รายละเอียด : โอบฟ้ามาห่มรัก

ในคืนฝนโปรย อริชาต้องหนีสุดชีวิตจากเงื้อมือผู้ชายใจทรามที่ร้ายกาจยิ่งกว่าเสือ มีผู้ชายอีกคนที่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนดีหรือร้าย เธอจะหนีเสือปะจระเข้หรือเปล่ารัฐศาสตร์...เจ้าของไร่หนุ่ม สิ่งที่กลัวที่สุดของหนุ่มโสดคือการมีเมียโดยบังเอิญ เขาช่วยหญิงสาวที่เจอบนถนนเปลี่ยวในยามค่ำคืน ในสภาพเสื้อผ้าขาดวิ่นจนเผยให้เห็นเนื้อตัวขาวผ่อง เธอเหมือนลูกแกะท่ามกลางเสือหิวใจ ถ้าขืนปล่อยไปแม่สาวตัวขาวคงไม่รอดเงื้อมือใครๆ ในค่ำคืนนี้เป็นแน่“ฉันบอกคุณได้เพียงว่าฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายถูกกระทำ หยุดยัดเยียดข้อหาร้ายๆ ให้ฉันได้แล้ว เอาเป็นว่าฉันเปลี่ยนใจไม่ไปกับพวกคุณแล้ว” อริชาโวย ดวงตากลมวาววับโกรธขึง ใบหน้าเนียนใสสะบัดหน้าหนีพร้อมกับร่างบอบบางตั้งท่าจะลงจากรถ “ง่ายๆ แบบนี้เหรอ ฮึ! นึกอยากไปก็ไป ข้างนอกมันมีอันตรายรอบด้านเธอก็รู้อยู่แก่ใจแล้วยังจะมาดื้อดึงอีก”เสียงดุๆ ของเขาทำเอาอริชาชะงักงัน หันไปมองใบหน้าคมเข้มอย่างหวาดหวั่นและไม่แน่ใจจะทำยังไงดีในเวลานี้ดึงดันจะไปหรือยอมรับสิ่งที่เขาพูด “เอาเถอะยังไงซะเราจะไปด้วยกัน” รัฐศาสตร์ตัดบทเมื่อแมวตัวน้อยทำท่าจะกลายร่างเป็นเสือขึ้นมา ดวงตาคมกริบส่งสายตาแกมบังคับให้อริชานั่งลงตามเดิม ดวงตากลมซึ้งแววตาครุ่นคิดก่อนจะปรายตามองร่างใหญ่ที่นั่งกอดอกอยู่ข้างๆ ถ้าคิดจะลงไปจากรถคันนี้เธอคงต้องฝ่ากำแพงมีชีวิตนี้ไป ลำพังคนเมาเธอยังไม่มีปัญญาสู้รบปรบมือนับประสาอะไรกับชายหนุ่มตรงหน้า เขาไม่เมามีสติครบถ้วนและที่สำคัญร่างกายที่กำลังนั่งเหยียดแข้งเหยียดขาท่าทางสบายๆ ดูแล้วแข็งแกร่งมากอริชาลอบมองไหล่กว้างและท่อนแขนแข็งแรงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นตึงอย่างพิจารณา เขาคงไม่ปล่อยให้เธอเปิดประตูลงจากรถไปง่ายๆ แน่ แล้วทีนี้จะทำยังไงดีสายฝนยังคงโปรยปราย ภายในรถเย็นฉ่ำ เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า อริชารู้สึกว่าหนังตาเธอมันเริ่มหนักลงทุกที...ในที่สุดหญิงสาวก็เผลอหลับไป ไม่มีโอกาสได้รู้ว่าเบาะนั่งของเธอถูกปรับระดับเอนนอนให้อย่างนุ่มนวลด้วยฝีมือรัฐศาสตร์ ร่างใหญ่ขยับตัวนั่งประกบข้างอย่างปกป้อง ดวงตาคมกริบทอดสายตามองใบหน้าอ่อนเยาว์อย่างพิจารณาพลางกระตุกยิ้มที่มุมปาก เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงอยากช่วยเธอนักเควินสีหน้ายุ่งมองเจ้าของไร่หนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์นัก สุดท้ายก็อดคันปากพูดออกมาจนได้“นายจะพาเธอไปด้วยทำไมให้มันวุ่นวาย ดีไม่ดีอาจจะหาเรื่องมาใส่ตัวและไร่รัชนีกรเอาได้““ไม่เอาน่าเควิน แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งเอง“ รัฐศาสตร์ติง“ผู้หญิงตัวเล็กๆ มักนำปัญหาใหญ่ๆ มาให้ผู้ชายเสมอ” เควินแกล้งแขวะผู้เป็นเพื่อนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เมื่อดูท่ารัฐศาสตร์ไม่เปลี่ยนใจแน่