รายละเอียด : เจ้าบ่าวจอมมาร

สุภาพบุรุษร่างสูงสง่าในชุดสากลสีน้ำเงินเข้มยืนหันหน้ามองออกไปยังตึกสูงเสียดฟ้าหลายหลังซึ่งตั้งเรียงรายอยู่ด้านนอกของตัวอาคารเวย์ริงตันกรุ๊ป กลางใจเมืองเซโล่ ประเทศเอสเตน่า ประเทศเล็กๆ ทางฝั่งยุโรบค่อนไปทางเหนือ อากาศภายนอกกำลังอบอุ่นสบายเมื่อแสงแดดอ่อนๆ ทอดจับไปตามอาคารสูงที่ร่องรอยของความหนาวเย็นเพิ่งจะผ่านพ้น เกล็ดหิมะที่จับอยู่ตามอาคารเพิ่งจะละลายกลายเป็นหยดน้ำเฉอะแฉะอยู่ตามพื้นถนน โดยมีรถกวาดหิมะทำความสะอาดหลังจากที่ฤดูใบไม้ผลิเริ่มคืบคลานเข้ามาสู่เมือง ผู้คนเริ่มกลับมาคึกคักมีชีวิตชีวาและใช้ชีวิตในการทำงานสะดวกมากยิ่งขึ้น

"สเตฟานส่งข่าวมาว่าหนูดานิกาเรียนจบแล้วนะ ลูกพร้อมจะเป็นเจ้าบ่าวหรือยัง" ไวแอท เวย์ริงตัน เอ่ยถามทำลายความเงียบขึ้น หลังเขาเข้ามาคุยเรื่องสำคัญกับทายาทคนเดียวของตระกูลซึ่งเป็นผู้บริหารธุรกิจในมือต่อจากเขาจนร่ำรวยมั่งคั่งขึ้นเป็นระดับแถวหน้าทางด้านเครื่องมือสื่อสารโทรคมนาคม และก้าวไกลจนเป็นเจ้าของดาวเทียมให้เช่าถึงสามดวงและมีของตัวเองใช้อีกหนึ่งดวง

"ผมนึกว่าคุณพ่อลืมเรื่องนี้ไปนานแล้ว" ร่างสูงใหญ่ของ โรมัน เวย์ริงตัน หันกลับมาเผชิญหน้ากับผู้เป็นพ่อ ใบหน้าของชายหนุ่มคมเข้มมีไรเขียวจางอยู่ตามสันเหลี่ยมคาง และหนวดเหนือริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูเรื่อ จมูกโด่งเป็นสันตรงสวย ดวงตาสีฟ้าคมกริบบาดใจ ส่วนคิ้วเข้มพาดตรงรับกับแผงขนตายาวตรง ผมสีน้ำตาลแดงหยิกสลวยยาวต้นคอโดยที่เจ้าของไม่ค่อยสนใจ เพียงใช้มือเสยให้เข้ากับรูปทรงของศีรษะที่ทุยสวย

"พ่อจะลืมได้ยังไง ในเมื่อพ่อเป็นนักธุรกิจ การลงทุนมันต้องวางแผนล่วงหน้า เพราะฉะนั้นสิ่งที่พ่อเคยพูดกับลูกก่อนหน้านี้ก็เพื่อผลพวงทางธุรกิจ เราควรเลือกเจ้าสาวที่มีรากฐานและฐานะมั่นคงเท่าเทียมกัน แล้วพ่อก็มองหนูดานิกาไว้ให้ลูก"

"ความจริงฐานะของเราไม่จำเป็นต้องพึ่งใครเลยสักนิด" โรมันกล่าวอย่างมั่นใจในความสามารถของตัวเอง

"ใช่ แต่หากเวย์ริงตันรวมกับรัทเทอร์ฟอร์ดได้เมื่อไร เราจะแข็งแกร่งขึ้นและมั่นคงยิ่งกว่าเดิม พ่อก็เลยคิดว่าไม่เห็นจะเสียหายถ้าลูกจะแต่งงานเพื่อผลทางธุรกิจที่ใครๆ เขาก็ทำ"

"คุณพ่อพูดเหมือนผมไร้ฝีมือ เวลากว่าสิบปีที่ผมรับช่วงกิจการต่อจากคุณพ่อ ไม่ได้พิสูจน์ให้เห็นหรือครับว่าผมทำได้ดีแค่ไหน"

"ลูกทำได้ดี ดีจนไม่มีที่ติ แต่ที่สนับสนุนแผนการแต่งงานครั้งนี้มันก็เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ซึ่งตัวแรกนั้นลูกก็รู้อยู่แล้วว่าเวย์ริงตันจะเป็นปึกแผ่นมากกว่าเดิม ส่วนตัวที่สองก็คือลูกจะได้มีคนดูแล"

"ผมดูแลตัวเองได้ครับคุณพ่อ" คำพูดนั้นทำให้ผู้เป็นพ่อที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนอาร์มแชร์ตัวใหญ่กลางห้องทำงานที่หรูหราต้องหัวเราะเบาๆ พลางยกกล้องยาสูบอย่างดีขึ้นสูบอย่างอารมณ์ดี

"เรื่องนั้นพ่อรู้ แต่ทางรัทเทอร์ฟอร์ดเองต้องการคนดูแลลุกสาวเพราะมรดกกองมหาศาลอาจหมดไปได้ง่ายๆ ถ้าเจอลูกเขยไม่ได้อย่างใจ"

"เรื่องแบบนี้พูดลำบากครับ ถ้าเขารักกันชอบกันจะไปขัดคอขัดใจเขาได้อย่างไร" ร่างสูงทรุดนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานที่เป็นเบาะหนังสีน้ำตาลเข้มอยู่ตรงริมหน้าต่างที่เป็นกระจกสีชาแผ่นหนา มองเห็นทิวทัศน์ที่สวยงามอยูด้านนอก

"แต่ถ้าเป็นลูกสาวพ่อ พ่อก็ขัดใจหน่อยละ เพราะพ่อได้ข่าวว่าแม่หนูดานิกามีเพื่อนชายที่สนิทอยู่คนหนึ่ง ได้ข่าวว่ารวยแตเปลือก แล้วก็เอาแต่ปาร์ตี้ผลาญเงินทางบ้านไปวันๆ"

"คุณพ่อก็เลยอยากจะได้ทายาทมรดกกองโตไว้เป็นลุกสะใภ้เสียเอง" โรมันพูดดักคออย่างคนรู้ใจผู้เป็นพ่อ ซึ่งเป็นอดีตนักธุรกิจมืออาชีพที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ถึงแม้จะวางมือให้เขาขึ้นมาเป็นผู้บริหารแทนหลังจากที่หย่าร้างกับมารดาของเขาแล้ว แต่พ่อของเขาก็ยังเป็นที่ปรึกษาระดับเลิศที่หาใครเทียบได้ยาก อีกทั้งยังเคยรับตำแหน่งเป็นที่ปรึกษาของรัฐมนตรีคลังของประเทศนี้มาแล้ว

เนื้อหาปกหลัง : เจ้าบ่าวจอมมาร

ดานิกา รัทเทอร์ฟอร์ด ปฏิเสธการเป็นเจ้าสาวของ โรมัน เวย์ริงตัน ที่เธอไม่เคยเห็นหน้าและปรามาสว่าเขาสิ้นคิด เพราะหมดปัญญาหาเจ้าสาวด้วยตัวเอง หญิงสาวไม่ยอมเป็นเพียงหุ่นยนตร์ให้ใครมากดปุ่มบังคับได้ จึงคิดหาหนทางเอาตัวรอด ระหว่างหลบหลีกบอดี้การ์ดจอมเขี้ยว ดานิกาได้รับความช่วยเหลือจากเทพบุตรแปลกหน้าจนสามารถหนีออกมาได้เธอหลงดีใจว่าจะได้รับอิสระ แต่กลายเป็นว่าต้องเสียท่าให้ว่าที่เจ้าบ่าวที่สวมรอยมาในคราบของอัศวินขี่ม้าขาวจอมหลอกลวง

"อุ้ย เสื้อผ้าฉันไปไหน" ถามเสียงหลงหลังจากเพิ่งรู้สึกตัวว่าเธอเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่ใต้ผ้าห่มเนื้อบาง แล้วจึงเงยหน้าขึ้นหาคำตอบจากเรือนกายสูงล่ำ

"ตากอยู่โน่น" นิ้วแข็งแรงชี้ไปยังเสื้อผ้าที่ตากอยู่ใกล้กับเครื่องทำความร้อน"

"แล้วใครถอดเสื้อผ้าฉัน" "คุณคิดว่าใครถอดล่ะ ในเมื่อเราอยู่กันสองคน"

"บอกมานะว่าคุณทำอะไรฉัน" คนเป็นไข้ถามเสียงแหว พลางเดินโซเซเขยกขามากระชากแขนคนตัวโตให้หันมาหา ทั้งที่ตัวเองมีแค่ผ้าห่มคลุม

"ใช่ ผมทำ ทำเองกับมือเลยด้วย" คนพูดหมายถึงเป็นคนถอดเสื้อกางเกงออกจากตัว ดานิกาด้วยตัวเอง แต่หญิงสาวกลับไม่คิดแบบนั้น เธอจึงโผนเข่าข่วนร่างสูงด้วยความโมโห ทันที

"อ๊าย แก ไอ้เลว ไอ้ทุเรศ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"

รีวิวโดยผู้เขียน : เจ้าบ่าวจอมมาร

สวัสดีค่ะเพื่อนนักอ่านไลต์ ออฟ เลิฟ ทุกท่าน อรอร มีโอกาสได้ร่วมงามกับสำนักพิมพ์ไลต์ ออฟ เลิฟ อีกครั้งแล้ว หลังจากที่ก่อนหน้านี้มีซีรี่ส์ของตัวเอง ชายิกาในดวงใจ คลอดมาแล้วสี่เรื่อง (รอเล่มปิดอีกหนึ่งเรื่อง ยังไม่เสร็จเพราะโดนลัดคิวตลอด) และมีโอกาสได้ร่วมงานชุดกับหลานเลิฟ กัณฑ์กนิษฐ์ ในชุด มาเฟียมหาเศรษฐี อีกหนึ่งเรื่อง โดยมีกานต์มณีร่วมด้วย จากนั้นมีโอกาสได้ทำงานชุดใหญ่ร่วมกับนักเขียนมากฝีมืออีกสี่ท่าน นั่นก็คือ แก้วชวาลา กัณฑ์กนิษฐ์ พรรณารา สุนิตย์ ชื่อซีรี่ส์ชุด หวานใจจอมเถื่อน ซึ่งเพื่อนๆ น่าจะได้ยลโฉมกันอย่างครบถ้วนไปแล้ว

สำหรับ เจ้าบ่าวจอมมาร เป็นงานเรื่องใหม่ที่ภูมิใจนำเสนอ หลังจากใช้เวลาเพาะบ่มถึงสามเดือน

เป็นเรื่องราวของ โรมัน เวย์ริงตัน ว่าที่เจ้าบ่าวกับภารกิจพิชิตรักจาก ดานิกา รัทเทอร์ฟอร์ด ว่าที่เจ้าสาวที่ปฏิเสธการแต่งงานในครั้งนี้ด้วยการหนีออกจากกรงทอง โรมันจะใช้วิธีไหนมัดใจว่าที่เจ้าสาวให้ตอบตกลงรับรัก ขอได้โปรดหาคำตอบได้ในเรื่อง

เกริ่นกันไว้ล่วงหน้าสักนิดว่า เรื่องนี้มีภาคต่ออีกหนึ่งเล่มนะคะ คือ ยอดสวาทจอมเถื่อน ชื่อซีรี่ส์คือ ยอดรักเวย์ริงตัน ขอถือโอกาสฝากผลงานกันไว้ล่วงหน้าเลย รับรองว่าไม่ต้องรอนานแน่นอน

สุดท้ายขอบคุณสำนักพิมพ์ไลต์ ออฟ เลิฟ และกองบรรณาธิการทีมงานทุกท่าน ของคุณนักวาดปกที่วาดออกมาได้สวยถูกใจทุกครั้ง ขอบคุณมิตรรักนักอ่านที่สนับสนุนผลงานมาตลอดและยังอยู่เคียงข้างกันเสมอ และขอบคุณอีกครั้งที่เพื่อนๆ พาเจ้าบ่าวกลับบ้านไปพร้อมกับเจ้าสาวของเขาค่ะ