รายละเอียด : How i love my mother

อะไรคือสิ่งที่คุณกลัวมากที่สุดในชีวิตนี้? ความตายหรือเปล่า ความตายของตัวเอง หรือการจากไปอย่างไม่มีวันกลับมาของคนที่คุณรัก

เราเฉียดความรู้สึกนั้นมาแล้วล่ะ คงเพราะแบบนั้นเลยสามารถตอยได้เต็มปากว่าเรากลัวอย่างหลังมากที่สุด

ยิ่งถ้าคนนั้นคือแม่

ความรู้สึกของการเกือบจะสูญเสียแม่ไปไม่ใช่สิ่งที่เราลืมได้ง่ายๆ แม้ว่าเราจะจำเหตุการณ์ทั้งหมดได้ไม่แม่นยำนักแต่เรากลับจดจำความรู้สึกที่เกิดขึ้นในหัวใจได้อย่างชัดเจนที่สุด ความรู้สึกนั้นว่างเปล่าราวกับวันพรุ่งนี้ไม่มีอยู่

คำนำ : How i love my mother

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มแรกในชีวิตที่พี่ร้องไห้ตั้งแต่หน้าแรกที่อ่าน และร้องเป็นระยะๆ ตลอดเรื่องพี่ไม่ได้ร้องไห้ให้กับเรื่องราวของน้องพายและคุณแม่ แต่ร้องไห้ให้กับหัวใจอันอ่อนกวานและแสนจะเข้มแข็งสองดวง

ในโลกใบนี้มีหัวใจเช่นนี้อยู่อีกหรือ?

คุณแม่น้องพายทำให้พี่เข้าถึงความรักและความอดทนอย่างที่สุดของเป็นแม่ และน้องพายก็ทำให้พี่ศรัทธาอย่างหมดจิตหมดใจ ถึงความบนิสุทธิ์ ความอ่อนโยน ความกล้าหาญและความีชีวิตชีวาของสาวน้อยคนหนึ่งที่ไมม่มีวันสิ้นสุด

น้องพายเขียนเรื่องนี้ออกมาจากชีวิตจริงได้อย่างเรียบงานถ่ายทอดออกมาให้หมดตจด เห็นภาพทุกสิ่ง เหมือนพี่กำลังนั่งอยู่ห้องน้องพายกับคุณแม่ เหมือนพี่กำลังนั่งฟังน้องพายกับคุณแม่คุยกัน ทั้งยังมีอารมณ์ขัน ชวนให้หัวเราะไปด้วยพี่มั่นใขจว่าถ้าใครก็ตามที่กำลังเจอกับอุปสรรคของตัวเองอยู่ได้มาอ่านเรื่องรางในหนังสือเล่มนี้ทุกคนจะมีกำลังใจและฮึดสู้แบบน้องพาย และน้องพายคงมีโอกาสได้ช่วยเหลือแบ่งปัรน ประสบการณ์ที่ผ่านมาให้กับคนอีกมากมายในอนาคต

สุพิชา สอนดำริห์

บรรณาธิการนิตยสารคลีโอ

สารบัญ : How i love my mother

ถ้ายังมีแรงจะรัก

เจ็บคือสัญญาณของการเริ่มต้น

แม่คนเดิมยังอยู่

โชคดีที่ความเศร้าไม่อยู่กับเรานานเกินไป

16 กี่ครั้ง ก็ยังไม่แก่

กว่าจะคุึยกันรู้เรื่อง

ถ้าฉันไม่บ่น แล้วเธอจะรู้สึก

กระดุมห้าเม็ด

กำลังใจ

ตีสามรำลึก

อร่อยที่สุดในโลบก

ใครหนอรักเราเท่าทีวี

ที่ที่ความทรงจำอาศัยอยู่

ผู้ชายที่ชอบ

เรื่องเปิ่น

 

เนื้อหาปกหลัง : How i love my mother

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือแล่มแรกในชีวิตที่พี่ร้องไห้ตั้งแต่หน้าแรกที่อ่าน และร้องเป็นระยะๆ ตลอดเรื่อง พี่ไม่ได้ร้องไห้ให้กับเรื่องราวของน้องพายและคุณแม่ แต่ร้องไห้ให้กับหัวใจอันอ่อนหวานและแสนจะเข้มแข็งสองดวง

สุพิชา สอนดำริห์

บรรณาธิการนิตยสารคลีโอ

ไม่ยากหรอกที่จะเขียนให้คนอ่านแลบ้วรู้สึกเศร้า สงสาร เห็นใจ เพราะเรื่องราวมันเอื้อต่อการสร้างความรู้สึกแบบนั้นอยู่แล้วแต่ผมกลับไม่เคยรู้สึกแบบนั้นจากการได้อ่านสิ่งที่พายเขียน บางเรื่องราวอ่านแล้วนั่งยิ้มไม่หุบ บางเรื่องราวอ่านแล้วนั่งหัวเราะคนเดียวเหมือนคนบ้า และบางเรื่องราว แม่อ่านแล้วน้ำตาตจะคลอเบ้าแต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นจากความเศร้าแต่อย่างใด

jirabell

รีวิวโดยผู้เขียน : How i love my mother

เราไม่เคยคิดเลยว่าหนังสือเล่มแรกในชีวิตของเราจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับแม่

แต่หลังจากใช้ชีวิตกับแม่ที่ป่วยได้ 3-4 ปี เราก็เริ่มบันทึกเหตุการณ์และบทสนทนาต่างๆ ไว้ในสเตตัสเฟชบุ๊คอย่างจริงจัง ถึงขั้นที่คนรอบข้างเริ่มแซวกันว่าให้เอาไปทำเป็นหนังสือรวมเล่มสเตตัสเลยท่าจะดี นี่จึงกลายเป็นที่มาที่ทำให้เรายกเนื้อหาบางส่วนจากสิ่งที่เราเคยบันทึกไวมาใช้เป็นส่วรทำในแต่ละบท

คำถามที่เกิดขึ้นคือ "แล้วใครจะอยากอ่าน" และ "เราตั้งใจจะเขียนเรื่องราวหนักๆ แบบนี้ท่าทีแบบไหน" พอถามความรู้สึกตัวเองดู เราพบว่าเรื่องเศร้านี่ไม่ต้องเล่าให้เศร้าทั้งหมดก็ได้ บางเรื่องที่ดูเหมือนน่าจะทุกข์ ถ้าก้าวข้ามมาได้แล้วเราก็สามารถเล่าถึงมันด้วยความรู้สึกที่ดีแล้วมีความสุขได้

"เล่าแบบที่สะท้อนว่าเธอเห็นมันยในแง่มุมอื่นจนหัวเราะใส่มันได้ แบบนั้นถูกต้องแล้วละ" เพื่อนสนิทคนหนึ่งคอมเมนต์ไว้แบบนั้น

แนวทางการปฏิบัติและการดูแลคนป่วยของเราอาจไม่ได้ถูกต้องตามหลักการแพทย์ร้อยเปิร์เซ็นต์ เพราะมันเกิดจากการทดลองในชีวิตประจำวันระหว่าเรากับแม่ จนคุ้นชินและถูกจริต จึงปฏิบัติกันเรื่อยมา และเราก็มีสิ่งที่อยากให้ความสำคัญมากกว่า นั้นคือเรื่องลำดับทางความสัมพันธ์สองแบบซึ่งเราคิดได้ในระหง่างที่เขียนหนังสือเล่มนี้ว่า ขณะที่เวลากำลังเดินหน้าไปเรื่อยๆ สุขภาพของคนที่เรารักกลับเดินสวนทางถอยหลัง

ภาริอร วัชรศิริ 15.02.2016

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : How i love my mother

1. บางคนบอกว่า ถ้าเกิดเรื่องใหญ่ในชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อยก็ยังดีที่แรงและเวลาพอให้ต้งหลักหรทอปรับเส้นทางชีวิตใหม่ได้ทัน แต่บางคนก็บอกว่า เรื่องบางอย่างนั้นต้องอาศัยประสบการณ์และความเข้าใจชีวิตที่มากพอจึงจะผ่านมันไปได้
2. หลายครั้งเวลาเราเห็นเรื่องหนักๆ เกิดขึ้นกับคนอื่น ก็มักนยีกน้อยถามตัวเองว่า ถ้าเป็นเราจะรับมือกับมันอย่างไร แต่แล้วก็ต้องรับบอกตัวว่า คงไม่เป็นแบบนั้น เราคงไม่โชคร้ายอย่างนั้น ทั้งที่ก็รู้ว่าชีวิตนั้นตั้งอยู่บนพื้นฐานของความไม่แน่นอน
3. ต้นฉบับของพายเป็นอีกสิ่งที่ทำให้เราย้อนถามตัวเองแทบจะตลอดเวลาที่ได้อ่านว่าถ้าเรื่องของพายเกิดขึ้นกับเรา อย่าว่าแต่ตอนที่อายุเท่าพายในวันนั้นเลย ต่อให้มันเกิดขึ้นกับเรา อย่าว่าแต่ตอนที่อายุเท่าพายในวันนั้นเลย ต่อให้มันเกิดขึ้นกับเราวันนี้เราจะรับมือและจัดการเรื่องนี้แบบไหน..
4. ย้อนกลับไปปีก่อน เรารู้จักพายผ่านการแนะนำที่ออกจะแปลกสักหน่อยของจิรเบลล์ เพราะนอกจากจะเล่าถึงด้วยความชื่นชมแล้ว เบลล์ยังรวบรวทสเตตัสในเฟชบุ๊คจองพาย ส่งมาให้เราอ่านหบายหน้ากระดาษเอสี่ ถึงไม่ปะติดประต่อเท่าไรนัก แต่ก็พอเข้าใจได้ว่า อะไรทำให้เบลล์ตัดสินใจออกตัวเป็นพ่อสื่อพ่อชักให้เรากับพายแย่างเต็มแรง
5. ในชีวิตเราคเยพบเจอเรื่องราวความเข้มแข็งของจิตมนคนมาก็มาก พายอาจจะไม่มช่เด็กผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกวิธีการของพายอาจจะไม่ถูกต้องหรือไม่ถูกใจคนรอบข้างแต่พาย ก็แข็งแกร่งมากพอที่จะประคับประคองชีวิตตัวเองและเลือกวิธีที่จพทำให้คนที่เธอรักมีความสุขที่สุด