รายละเอียด : เชียร์ลีดเดอร์ไร้แขนขา Teashi no Nai

เชียร์ลีดเดอร์ ไร้แขนขา  เด็กหญิงที่ไร้แขนขา วันที่ฉันถือกำเนิด วันที่6 เมษายนค.ศ.1990"อุ๊แว้ อุ๊แว้" เมื่อมองเห็นทารกที่คลอดออกมา ทุกคนในที่นั้นตะลึงงัน เพราะฉันเกิดมามีร่างกายที่ไม่ครบถ้วนสมประกอบ"เด็กผู้หญิงค่ะ" โดยทั่วไป ทันทีที่ทารกคลอดออกมาก็น่าจะมีเสียงพูดบอก"ขอแสดงความยินดีค่ะ" แต่คุณพยาบาลที่อุ้มฉันรีบเดินออกไปจากห้องผ่าตัด โดยมิได้กล่าวถ้อยคำแสดงความยินดีใดๆ ฉันเกิดด้วยวิธีผ่าตัดคลอดเหมือนพี่สาว ตอนที่คลอดพี่สาว แม่ดมยาสลบ ทำให้อุ้มลูกทันทีไม่ได้ "คราวนี้อุตส่าห์ใช้วิธีฉีดยาชาไขสันหลังแล้วนะ" แม่พูดอย่างผิดหวัง

หลังจากนั้น แม่ยังคงไม่ได้เห็นหน้าฉันอยู่อีกหลายวัน แม่ผู้ไม่ทุกข์ร้อนอาจจะคิดว่า"ก็เพิ่งผ่าตัดเสร็จไปหยกๆนี่นา เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้วนะจ๊ะ"

สัปดาห์แรกหลังคลอด แม่สังเกตุเห็นว่า พฤติกรรมของคุณปู่และบรรยากาศโดยรอบผิดไปจากปกติ แม่เริ่มรู้สึกกังวล จึงถามพ่อ "คุณคะ ทำไมไม่ให้เจอหน้าลูกเลย? ฉันอยากให้ลูกดูดนมจากอกโดยตรง ไม่ใช่บีบแล้วเอาไปให้" พ่อยอมแพ้ รู้สึกไม่อยากหลอกแม่มากกว่านี้แล้ว ค่อยๆพูดขึ้นช้าๆ"ลูกเป็นเด็กผู้หญิงที่แข็งแรงดี.....เพียงแต่ ลูกไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นๆ" "ไม่เป็นไร ถึงนิ้วที่มือจะหายไปสักนิ้ว ก็เป็นลูกของฉัน" " เอ้อ ลูกไม่มี.....แขนกับขา" ไม่ว่าแม่จะถามพ่ออีกสักกี่ครั้ง ก็ยังไม่เข้าใจ ถ้าได้เห็นลูก ต้องเข้าใจแน่ คิดแล้ว แม่ก็กระโจนพรวดออกไปจากห้องทันที เมื่อแรกเห็นลูกน้อยผ่านกระจก ทารกทุกคนกำมือ ขยับแขนขาไปมา เฉพาะทารกน้อยบนเตียงที่ติดป้ายชื่อ ซะโนะ ฮัตสึมิ เท่านั้นที่กระพริบตาวับๆแต่ไม่ขยับเขยื้อนร่างกายเลย

ไม่มีการกำมืออันเป็นลักษณะพิเศษเฉพาะของเด็กทารก..... ไม่เฉพาะแต่เพียงนิ้วมือเท่านั้น แขนก็ไม่มี.....

เมื่ออุ้มครั้งแรก แม่รู้สึกได้ถึงสัมผัสเรียบรื่นถึงหัวไหล่ลูก ร่างกายที่ไม่มีแขนขายื่นออกมา แม่รับรู้เรื่องร่างกายของฉันผ่านเสื้อกิโมโนของทารกแรกเกิด แม่วุ่นอยู่กับการลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของฉัน บริเวณที่เป็นขาซ้าย จะเรียกว่าขาก็สั้นเกินไป เป็นเพียงผิวหนังที่โผล่ยื่นออกมา ด้านบนมีติ่งเนื้อเล็กๆเหมือนเม็ดถั่ว3เม็ด นิ้วหรือ? ขาขวาแทบจะไม่มี

ลูกจ๋าแขนอยู่ไหน?    ลูกจ๋าขาอยู่ไหน?  หยาดน้ำตาเม็ดโตๆของแม่ไหลรินออกมาไม่หยุด"ไม่จริงๆ ใช่ไหม.....เรื่องอย่างนี้สินะ....." แม่น้ำตาไหลพรากๆในขณะที่ฉันหลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนของแม่ ไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรเลย

สารบัญ : เชียร์ลีดเดอร์ไร้แขนขา Teashi no Nai

• เด็กหญิงที่ไร้แขนขา
• อยากเล่นกับทุกๆ คน
• แสงสว่างและเงามืด
• กำเนิดเชียร์ลีดเดอร์ไร้แขนขา
• พรทดแทนแขนขา
• จดหมายจากครอบครัว

เนื้อหาปกหลัง : เชียร์ลีดเดอร์ไร้แขนขา Teashi no Nai

ฉัน อยากให้ทุกคนรู้ว่า มีคนที่แขนขาพิการ คนนั่งรถเข็น คนที่มองไม่เห็น คนที่ไม่ได้ยินเสียง คนที่ไม่สบายต้องนอนติดเตียง มีคนแบบต่างๆเหมือนกับที่มีคนอ้วน มีคนผอม มีโต๊ะที่สีไม่เหมือนกัน

รีวิวโดยผู้เขียน : เชียร์ลีดเดอร์ไร้แขนขา Teashi no Nai

ฉันแทบจะไม่มีขาเลยค่ะ มีเพียงขาซ้ายสั้นๆ ที่มีนิ้วติดอยู่ตรงปลายเท้า 3 นิ้วเท่านั้น แม้จะเป็นเช่นนั้น ฉันก็รับประทานอาหารเองได้ ใช้โทรศัพท์มือถือได้ เขียนหนังสือได้ ทำอะไรต่างๆ ได้ แต่เวลาเข้าห้องน้ำและอาบน้ำต้องให้แม่ช่วย

ฉันใช้ชีวิตปรจำวันตามปกติทุกวัน เรื่องที่ทำเองคนเดียวไม่ได้ คนที่อยู่ๆ รอบๆ ก็จะคอยช่วยเหลือ อย่างไรก็ตาม การใช้ชีวิตมาเป็นเวลา 19 ปีนั้น ฉันเคยทั้งกลุ้มใจเรื่องร่างกายตัวเอง แล้วก็เคยร้องไห้ กว่าจะยอมรับความเป็นจริงทั้งจิตใจและร่างกาย มีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมาพอสมควรทีเดียว

อะมิน่ะ แขนขางอกออกมาไม่ได้แล้ว ตอนที่ฉันขังตัวเองอยู่ในเปลือก คุณครูที่ชมรมเชียรลีดดิ้งสมัย ม.ปลาย พูดอย่างชัดเจน แขนขางอกออกมาไม่ได้ ถ้อยคำนี้ ดำดิ่งเข้าไปกลางอกฉัน สะท้อนก้องไปที่หัวใจของฉัน

วินาทีที่ฉันรู้สึกอย่างแท้จริงว่า "ฉันไม่มีแขนขา" ไม่ว่าจะดิ้นรนขนาดไหน ไม่ว่าจะปรารถนาเพียงใด หากเป็นร่างกายเช่นที่เป็นอยู่นี้ละก็ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มย่อมดีกว่าใบหน้าที่หมองเศร้านัก

ฤดูใบไม้ผลิ ปีที่ฉันอายุ 16 สมัยมัธยมปลาย ฉันรวบรวมความกล้า เปลี่ยนแปลชีวิตตัวเองครั้งใหญ่ เพื่อนๆ ที่เคยร้องไห้ด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน รู้สึกซาบซึ้งด้วยกัน กระทบกระทั่งกันเป็นครั้งคราว เกื้อหนุนจุนเจือกันและกัน แม้ขณะนี้สำเร็จการศึกษาแล้ว ก็ยังไม่ลืมกลิ่นเหงื่อไคล ไม่ลืมใบหน้าที่ยิ้มให้กันในเวลานั้น

กว่าจะยิ้มจากส่วนลึกของหัวใจได้ ฉันเดินมาเป็นระยะทางยาวไกลค่ะ

 

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : เชียร์ลีดเดอร์ไร้แขนขา Teashi no Nai

ในโลกนี้มีคำว่าสมบรูณ์แบบจริงหรือ ขณะที่เรามองหาความสมบรูณ์แบบ แต่ความบกพร่องก็มีอยู่รายรอบตัวเรา เราอาจต่างบกพร่องในรูปแบบทางการรับรู้ ความคิด บ้างบกพร่องทางร่างกายหรือจิตใจ

เด็กหญิงคนหนึ่งที่เกิดมาพร้อมโรค"กลุ่มอาการไร้แขนขาแต่กำเนิด" แม้ร่างกายจะบกพร่อง แต่เธอก็ไม่ยอมให้สิ่งนั้นเป็นอุปสรรค ธรรมชาติย่อมทดแทนให้ในสิ่งทีี่่่ขาด แม้จะไร้แขนขา แต่เธอกลับเคลื่อนไหวได้รวดเร็วและเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น...มุ่งมั่นในชีวิตและใช้ชีวิต

การเอาชนะความกลัว ยอมรับ และใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งนั้นให้ได้ จะเติมเต็มความบกพร่องเหล่านั้น ดังเช่นที่ ซะโนะ อะมิ "เชียร์ลีดเดอร์ไร้แขนขา" ผู้นี้ผ่านพ้นมาแล้ว