฉันทำไมกันพอร์ล”
“ผมไม่ได้หนี ผมมาทำงาน”
“นายก็กลับไปนอนที่บ้านได้นี่ แต่นี่นายเลือกจะมานอนคอนโดของเซบัสแทน
ไม่เรียกว่าหนีหน้าหลบหน้า แล้วเรียกว่าอะไรกันล่ะ”
พอร์ลได้แต่ส่ายหน้ากับความรั้นของชลธิชาที่นั่งกอดอกใบหน้าตึง
ความคิดของเธอมันห่ามจริงๆ น่าจับตีซะให้เข็ด
“ลุกขึ้น ผมจะไปส่งที่บ้าน”
“ไม่ ! จนกว่านายจะบอกว่าหลบหน้าฉันทำไมกัน”
คนจะรั้นจะพูดอย่างไรก็ไม่ฟัง ชลธิชายิ่งมีชื่อเสียงเรื่องความรั้น ดื้อ
และเอาแต่ใจตัวเองอยู่แล้ว เขาก็ยังเคยเจอฤทธิ์เธอหลายครั้ง
แม้ตอนนี้สถานะจะเปลี่ยนไป เธอไม่ใช่เพียงแต่เป็นคุณหนูหากเป็นเมียเขาด้วย
“เมื่อเรื่องของคุณเรียบร้อย และผมรู้ตัวว่าใครทำร้ายคุณ เราถึงจะพูดถึงเรื่องนี้กัน”
“ไม่ ! ฉันจะคุยวันนี้และเดี๋ยวนี้ !”
เอากับเธอสิ...ความดื้อยกให้เป็นที่หนึ่งไม่มีใครชนะ พอร์ลยอมแพ้ เขานั่งนิ่งๆ
กอดอกเช่นกัน สายตาก็จ้องมองคนฤทธิ์มากไม่วางตา
“พูดมาสิจะเอายังไง !”
“พูดสิ ! พูดออกมาสิจะเงียบทำไม !”
มือบางรั้งเสื้อเขาไว้ ก่อนจะทุบแผงออกแข็งแรงนั้น แล้วน้ำตามันก็ไหลเมื่อชายหนุ่มเอาแต่นั่งนิ่งเฉย
เธอร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายเขา ทำเอาพอร์ลเองก็พลอยอึ้งไปด้วย นี่เป็นครั้งที่สองที่ได้เห็นน้ำตาของเธอ
“คุณเชอร์รี่...”
“ออกไป ! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน !” ชลธิชาแหวใส่เขา
พอร์ลจับหญิงสาวมานั่งบนตัก ใช้นิ้วมือเรียวอย่างกับผู้หญิงแต่ใหญ่กว่าเช็ดน้ำตาให้เธออย่างเบามือ
ซื้อครบ 600 บาทขึ้นไป จัดส่งฟรีทั่วประเทศ
ติดต่อและร้องเรียน 02-4239999 กด 4
