รายละเอียด : บุปผาสีชาด 2
ข้ารับใช้ไม่กล้าขัดคำสั่ง ลากตัวเนี่ยอู๋ซวงไปขึงพืดบนแท่นลงทัณฑ์ ระหว่างที่ถูกข้ารับใช้ฉุดกระซากลากถูไป นางก็เผยรอบยิ้มแปลกๆ "พระองค์จะต้องทรงนึกเสียพระทัยในภ่ยหลัง!"
"โบย!" อวิ๋นแฟยแผดเสียงลั่น สติสัมปชัญญะถูกไฟโทสะเผาผลาญไปแล้ว
เสียงไใม้กระทบเนื้อดัง "พลั่กๆๆ!" เนี่ยอู๋ซวงเจ็บจนกระตุกไปทั้งตัวคราหนึ่ง นางจำต้องกัดฟันไว้แน่นถึงจะไม่ส่งเสียงร้องออกมา เมื่อเซี่ยหลันกับหมิงชิวเห็นก็ปรี่เข้าไปพลางอุทานด้วยความตกใจ "เนี่ยเจี๋ยอวี๋! เนี่ยเจี๋ยอวี๋...."
ในลานกว้างชุลมุนวุ่นวายไปหมด หยาเจี๋ยอวี๋พยุงวี้ผินที่จะล้มมิล้มแหล่เอาไว้ ร้อนใจจนทำอะไรไม่ถูก พอนางเงยหน้าขึ้นก็เห็นอวิ๋นแฟยจับจ้องที่ท้องน้อยของตนด้วยสายตาคุมแค้นก็ตกใจจนผงะถอยกรูดๆ
แวิ๋นแแฟยยิ้มแสยะพลางก้าวเท้าเข้าใกล้ "คนอย่างเจ้าคู่ควรจะตั้งครรภ์ยาทของฮ่องเต้ด้วยหรือ ฝ่าบาททรงรักข้าคนเดียวเท่านั้น..."
"ท่านบ้าไปแล้ว!..." หยาเจี๋ยอวี๋ตะโกนออกมาอย่างขวัญเสีย....
-----------------------------
นวนิยายชุด บุปผาสีชาดมีทั้งหมด 3 เล่ม ดังนี้
บุปผาสีชาด เล่ม 1
บุปผาสีชาด เล่ม 2
บุปผาสีชาด เล่ม 3
คำนำ : บุปผาสีชาด 2
ในเล่มหนึ่ง เซียวเฟิ่งเชิงได้กล่าวว้ว่า 'ศาสตราที่ดีที่สุดของสตรีคือความงาม' แล้วเนี้ยอู๋ซวงก็เป็นสตรีที่งามเลิศล้ำเสียด้วย ฉะนั้นแม้จะต้องตกอับหรือแบกรับคำติฉินนินทาว่าเป็นนางจิ้งจอกและสตรีกาลกิณีนางก็ไม่ยอมแพ้ แต่ใช้ความงามแล้วความรู้ความสามารถเป็นอาวุธ ถากถามเส้นทางหน้าเข้าต่อสู้พัวพ้นเพื่อแย่งชิงอำนาจ
แล้วในตำหนักในที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมสารพัดแห่งนร้ เนี้ยอู๋ซวงต้องทำอย่างไรถึงจะผ่านพ้นมันไปได้และกลายเป็นผู้กุมอำนาจอยู่ในมือ เราไปตืดตามกันต่อได้เลยค่ะ
เนื้อหาปกหลัง : บุปผาสีชาด 2
นางถูกเหย่า ถูกบังคับให้กินยาขับเลือดจนต้องสูญเสียลูกในครรภ์ไปซ้ำร้ายบิดา มารดา พี่ชาย และคนในสกุลยังถูกใส้ร้ายจนต้องโทษประหารชีวิตทั้งสกุลและผู้ตัดสินคือสามีของนาง 'กูชิงหง'
เคยมีคนผู้หนึ่งกล่าวว่า'เจ้าต้องรู้ไว้ว่ารูปโฉมของเจ้าคืออาวุธ พิฆาตคนได้โดยไม่ต้องใช้ดาบ' เมื่ออู๋ซวงรู้หตุผลข้อนี้ดี และนางจะใช้ทุกอย่างที่มีเพื่อล้างหนี้เลือดให้สกุลแม้ต้องเดินไปบนเส้นทางที่ไม่อาจหันหลังกลับโดยการถวายตัวเป็นสมชายาของอ่องแต้รัฐอื่นนางก็หาได้เสียใจไม่!
เส้นทางสู่อำนาจทอดยาวอยู่เบื้องหน้าแต่ระหว่างทางคือสนมชายานับร้อยพันแล้วเพื่อสิ่งที่ปธารณาเนี้ยอู๋ซวงจะต้องฝ่าฝันและข้ามผ่านเล่ห์เหลี่ยมกลลวงทั้งหลายในตำหนักในมากมายเท่าใดกันเล่า