รายละเอียด : Cinderella's Lab ผู้ชายก็คล้ายรองเท้าแก้

สิ่งที่ซินเดอเรลล่าทุกคนจะต้องจำให้ขึ้นใจก็คือ...

"คนที่ไม่ใช่  จะไม่มีวันใช่คนที่ใช่  จะใช่โดยที่เราไม่ต้องพยายาม"

 และรองเท้าแก้วนั้น,  ถ้ามันเป็นของเรา  มันก็ย่อมจะเป็นของเราอยู่ดีเราไม่มีวันรู้หรอกว่า  รองเท้าแก้วข้างไหนคือข้างที่เราตามหามาตลอดชีวิตจนกว่าเราจะได้สวมมัน  แค่วางเท้าลงไป  เราจะรู้ได้ในทันทีว่าความรู้สึกแบบนี้แหละ  ที่เราตามหามานานแสนนาน  ความพอดิบพอดีความเข้ากันได้  การรองรับน้ำหนักเบาของทุกจังหวะย่างก้าวมีแค่คนคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เรารู้สึกแบบนี้ได้จนชั่วกัลปาวสานซึ่งที่สุดแล้ว,  หลังการทดลองและตามหามาชั่วชีวิตเราอาจไม่พบกันเจ้าชายองค์ใดเลยก็ได้  เพราะรองเท้าแก้วข้างที่คิดว่าใช่ก็มีวันแตกสลายได้  หาเราไม่ทะนุถนอมมันมากพอ

รีวิวโดยผู้เขียน : Cinderella's Lab ผู้ชายก็คล้ายรองเท้าแก้

กุ ม ภ า ฯ ป ล า ย ปี :

แถลงสถานการณ์ความโสด  ความรัก  และชีวิตทดลองของฉัน

       ฉันไม่เคยกำหนดระยะเวลาในการครองโสดของตัวฉันเอง  แต่อดีตที่ผ่านมา,  ฉันไม่เคยโสดได้นานสักทีหลังการเลิกราครั้งค่าสุด  ฉันจึงมุ่งมั่นเหลือเกินว่า  ฉันอยากโสดนานๆ  นานนนนนนนที่สุดเท่าที่จะทำได้

เพราะอะไรน่ะเหรอ ?  เพราะช่วงเวลาที่เป็นโสด  มันเป็นช่วงที่อะดรีนาลีนในร่างกายสูบฉีดตลอด  โลกดูน่าสนุกตื่นเต้น  ท้าทาย  และเต็มไปด้วยฟลอร์เริงระบำ  ฉันตัดโซ่ตรวน  แล้วก็บินขึ้นฟ้าอย่างร่าเริงสุดชีวิต  :)

       ตั้งแต่ต้นปี  2012  ฉันเริ่มสร้าง  Lab  ทดลองชีวิตของฉันเอง......โดยเฉพาะกับความรัก ฉันอยากเป็นโสดนานๆ  แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะอยากแห้งเหี่ยวไร้รัก  ฉันร่าเริงกับชีวิตโสด ฉันมีครบทุกอย่าง  ฉันเริ่ดๆ  เชิดๆ  กับทุกวันได้อย่างไม่ทุกข์ร้อน  แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่า  ฉันอยากเป็นคุณยายวรนาถอยู่บนคาน  ฉันไม่ได้  need  จะแต่งงาน  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันกำลังจะบวชชี "ฉันอยากมีความรัก  เพราะฉันเสพติดการตกหลุมรัก"

       ฉันชอบช่วงเวลาโปรโมชั่น  ช่วงแห่งการค้นหาความรู้สึกระหว่างทาง  พร้อมรำพึงเบาๆ  กับตัวเองว่าa missing piece  หรือจะเป็น  Jigsaw  ตัวสุดท้าย  เมื่อไหร่จะเจอ  (วะ!)

       นั่นล่ะ!  ฉันก็ทดลองค้นคว้าของฉันมาเรื่อยตั้งแต่ต้นปี  เจอดีบ้าง  ร้ายบ้าง  สลับกันไป  เป็นปีที่สนุกสนานกับการพบปะพูดคุยกับผู้คนมากจริงๆ  ฉันอ่อนไหวง่าย  จนบางทีก็ไม่แน่ใจว่า  ฉันอินกับบทเกินไปหรือเปล่าเพื่อนสนิดหลายคนตั้งโต๊ะประชุมลงความเห็นว่า  ฉันไม่ได้รักใครเลย  ฉันแค่อยากอยู่ในสภาวะแห่งรักก็เท่านั้นแต่สุดท้าย  ทุกคนก็รู้ดีว่า  ฉันอาจอ่อนไหวง่าย  แต่ถ้ายังไม่แน่ใจ, ฉันจะไม่มีทางบอกใครๆ ว่าฉันไม่โสดแล้วเด็ดขาด........

        เพื่อนสาวคนหนึ่งบอกว่า  ฉันเป็น  profressionist  ด้านความรักอย่างแท้จริง  เพราะฉันรู้ตัวเองต้องการอะไรและทันทีที่ความสัมพันธ์ไม่เป็นอย่างที่คาดหวัง,  ฉันก็ปิดฉากมันเองอย่างง่ายดาย  เพราะฉันไม่มีทางรอให้ตัวเองต้องเสียใจเพราะใคร  "ความสนุกที่ต้องรอให้ใครประทานให้น่ะ  แม่ง...โคตรแย่ว่ะ"  เธอบอกกับฉันแบบนี้ "แกรู้ว่าความสุขของแกอยู่ตรงไหน  แกไม่เคยต้องรอให้ใครประทานให้"ฉันฟังเธอพูดถึงตัวฉันเองแล้วก็แอบยิ้ม... นั่นสินะ  ฉันถึงดราม่าได้ไม่นาน  ละครโซปโอเอร่าของฉัน...อนุญาตให้นางเอกฟูมฟายได้นิดหน่อย  แน่ล่ะ!  เพราะฉันคือ  มุนินทร์...ไม่ใช่ มุตตา!

        แต่แล้ว,  เมื่อชีวิตโสดเดินทางมาถึงเดือนตุลาคม/เดือนเกิดของฉันเองฉันรู้สึกมาก่อนหน้านี้ลางๆ  ว่า  เดือนนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีๆ  ของฉันในทุกเรื่อง...แล้วห้อง  lab  ของฉันก็ต้องสั่นสะเทือน!  การทดลองครั้งล่าสุด  ให้ผลเท่ากับระเบิดปรมาณูเลยเชียวมีผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้ฉันค้นพบพลังงานมหาศาลนั้นอย่างไม่ตั้งใจ  เน้นว่า...ไม่ตั้งใจ!!

       แต่คุณเคยไหม ?  บางอย่างที่มองข้ามไปในตอนแรก  มันเจ๋งกว่าที่คุณคิดอย่างไม่น่าเชื่อ ฉันอาจอ่อนไหวง่าย  แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในขณะนี้  ก็ไม่ใช่ทุกคนที่ทำให้ฉันรู้สึกได้  ฉันทดสอบจากการนั่งลงข้างๆ เขา  แล้วถามตัวเองว่า  มัน  complete  หรือไม่  ?

       การทดลองถูกต้อง  ส่วนผสมระหว่างฉันกับเขาลงตัว   คลื่นพลังงานบางอย่างวิ่งแล่นอยู่ในร่างกายของฉันมันส่งผลต่อแรงบัลดาลใจในงานเขียนและศิลปะของฉันอย่างแรงกล้า-ทว่านุ่มนวล  มันคืองานอาร์ตที่งดงามไม่ดาร์ก  ไม่หม่น  และนั่นเอง,  ที่ทำให้ฉันรู้สึก  complete  ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...

       นี่อาจเป็นการทดลองครั้งสุดท้าย - หรืออาจจะไม่ใช่  ไม่มีใครล่วงรู้อนาคตได้ แต่ฉัน,  คนที่รักชีวิตโสดเหลือเกินคนนี้  ก็ไม่แน่ใจมากพอว่า...มันดีพอที่จะทำให้ฉันบินกลับลงมาแล้วเริ่มต้นถูกใครสักคนพันธนาการอีกสักครั้งอาจดูเร็วไปหน่อย...แต่ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องของเวลาอยู่แล้วฉันเชื่อสัญชาตญาณตัวเองมากกว่า

       เดือนตุลาคมจึงกลายเป็นเดือนกุมภาฯ  ปลายปีไปเสียอย่างนั้นฉัน  อาจตาละห้อย...แอบเสียดายอิสรเสรีนิดหน่อย  แต่ถ้าฉันเดินทางมาถึงจุดที่แน่ใจแล้ว  ฉันก็เป็นสุภาพสตรีพอที่จะไม่แอ๊บโสดเพื่อโกยเรตติ้งหน้าตาเฉยต่อไป  ฉันอยากให้เกียรติคนที่คบฉันด้วย  และอยากให้เข้ามั่นใจว่า...เข้าไม่ได้แค่ลมเปลี่ยนฤดู  หรือ  หนึ่งในการทดลองของฉัน  แบบที่เขาชอบถามบ่อยๆเพราะเขาดีกว่านั้น  และมันมากพอที่ฉันจะบอกใครๆ  ว่า...

      "เขาคือ  เดือนกุมภาฯ   ปลายปีของฉัน"

ด้วยรักและรองเท้าแก้ว

 พึงเนตร  อติแพทย์

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : Cinderella's Lab ผู้ชายก็คล้ายรองเท้าแก้

ฉันเคนอ่านนิทานเรื่อง  "ซินเดอเรลล่า"เคยรู้สึกอึดอัดไปกับฉากที่แม่เลี้ยงและลูกๆ  แสดงความใจร้ายออกมาอย่างเปิดเผยเคยรู้สึกตื่นเต้นไปกับฉากที่นางฟ้าเนรมิตเสื้อผ้าสวยๆ  และรถฟักทองให้ซินเดอเรลล่าเคยรู้สึกหวั่นไหวไปกับฉากที่ซินเดอเรลล่าเต้นรำกับเจ้าชายในวังอย่างสง่างามน่าประทับใจเคยรู้สึกลุ้นตามไปกับฉากที่เจ้าชายวิ่งตามซินเดอเรลล่าแต่พบเพียงรองเท้าแก้วข้างหนึ่ง

 ฉันอ่านต้นฉบับเล่มนี้จอง  "พึงเนตร  อติแพทย์"  ด้วยความรู้สึกที่แตกต่างไม่มีความรู้สึกอึดอัด  ไม่มีความรู้สึกตื่นเต้นไม่มีความรู้สึกหวั่นไหว  ไม่มีความลุ้นตามไม่มีแม้กระทั่งความรู้สึกอิ่มเอมในหัวใจเพราะ  "พึงเนตร  อติแพทย์"  ไม่ใช่ซินเดอเรลล่าชีวิตของเธอไม่ได้งดงามและแสนหวานแบบนั้นแต่ความรู้สึกที่เกาะกุมหัวใจหลังอ่านต้นฉบับเล่มนี้จบคือ...ความรู้สึกละมุนในเรื่องเล่าของความรัก"พึงเนตร  อติแพทย์"  เป็นนักเขียนที่เล่าเรื่องความรักได้อย่างไร้ที่ติมุมมองของเธอที่มองความรัก  ทั้งจากที่ตัวเองเคยผ่านและจากเรื่องราวของคนใกล้ตัวนั้นอ่านแล้วทำให้เข้าใจความรักในมิติที่หลากหลายขึ้นอบอุ่มและศรัทธาในคำว่า "รัก" มากขึ้นและทำให้ฉันหันกลับมามองความรักของตัวเองอย่างเข้าใจมากขึ้นถ้าหากจะบอกว่า "พึงเนตร  อติแพทย์"  เป็นหนึ่งในกูรูเรื่องความรักก็คงจะไม่ใช่คำพูดที่เกินไปนักเพราะทฤษฎีต่างๆ  ที่ถูกเธอหยิบยกขึ้นมาเขียนและร้องเรียงเชื่อมโยงให้คล้องเกี่ยวกับความรักนั้นฉันเชื่อว่า  ล้วนแล้วแต่กระทบทุกหัวใจที่กำลังเต้นเพื่อใครสักคน...ไม่มากก็น้อย 

หากผู้หญิงทุกคนเปรียบเหมือน "ซินเดอเรลล่า"และปราถนาการมาถึงของรองเท้าแก้วอีกข้างที่หายไปแล้วละก็...เรื่องรานในหนังสือเล่มนี้  จะทำให้คนอ่าน...ไม่ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายมองเห็นหนทางในการเลือกรองเท้าคู่ที่เหมาะสมกับตัวเองรองเท้าคู่ที่ใส่สบาย...และจะพาเราเดินไปได้ไกลที่สุด...พร้อมกับหัวใจที่มีความสุขที่สุดแม่ว่าเราจะไม่ใช่เจ้าหญิงหรือเจ้าชายและแม้ว่ารองเท้าคู่นั้นอาจจะไม่ใช่คู่ที่สวยและแพงที่สุดในโลกก็ตาม

 แด่หัวใจทุกดวงที่ยังคงเฝ้ารอการมาถึงของรองเท้าแก้วข้างที่หายไป...