รายละเอียด : ตั้งใจ(ไม่)รัก (Kiss) โดย พราวพิชชา

คนหนึ่งตั้งใจให้รัก คนหนึ่งมั่นใจไม่รัก

นับตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เห็นหนเา "เจ้าขุน" ก็ "ตั้งใจ" ไว้แล้วว่าจะจีบเธอมาเป็นแฟนให้จงได้ แต่ทว่า...ความตั้งใจนั้นกลับมาพร้อมแผนการล้างแค้น

"ดาริกา" เคย "มั่นใจ" ว่าจะไม่รักชายใด เพราะคงไม่มีใครผ่านด่านอรหันต์ของบิดาสุดหวง และพี่ชายสุดที่ร้ายไปได้จนทระทั่ง...เมื่อเขาก้าวเข้ามาชีวิต

คำนำ : ตั้งใจ(ไม่)รัก (Kiss) โดย พราวพิชชา

การกลับมาอีกครั้งของ "พราวพิชชา" กับนิยายที่เป็นภาคต่อจากเรื่อง "หวานดำรง" และ "ที่รัก" ซึ่งครั้งนี้เป็นเรื่องราวของรุ่นลูกอย่าง "เจ้าขุน" กับ "ดาริกา" ที่ไม่ทิ้งความรัายอละเกรียนจากผู้เป็นพ่อ แต่ยังคงสอดแทรกความซาบซึ่งในเรื่องความรักระหว่างคนในครอบครัว คนรัด พี่น้อง และเพื่อน เอาไว้เต็มเปี่ยม แน่นอนว่าพราวพิชชากลับมาครั้งนี้พร้อมกับชั้นเชิงที่มากขึ้น และเนื้อเรื่องที่ครบรสที่อาจทำให้คุณหัวเราพจนงองาย และกราม่าจนน้ำตาซึมมาเป็นกำลังใจให้กับเธอและทุกตัวละครที่แสบแต่ซึ่ง ชนิดที่คนอ่านอาจตกหลุมรักพวกเขาโดยไม่ "ตั้งใจ" กันดีกว่าค่ะ

ธารัตตา

บรรณาธิการ
KISS บูบแรกแห่งรัก

เนื้อหาปกหลัง : ตั้งใจ(ไม่)รัก (Kiss) โดย พราวพิชชา

คนหนึ่งตั้งใจให้รัก คนหนึ่งมั่นใจไม่รัก

นับตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เห็นหนเา "เจ้าขุน" ก็ "ตั้งใจ" ไว้แล้วว่าจะจีบเธอมาเป็นแฟนให้จงได้ แต่ทว่า...ความตั้งใจนั้นกลับมาพร้อมแผนการล้างแค้น

"ดาริกา" เคย "มั่นใจ" ว่าจะไม่รักชายใด เพราะคงไม่มีใครผ่านด่านอรหันต์ของบิดาสุดหวง และพี่ชายสุดที่ร้ายไปได้จนทระทั่ง...เมื่อเขาก้าวเข้ามาชีวิต

รีวิวโดยผู้เขียน : ตั้งใจ(ไม่)รัก (Kiss) โดย พราวพิชชา

นานแล้วนะคะ ที่ไม่ได้มีโอกาสได้เขียนจากใจถึงคนอ่าน ก็ตั้งแต่เรื่อง "ที่รัก" เมื่อปีก่อน หลังจากนั้นมาพราวพิชชาก็เขียนอะไรไม่ค่อยได้ค่ะ ทั้งปัญหาสุขภาพและงานเขียนมาถึงจุดที่เรียกว่า "ทางตัน" แต่อย่างไรก็ตามวันนี้พราวพิชชาก็กลับมาแล้ว และไม่ได้กลับมาคนเดียว แบกพระเอกสายเกรียนและสายปากสุนัข อย่างพี่คนดีและคุณพระพายยามประชันกัน

จะเป็นอย่างไรถ้าบังเอิญว่าลูกชายของพี่คนดี กับลุกสาวคนเล็กของคุณพระพายมาเจอกัน ทั้งสองจะได้รับเชื่อ(?) ใดจากบิดาและมารดามาบ้างรับรองเลยค่ะว่า "พี่ขุน" ไม่น้อยหน้าทั้งสายเกรียนและปากกล้าอย่างตัวพ่อทั้งสอง พ่วงด้วยความเสี่ยวระดับปรมาจารย์มาเอง ดาริกาลูกสาวสุดที่รักและพี่ชายสุดหวงคงต้องเตรียมรับมือกันให้ดีๆ

สิ่งที่อยากฝากเอาไว้อีกเรื่องคือ คำพูดและการแสดงออกของคนในครอบครัวนั้นมีส่วนสำคัฯไม่ร้อยไปกว่าทำงานหาเงินมาส่งเสียลูกให้ได้รับการศึกษาที่ดี เรียนเก่งไม่ได้แปลว่าจะใช้ชีวิตได้เก่ง พวกเด็กๆ ยังต้องการผู้ปกครองที่คอยดูแลเอาใจใส่ คอยสันบสนุนในสิ่งที่เขาเป็นอยู่นะคะ

สุดท้านยนี้ ขอขอบคุณสำนักพิมพ์สื่อวรรณกรรม ที่ไม่เคยทอดทิ้งพราวพิชชา จะหาบ้านที่ไหนอบอุ่นเท่าที่นี่คงไม่มีแล้วไม่ไปไหนคะ ไล่ก็ไม่ไปเอ๊พ...ทำไมเล่ว

ขอบคุณพีชชี่ ลูกสาวคนเดียวที่ยังทำให้มายืนจุดนี้ได้อีกครั้งมในตอนที่กำลังพิมพ์จากใจนักเขียนอยู่ ลุฏสาวน้อยไปอยู่กับคุณพ่อชั่วคราวเพื่อให้แม้ได้ทำงานเต็มที่ แต่ยังคิดถึงทุกวัน คิดถึงตลอดเวลา

ขอบคุณครอบครัวทั้งพี่ชาย พี่สาวและญาติพี่น้องที่ยังคอยรักและห่วงเด็กไม่น้อยคนนี้เสมอ

ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่กำลังเปิดอ่านนิยายเรื่องนี้อยู่

รักเสมอด

พราวพิชชา