รายละเอียด : ดุจใจซ่อนกล

ดุจใจซ่อนกล

อากาศในเช้าวันนี้ไม่หนาวไม่ร้อนอบอ้าวเหมือนอย่างเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา ชีวิตอันเร่งรีบของชาวอาทิตย์อุทัยก็ยังคงเดินอย่างเร็วๆแบบนี้ต่อไปไม่ว่าจะเป็นฤดูไหน

ในช่วงที่อุณหภูมิลดลงจนเหลือประมาณยี่สิบต้นๆชาวโตเกียวก็ยังคงใส่เสื้อตัวบางเหมือนยามปกติ ไม่มีแม้แต่สเวตเตอร์ตัวเล็กๆ มาช่วยประทังความเย็น ตรงกันข้ามกับมิลิน หญิงสาวชาวไทยที่ย้ายมาพำนักอยู่ในโตเกียวเป็นเวลากว่าขวบปีได้ หล่อนห่อตัวเบาๆเข้าหากัน เพราะไม่คุ้นชินกับอุณหภูมิที่ลดต่ำถึงขั้นนี้ คาร์ดิแกนตัวบางสีนวลที่ใส่อยู่ก็เพียงแค่ช่วยกันสายลมหนาว โตเกียวก็เช่นนี้...

ดวงตาสีนิลงามแลเลยฝูงชนที่แน่นหนา สอดส่ายสายตามองไปยังท้องถนน ก่อนที่รถจากัวร์สปอร์ตคันงามจะคลานเข้ามาจอดตรงหน้า กระจกสีชาลดลง พร้อมกับใบหน้าขาวสะอาด คมสัน ของชายคนหนึ่งที่วัยไล่เลี่ยกับหล่อนจะยื่นออกมาแล้วบอก "ขึ้นมาสิ คันข้างหลังบีบแตรไล่แล้ว "  

"ค่ะ" หญิงสาวกระวีกระวาดเดินข้ามไปฝั่งตรงข้าม แล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านในฮีตเตอร์ที่อุ่นขึ้นทำให้รู้สึกดี ในขณะที่เจ้าของรถรีบเร่งขับรถออกไปจากบริเวณนั้นโดยไว

"บอกกี่ครั้งแล้วว่าเช้านี้ผมจะมารับ ไม่ต้องนั่งรถไฟไปเอง ยามาโนเตะ ตอนเช้าอัดกันแน่นยิ่งกว่าปลากระป๋อง คูณต้องเบียดเสียดกับใครอีกก็ไม่รู้ "

คิ้วบางนิ่วเข้าหากันยามได้ยินเสียงเอ็ดจริงจัง...ชายหนุ่มผิวขาว ร่างสูงโปร่งดูออกจะผิดไปจากชาวญี่ปุ่นคนอื่นๆที่หล่อนรู้จัก เพราะเขาไม่ชอบการเดินทางด้วยระบบสาธารณะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเบียดเสียดอยู่ท่ามกลางคนเป็นหมื่นเป็นแสนในรถไฟสายยามาโนเตะที่วิ่งวนรอบเมืองโตเกียวในยามเช้า

หล่อนเสียอีกที่เป็นหญิงจากต่างแดน กลับเห็นว่าการใช้บริการรถไฟที่เข้าถึงได้แทบทุกตารางนิ้วของญี่ปุ่นนั้นเป็นสิ่งดี อย่างน้อยก็ประหยัดเงินในกระเป๋าได้ในระดับหนึ่ง ถึงแม้ครอบครัวของมิลินจะมีเงินให้ลูกสาวได้ใช้จ่ายมากเพียงใด แต่การประหยัดมัธยัสถ์ก็ยังเป็นการแสดงถึงความรับรอบคอบในการใช้ชีวิตที่บิดาของหล่อนสอนอยู่เสมอไม่ได้ขาด

คำนำ : ดุจใจซ่อนกล

ดุจในใจซ่อนกล

สำหรับดุจใจซ่อนกล ก็เป็นนิยายโรแมนติกเบาๆอาจมีดรามาเล็กน้อย กระตุ้นน้ำตากันพองาม อารมณ์หวานๆทะเลาะกันพอเป็นพิธี ส่งมาเป็นเรื่องแก้คิดถึง ไม่รู้อีกนานแค่ไหนจะได้มาเขียนอีก งานอาจจะหนักไปหน่อยเลยพยายามเขียนอะไรที่เบาๆ น่ารักกุ๊กกิ๊กผ่อนคลายสมอง ยังคิดถึงทุกคนนะ

สุดท้าย ถ้าใครมีโอกาสได้แวะไปที่โทบะ ฝากไปเยี่ยมชมฟาร์มไข่มุกของมิกิโมโตะ ที่สุดปลายของมิเอะคือชิมะเพนนินซูลา ในหมู่บ้านประมงเล็กๆในอวนแหของคนหาปลาอาจจะมีคนจรสักคนที่กำลังนั่งเลี้ยงมุกอยู่อย่างตั้งใจ

เนื้อหาปกหลัง : ดุจใจซ่อนกล

ดุจใจซ่อนกล

ความรักคือจุดเริ่มต้นของ ความเจ็บปวด...แค้น...โกรธ...เกลียด...ชัง...โหยหา...และอาวรณ์

ภาม หนุ่มมาดเซอร์ที่ใครๆต่างคิดว่าเป็น"คนจร" เพราะชีวิตต้องดิ้นรน ต้องทำทุกอย่างทุกอาชีพเพื่อให้ได้เงิน แม้กระทั่ง "ไฮสต์" เพื่อความอยู่รอดในแดนอาทิตย์อุทัย โชคชะตานำพาให้เขาได้รู้จัก ได้รัก ผู้หญิงที่ชื่อ มิลิน สาวสวย พ่อรวย   เพอร์เฟกต์ทุกสิ่งอย่าง แต่เพราะความเข้าใจผิดคิดว่าเธอกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า ทำให้เขาต้องเจ็บปวดสุดๆ จึงก่อให้เิกิดเป็นความแค้นฝังลึก ความเจ็บปวดที่ได้เก็บไว้ภายในใจ และทิฐิที่สูงดั่งกำแพงขนานระหว่างกัน แล้วทั้งเขาและเธอจะทลายกำแพงอันแข็งแกร่งนั้นได้อย่างไร

รีวิวโดยผู้เขียน : ดุจใจซ่อนกล