รายละเอียด : ในความซ้ำซากของชีวิต

ในความซ้ไซากของชีวิต

"...เรามีค่าท่ากินกับสิ่งที่เราทำได้ นอกเหนือจากนั้น เป็นเพียงไร้สาระหนึ่งที่เราทำโดยไม่รู้ว่ามีความหมายใดซ่อนอยู่ระหว่างราคาที่ต้องจ่ายด้วยเวลาหรือคุณค่าที่ได้มาด้วยความตื่นเขิน..."

"...เราจะคาดหวังอะไรจากเมฆบนท้องฟ้าจากแม่น้ำที่ไดบอยู่เสมอ จากเปลวไฟที่แปรเปลี่ยนไม่มีที่สิ้นสุดทุกอย่างสมบูรณ์แบบด้วยตัวเองมันเองที่บกพร่องแก้จริงอาจมีเพียงความพึงพอใจของเราเท่านั้น..."

"...ไม่มีทวีคนใดอยู่ได้ด้วยถ้อยคำของคนอื่นเราต่างเดินไปสู่ความจริงของแต่ละคนในหนทางที่หลอกหลวงและจุดหมายนี้ได้แตารอการพิสูจน์ในชิงประจักษ์ที่เป็นมากยิ่งกว่าญาณวิทยาใด..."

คำนำ : ในความซ้ำซากของชีวิต

เราเป็นใคร? มนุษยฺถือกำเนิกจากหญิงสาวคนหนึ่งผู้ซึ่งป้อนน้ำป้อนนมให้เราเป็นเราจนกระทั่งทุกวันนี้หรือ? เราเป็นผลผลิตจากรุ่นหนึ่งสู่รุ่นหนึ่งไปถึงรุ่นหนึ่งราวกับไม่มีวันสิ้นสุดซะตากรรมของเราก็เหมือนคนอื่นไที่ถูกสาปให้เติบโตเพื่อเรียนหนังสือ ทำงาน จวบกระทั่งพบกับคนรัก และรู้จักความรักที่ไม่ใช่ครั้งแรกจากเขาหรือเธอคนนั้น เราึคือผู้ลื่นไหลไปกับโชคซะตาและเวรกรรมที่ถูกกาลเวลาทำร้ายให้แก่เฒ่า และมอดม้วยไปดับความที่ค่ยๆ หมดลงอย่างช้าๆ กระทั้งถูกหลงลืมในที่สุด

ทว่า ผลงานหรือสิ่งที่มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่ว่า "กรรม" ของเรายังคงอยู่กับผู้ที่เราทำไว้ แม้ในความทรงจำอันตื้นเขินที่สุดของพวกเขา สิ่งที่เราทำไม่ว่าจะทั้งกรรมดีหรือกรรมชั่ว สำหรัยพวกเขาแล้ว เป็นดั่งบาปและบุญที่เราต้องได้รัย ไม่ว่าจะด้วยแรงแธิษฐานหรือเสียงสาปแช่ง มนุษย์ทุกคนที่รู้จักเรา จะประรามและสรรเสริญเราตามสิ่งที่พวกเขาเห็นและสิ่งที่เขาได้รับจากการกระทำของเรา พวกเขาพูดเป็นเสียงเดียวดันว่า "เราช่างเป็นคนดีเหลือเกิน แต่..." และแม้ว่าเราจะทำเรื่องเลวร้ายแก่ผู้อื่นบ้าง พวกเขาก็จะพูดว่า เราก็มีส่วนดีอยู่ไม่น้อบ เพราะไม่ว่าตัวเขาหรือตัวใคร ต่างก็ไม่สมบูรณ์แบบในทุกสิ่ง เราต่าวมีความลับ มีข้อบกพร่อง มีสิ่งหลงผิด มีเรื่องที่เรากรีดร้องเพียงลำพังในห้องเงียบ และคนอื่นๆ ก็จพออกมาบอกว่า ขณะที่เรากำลังวิจารณ์ผู้แื่นด้วยปากที่ไม่ได้แปรงฟังนั้น ผู้อื่นก็อาจจะนินทาเราด้วยลิ้นที่สำลับอาหารแสลงอันโอชะ

สหรัฐ พัฒนกิจวรกุล

สารบัญ : ในความซ้ำซากของชีวิต

• Intro (เสมือนคำนำ)
• ในความซ้ำซากของชีวิต

เนื้อหาปกหลัง : ในความซ้ำซากของชีวิต

ในความซ้ไซากของชีวิต

"...เรามีค่าท่ากินกับสิ่งที่เราทำได้ นอกเหนือจากนั้น เป็นเพียงไร้สาระหนึ่งที่เราทำโดยไม่รู้ว่ามีความหมายใดซ่อนอยู่ระหว่างราคาที่ต้องจ่ายด้วยเวลาหรือคุณค่าที่ได้มาด้วยความตื่นเขิน..."

"...เราจะคาดหวังอะไรจากเมฆบนท้องฟ้าจากแม่น้ำที่ไดบอยู่เสมอ จากเปลวไฟที่แปรเปลี่ยนไม่มีที่สิ้นสุดทุกอย่างสมบูรณ์แบบด้วยตัวเองมันเองที่บกพร่องแก้จริงอาจมีเพียงความพึงพอใจของเราเท่านั้น..."

"...ไม่มีทวีคนใดอยู่ได้ด้วยถ้อยคำของคนอื่นเราต่างเดินไปสู่ความจริงของแต่ละคนในหนทางที่หลอกหลวงและจุดหมายนี้ได้แตารอการพิสูจน์ในชิงประจักษ์ที่เป็นมากยิ่งกว่าญาณวิทยาใด..."