รายละเอียด : ลับสู่รัก - ชณชาดิ์

เคยจินตนาการถีงวันที่ได้เห็นเจ้าสาวไหม ฉันทำนะ ประจำเลย โถงกว้างประดับริบบิ้นและดอกไม้ เสียงดนตรี ผู้คน และรอยยิ้ม ฉันต้องร้องไห้แน่ๆ ตอนที่ต้องขึ้นเวทีต่อหน้าแขกเหรื่อให้พิธีการสัมภาษณ์ฉันกับเจ้าบ่าวของฉัน ผู้ชายที่จะมองด้วยแววตาหวานฉ่ำพร้อมส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้

และเมื่อจบวันอันแสนเหนื่อยหน่าย เขาจะเป็นคนประคองฉันลงบนเตียงปูผ้าขาวที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดง ว่าไปก็ ยังไม่เคยจินตนาการไปไกลกว่านั้นเลยแฮะ ยิ่งเจ้าบ่าวดันกลายเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่จวบจนคืนเข้าหอแล้วเรายังไม่ตกลงเป็นแฟนกันด้วยซ้ำ

"เกรซ" ฉันสะดุ้งตอนเขาเรียกชื่อ รู้สึกแปลกๆ กับโทนเสียงต่ำลึกอยู่ในคอที่เขาใช้ เรานั่งห้อยขาเคียงกันอยู่ที่ขอบเตียง ยังไม่มีใครกล้าแตะต้องกลีบกุหลาบสีหวานที่โปรยเป็นรูปหัวใจไว้ตรงกลางนั่น และหลังจากที่บรรดาญาติผู้ใหญ่พากันออกไปแล้ว ฉันยังไม่กล้าหายใจแรงๆ ด้วยซ้ำ

"เหนื่อยไหม" น้ำเสียงเขาแผ่วลงไปอีกตอนที่ถาม "นิดหน่อย" ฉันตอบสั้นๆ เพราะกำลังพยายามอย่างมากไม่ให้เสียงสั่นเกินไป ยิ่งเห็นรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากของเขา ฉันก็ได้แต่ภาวนาว่าหัวใจจะไม่เต้นแรงจนเขาได้ยิน "ขอโทษนะ เราทำแต่เรื่อง ทำให้เกรซลำบากแล้วยังทำให้อึดอัดอีก" "เปล่าหรอก" ฉันถอนใจแรงๆ ออกมาในนาทีนั้น เล้งก็ยังเป็นเล้ง เวลาจะผ่านมากี่ปี เขาก็ยังเป็นเขาอยู่ดี "มันไม่เชิงอึดอัดหรอกนะ เราแค่ไม่ชิน" ก็ได้แต่ยิ้มจางๆ ตอนเงยหน้าสบตาเขาอีกหน "แล้วเราก็ไม่โทษเธอด้วย ตอนนั้นเหมือนเราวิ่งเข้าหาเธอด้วยซ้ำ"

หัวเราะเบาๆ เรียวตาปิดลงตามโหนกแก้มที่ยกขึ้นจนดูเหมือนขีดโค้งๆ พาดอยู่ใต้คิ้วคำขลับ "แต่สัญญาต้องเป็นสัญญานะ" ฉันว่าเมื่อเขายังทำเพียงมองหน้าฉันอยู่เงียบๆ "เราเป็นเพื่อนคนสำคัญของกันและกัน ต้องไม่ทำให้เสียใจ ไม่ข่ม" กลืนพยางค์ท้ายลงคอแทบไม่ทันเมื่อความหมายของมันค่อนข้างส่อความคิดลึกๆ ของตัวเอง "ไม่ข่มเหงรังแก ต้องอธิบาย พูดคุย ใช้เหตุผล โอเค้?" "ครับ" นายอลงกรณ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "สัญญาต้องเป็นสัญญา" แก้มฉันร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อเห็นนัยน์ตาสีดำคู่นั้นอย่างชัดเจน "เรามีให้แก่กันจะมีแต่ความปรารถนาดีและ" เขาซ่อนดวงตากลับเข้าไปในเส้นโค้งนั้นอีกแล้วลดเสียงจนแทบกลายเป็นกระซิบ" จะมีแต่ความรัก

แม้จะแผ่วจางยางกระทบต่อมรับฟัง แต่คลื่นถี่ๆ ที่กระตุ้นอยู่ในใจนี่ไม่ใช่เล่นๆ เลย และสิ่งที่ฉันทำคือ "เล้งจะอาบน้ำก่อนไหม หรือว่าให้เราอาบก่อน" เปลี่ยนเรื่องคุย เขาเพียงพยักหน้าแล้วทำมือเชิญให้ฉันอาบก่อน "งั้น" พอย้อนมามองสถานการณ์ปัจจุบันอย่างจริงจังอีกหน ฉันก็เกิดน้ำลายติดคอขึ้นมาเฉยๆ คือ คุณก็รู้นะว่าคืนเข้าหอมันต้องมีหลายๆ ปัจจัยช่วยสร้างทั้งบรรยากาศและโอกาสให้ใกล้ชิดกันแบบสุดชีวิตจิตใจ แต่แบบนี้น่ะ กับเจ้าบ่าวที่ได้มาด้วยวิธีไม่ค่อยปกติอย่างนี้น่ะ

มันเขินมาก "เธอชะ..ช่วย" กว่าฉันจะเอื้อนเอ่ยออกไปเป็นประโยค ทั่วใบหน้าจรดใบหูก็ร้อนผ่าวราวจะจับไข้" ปลดกระดุมข้างหลังให้เราหน่อย" ฮือ เขินคนเดียวยังพอว่า แต่นี่เจ้าบ่าวที่ตอนแรกจากยิ้มๆ อารมณ์ดีแถมยอมปล่อยดอกพิกุลหลุดปากมาชวนคุยคลายความประหม่าให้ฉันยังต้องชะงัก ไม่พอ  นั่นยังไม่พอค่ะคุณผู้ชม เธอจะมาหน้าแดงแข่งกับฉันทำไม แบบนี้ก็ไปไม่เป็นเหมือนกันนะยะ

คำนำ : ลับสู่รัก - ชณชาดิ์

ตอนนี้กองบรรณาธิการจะขอตั้งฉายาใหม่ให้นักเขียนของเราคนนี้ค่ะว่าเธอเป็น "ชณชาดิ์ไหน...ไฟแรงเฟร่อ!" กันเลยทีเดียว เพราะหลังจากที่เพิ่งออกผลงานเรื่อง "Really Fake" หลอกเธอจนเจอใจ และ "รักตัวน้อยตัวนิด" เมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้คู่รักคู่ใหม่ก็พร้อมมาเปิดตัวให้เราได้รู้จักแล้วกับเรื่อง "ลับสู่รัก" ถึงคราวของคู่สาวสวยประจำกลุ่ม Really Fake และหนุ่มตี๋ลูกบุญธรรมเจ้าสัวบ้างแล้วล่ะค่ะ

สำหรับใครที่เคยอ่านเรื่องรักตัวน้อยตัวนิดแล้ว เชื่อว่ามีหลายๆ คนต้องสงสัยว่าทำไม "เกรซ" สาวสวยรวยเสน่ห์กับหนุ่มตี๋มากความสามารถอย่าง "เล้ง" ถึงมาลงเอยแต่งงานกันได้ แถม "ความลับ" ของพวกเขาก็ธรรมดาๆ เสียที่ไหนเมื่อในวันที่เปิดพินัยกรรมของตระกูลสุวรรณพัฒนะ เล้งได้รับจดหมายที่เจ้าสัว ฝากไว้ซึ่งบอกว่าใครคือพ่อแม่ที่แท้จริงของเขา และอดีตของเกรซที่ถูกฝังลึกอยู่ในใจนั้นคืออะไร ต้องขออุบไว้ก่อนนะคะ เราไปติดตามกันเลยดีกว่าค่ะว่า ความลับจะนำทางไปสู่ความรักได้อย่างไร

ด้วยไมตรีจิต

สำนักพิมพ์แจ่มใส

เนื้อหาปกหลัง : ลับสู่รัก - ชณชาดิ์

"อลงกรณ์" และ "รัดเกล้า" ก้าวเข้าสู่คฤหาสน์สุวรรณพัฒนะ ในฐานะ "แฟน" จำเป็นเพื่อร่วมฟังพินัยกรรมของเจ้าสัว พ่อบุญธรรมของเขาที่ทิ้งคำสั่งเสียไว้ว่าจะสามารถเปิดพินัยกรรมได้ ก็ต่อเมื่อครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า และนั่นรวมถึงตัวเขาด้วย คนที่เป็นดั่ง "ผู้อาศัย" ไม่ใช่ครอบครัว

สิ่งสุดท้ายที่เจ้าสัวได้มอบให้แก่ลูกบุญธรรมอย่างเขาก็คือ จดหมายฉบับหนึ่งซึ่งซ่อน "ความลับ" เกี่ยวกับพ่อแม่ที่แท้จริงของอลงกรณ์ไว้ แต่จุดประสงค์ของผู้ให้นั้นกลับลึกลับยิ่งกว่า เมื่อเงื่อนไขในพินัยกรรมระบุว่าอลงกรณ์จะมีส่วนได้รับทรัพย์สมบัติด้วย ถ้าหากเขาแต่งงานกับลูกสาวคนใดคนหนึ่งของเจ้าสัว

รัดเกล้าเป็นห่วงเพื่อนสมัยเด็กคนนี้เสมอ แม้จะรู้ว่ามีเรื่องซับซ้อนปิดบังเธออยู่อีกมากมาย แต่ความสงสับกลับนำแซงหน้าทุกความรู้สึก เมื่อพบโดยบังเอิญว่าตามเนื้อตัวเขาเต็มไปด้วยรอยหมัด รอยกัด และ รอยจูบ อยู่ตลอดเวลา นี่มันอะไรกันแล้วทำไมเธอต้องร้อนรนจนทนไม่ได้ ในเมื่อเขาก็เป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น

รีวิวโดยผู้เขียน : ลับสู่รัก - ชณชาดิ์

"ลับสู่รัก" เป็นนิยายเล่มที่สามแล้วค่ะ ลุ้นมากกว่าจะไม่รอดเพราะส่วนตัวไม่ถนัดเรื่องที่ต้องปูแล้วปูอีกอย่างนี้เลย แถมยังต้องลุ้นยิ่งกว่าตอนที่ได้ออกสู่สายตานักอ่าน ตอนนี้กำลังนั่งลุ้นอยู่เลยค่ะว่าจะถูกใจกันหรือเปล่า

ในเล่ม "รักตัวน้อยตัวนิด" เราชวนเก็บเวลาตามล่าหาบอสกันอยู่ถ้าทุกท่านจำได้ แต่เฮียเล้งใช่บอสหรือเปล่านั้น คงเดากันได้ว่าไม่ใช่ ถึงอย่างนั้นความสตรองของเวลาทับซ้อนในเรื่องนี้ทำเอาต้องรีสตาร์ตไปหลายครั้งเลยค่ะ

สุดท้ายนี้ขอพื้นทีอธิบายตัวเองสักหน่อย ในส่วนของพินัยกรรมตามท้องเรื่อง ยอมรับว่าค้นเองไม่เจอแบบจะจะ แต่กฏหมายไทยเป็น Civil Law คำพิพากษาเป็นตัวอย่างการใช้ไม่ใช่บ่อเกิดของกฏหมายเนอะ ตองเลยเอนเอียงไปทางความเห็นอย่างที่ใส่ไว้ในเชิงอรรถค่ะ ถ้ามีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นจริงก็ต้องอาศัยปัจจัยหลายอย่างกว่าแค่ข้อเท็จจริงตรงนี้เลยมองว่าฟันธงยาก แต่ถ้าใครเจอฎีกาใกล้เคียงก็แวะไปแปะหน้าเพจ "ชณชาดิ์" แชร์ความรู้กันได้นะคะ