รายละเอียด : สยบฟ้าพิชิตปฐพี เล่ม 4 ตอน อรุณรุ่งที่ต้าถัง

หนิงเชวียวิ่งไปตามถนนใหญ่ท่ามกลางความมืด มือขวาคอยยกขึ้นปาดเลือดที่ไหลย้อยบริเวณคางอยู่ตลอด ร่มดำกระแทกกับแผ่นหลังไปตามจังหวะการวิ่งทุกๆ นาทีที่เคลื่อนคล้อย ประกายในดวงตายิ่งหม่นแสงคิ้วยิ่งขมวดเป็นปม บ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่กำลังแบกรับ

สายตามันพร่าเลือนจนเห็นเสาผูกม้าข้างทางและเสาประตูปากทางเข้าถนนการค้าบิดเบี้ยวเปลี่ยนรูปคล้ายสัตว์ประหลาดกำลังแยกเขี้ยวขู่กางเล็บเตรียมตะปบ จังหวะการหายใจของมันถี่กระชั้น ลมที่ออกจากปอดร้อนลวกราวกับหินหนืดที่ถูกพ่นออกจากภูเขาไฟ ในขณะที่อากาศซึ่งพยายามสูดเข้าไปกลับเย็นเฉียบราวกับธารน้ำแข็ง

มันวิ่งอย่างสะเปะสะปะ บ่อยครั้งสะดุดพื้นจนหน้าเกือบคะมำ ความคิดสับสนเลอะเลือนยิ่งขึ้นทุกขณะ จำได้แต่เพียงว่าต้องวิ่ง วิ่งไปได้ไกลเท่าไหร่ยิ่งดี สัญชาตญาณกระตุ้นให้มันวิ่งไปที่ร้านเหล่าปี่ไจ (เรียนเซียนพู่กัน) ในซอยสี่สิบเจ็ด อาจเป็นเพราะขอเพียงได้เห็นหน้าดำๆ ของเด็กหญิงรับใช้ มันจึงจะรู้สึกปลอดภัยแท้จริง ความตั้งใจนี่มีพลังเข้มแข็งรุนแรงถึงขนาดทำให้มันสามารถลากสังขารที่บาดเจ็บสาหัสวิ่งจากเขตนครใต้มาถึงที่นี่ได้ แต่ก็ด้วยสติที่เลอะเลือนจนไม่รู้ว่านี่คือถนนจูเชวี่ย (วิหคชาด) ซึ่งปกติมันพยายามหลีกเลี่ยงไม่เข้าใกล้

เลือดที่ไหลย้อยจากผ้าปิดหน้าสามารถใช้แขนเสื้อเช็ด แต่เลือดจากบาดแผลจำนวนนับไม่ถ้วนตามร่างกายกลับถูกร่มดูดซึมจนชุ่ม แล้วไหลหยดลงบนพื้นเหมือนบุปผาโลหิตดอกเล็กๆ เป็นทางยาวก่อนซึมเข้าไปในร่องหิน ยังไม่ทันจะสว่างดี ลมอรุณก็เริ่มโชยชาย พัดเสื้อที่ตากไว้ตามใต้ชายคาและธงมังกรเมฆาที่เสียบอยู่เหนือประตูเมืองให้สะบัดดังพึ่บพั่บ เสียงฝีเท้าและกลิ่นเลือดจางๆ กลางสายลมหลอมรวมเข้าด้วยกันจนค่อยๆ ปลุกชีวิตหนึ่งที่ซ่อนอยู่กลางแผ่นหินมานานนับพันปีให้ตื่นขึ้นอย่างช้าๆ

ถนนจุเชวี่ยที่กว้างขวางตรงแน่วราวกับพู่กัน จู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นเส้นทางที่ลุกโชนไปด้วยไฟโลกันตร์ยาวเหยียดไม่มีสิ้นสุด หนิงเชวียรู้สึกว่าสองเท้าเหมือนกำลังย่ำอยู่บนก้อนกรวดที่ถูกเผาจนลุกไหม้ พื้นรองเท้าเกรียมกรอบจนทะลุ ก่อนเปลวไฟร้อนแรงเหล่านั้นจะลามเลียไปตามท่อนขาจนเนื้อหนังมังสามันหลุดล่อน ลุกไหม้กัดกินเข้าไปถึงกระดูก เจ็บปวดทรมารจนไม่อยากเป็นผู้เป็นคน

แต่มันยังคงวิ่งต่อไป แม้ว่าแต่ละก้าวจะสร้างความเจ็บปวดให้ถึงเพียงนั้น แม้ทุกฝีก้าวที่ย่ำลงไปเท้าของมันเหมือนถูกดาบจำนวนนับไม่ถ้วนระดมสับจนกลายเป็นเศษเนื้อแหลกเหลว แล้วจู่ๆ มันก็หยุดชะงัก กุมหน้าอกตัวงอด้วยความเจ็บปวด เป็นเพราะมันรู้สึกราวกับว่ามีหอกยาวเล่มหนึ่งพุ่งลงมาจากท้องฟ้าเสียบทะลุหน้าอกออกหลังปักตรึงร่างมันไว้กับพื้น

ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านขึ้นจากหน้าอกแผ่กระจายออกไปทุกรูขุมขนคล้ายกับจะฉีกกระชากมันออกเป็นชิ้นๆ ทำเอาความทรมานก่อนหน้ามลายหายวับ เพราะความเจ็บปวดในครั้งนี้มิอาจยกเอาความเจ็บปวดทรมานใดๆ ในโลกมาเทียบได้

คำนำ : สยบฟ้าพิชิตปฐพี เล่ม 4 ตอน อรุณรุ่งที่ต้าถัง

บีบหัวใจและลุ้นกันขั้นสุด จากนั้นเล่มสามก็ถูกตัดฉุบ งานนี้เลย ค้างจนขัดอกขัดใจ ไม่เป็นไร เล่มสี่ออกมาแล้ว เรามาต่อกันเลยดีกว่า ว่าหนิงเชวียที่สะบักสะบอมซะขนาดนั้นจะเป็นอย่างไรต่อไป

เปิดมาเล่มนี้พบว่าเด็กหนุ่มกระเสือกกระสนดิ้นรนมาจนถึงถนนจูเชวี่ย ถนนสายนี้ทิ้งปมบางอย่างไว้ตั้งแต่เล่มแรก เดี๋ยวเราก็จะได้รับชมกันล่ะว่าสถานที่แห่งนี้ซุกซ่อนอะไรไว้ และจะบันดาลโชคชะตาแบบไหนให้พระเอกของเรา

ยังมีปริศนาร่มดำ ลงท้ายก็ไม่ใช่ร่มที่ผิดธรรมดาแค่ความใหญ่โตจริงๆ ด้วย ซึ่งร่มคันนี้มีความเป็นมาอย่างไรนั้น ข้อมูลบางส่วนกำลังจะถูกเปิดเผยในเล่มนี้แล้ว

เนื้อหาปกหลัง : สยบฟ้าพิชิตปฐพี เล่ม 4 ตอน อรุณรุ่งที่ต้าถัง

เครียดเคร่งเร่งเรียนไปไม่ให้ผล จึงขอสลับพักมาสังหารคน! ผู้ที่จะมีแนวคิดสุดโต่งเช่นนี้ได้ มีความสามารถจะทำเช่นนี้ได้ ทั้งมีความจำเป็นต้องทำเช่นนี้ด้วย ก็เห็นจะมีแต่มัน หนิงเชวีย หากมิคาดว่างานสังหารคนที่มันเคยมั่นใจ หนนี้กลับปะเหมาะเคราะห์ซ้ำกรรมซัด เจอเอาคู่มือที่มันยังไม่คู่ควร หนิงเชวียหอบร่างที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสหนีตาย สติสัมปชัญญะรางเลือน จนมิรู้ตัวเลยว่ามันได้ล่วงเข้าสู่ถนนจูเชวี่ย ที่ที่มันพยายามหลบเลี่ยงไม่เฉียดกายเข้าใกล้ตลอดเวลาหลายเดือนในฉางอัน และแล้วเรื่องประหลาดมหัศจรรย์ หรืออาจเป็นเรื่องอาถรรพ์ ก็บังเกิดขึ้นกับมันเข้าจนได้

รีวิวโดยผู้เขียน : สยบฟ้าพิชิตปฐพี เล่ม 4 ตอน อรุณรุ่งที่ต้าถัง

สวัสดีค่ะนักอ่าน หายหน้ากันไปนานแล้วจากกระบี่เทพสังหารจบ คราวนี้มีนิยายแนวกำลังภายในแฟนตาซีย้อนยุคมาเสนอค่ะ

นิยายเรื่องนี้ดำเนินเรื่องขึ้นในแคว้นต้าถัง ซึ่งผู้เขียนใช้ข้อมูลบางอย่างของราชวงศ์ถังของจีนมาอ้างอิงเพื่อให้ง่ายต่อการดำเนินเรื่องอย่างเช่นตำแหน่งขุนนาง เป็นยุคที่เทิดทูนยกย่องผู้ฝึกฌาณว่าเป็นผู้ที่มีความเก่งกาจสามารถดุจเทพเจ้า ตัวเองของเรื่องเป็นคนที่มีชีวิตต่ำต้อย ไม่มีคุณสมบัติในการฝึกฌาณ แต่อาศัยความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่และมันสมองระดับอัจฉริยะของภพก่อนรวมถึงโชคชะตาเข้าขั้นปาฏิหาริย์ไต่เต้าขึ้นสู่จุดสูงสุด

ผู้แปลมีความเห็นว่าผู้เขียนมีความรู้ซึ้งทั้งด้านปรัชญาและประวัติศาสตร์สามารถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือได้อย่างมีอรรถรส ส่วนตัวละครแต่ละตัวก็มีจุดเด่นน่าสนใจ อ่านแล้วให้ความรู้สึกหลากหลายอารมณ์ บทบู๊เร้าใจ นอกจากนี้ผู้เขียนยังสอดแทรกอารมณ์ขันเป็นระยะ จึงอยากนำเสนอให้เพี่อนๆ ได้อ่าน หวังว่าจะถูกคอนักอ่านทุกคนนะคะ