รายละเอียด : หมัดผมไม่หนัก แต่รักกำลังสาม เล่ม3

หมัดผมไม่หนัก แต่รักกำลังสาม เล่ม3

วันหยุดฤดูร้อนที่มาเยือนฟุจิมุโระ เรียวเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เธอขึ้น ม.ปลายผ่านมาสองสัปดาห์แล้วเธอรู้สึกว่าตัวเองได้หยุดอย่างจริงๆจังๆในช่วงวันหยุดฤดูร้อนครั้งสุดท้ายเมื่อตอนที่ยังเป้นเด็กประถม

มีการทำพิธีจบการเรียนการสอน-ถึงอย่างนั้นเนื่องจากโรงเรียนที่เธอไปเรียนนั้นใชระบบสองภาคเรียน คือเทอมต้นกับเทอมปลาย ดังนั้นจึงไม่ปิดภาคการศึกษา-แต่ว่ามีการทำพิธีเพื่อต้อนรับวันหยุดฤดูร้อนพอเป็นพิธีเท่านั้น

แต่ช่วงสัปดาห์แรกนั้นยังมีคาบเรียนพิเศษที่เรียนช่วงวันหยุดฤดูร้อน ถึงแม้จะเรียนแค่ช่วงเช้า แต่ก็ต้องตื่นนอนเวลาเดียวกับวันธรรมดาแล้วไปโรงเรียนทุกวัน ในช่วงเวลาที่เรียกว่าวันหยุดฤดูร้อนนั้นแทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไป อย่างไรก็ตามเนื่องจากสภาพอากาศได้เข้าสู่ช่วงกลางของฤดูร้อนแล้วอุณหภูมิในตอนเช้าจึงเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เวลาตีห้าพระอาทิตย์ก็ขึ้นมาเรียบร้อย ตอนที่เดินทางไปโรงเรียนซึ่งเป้นเมืองคอนกรีตที่ พื้นดินได้ถูกแผดเผามาพอสมควรเป็นเวลาสองถึงสามชั่วโมงนับจากตอนนั้น ตัวช่วยเพียงหนึ่งเดียวก็คือการที่ห้องเรียนทุกห้องติดตั้เครื่องปรับอากาศเอาไว้

ช่วงเวลาหกวันตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันเสาร์-ช่วงหนึ่งสัปดาห์แห่งความทรมานของการเรียนพิเศษได้จบลงไปแล้ว ดังนั้นตั้งแต่ช่วงต้นสัปดาห์หน้าเป็นต้นไปน่าจะเป็นการหยุดฤดูร้อนที่แท้จริง

แต่ว่าเธออยู่ชมรมคาราเต้ แล้วก็ต้องเข้าร่วมกิจกรรมชมรมทุกวัน ดังนั้นเธอก็เลยต้องไปโรงเรียนเหมือนเดิม ยิ่งกว่านั้นคราวนี้ยังต้องเคลื่อนไหวโดยที่แทบไม่ได้หยุดพักไปพลาง ใช้เวลาช่วงกลางวันไปพลางในโรงฝึกที่ไม่มีเครื่องปรับอากาศ เนื่องจากการฝึกซ้อมจะทำในช่วงเช้าซึ่งอากาศยังเย็นอยู่บ้าง ดังนั้นแทบจะไม่ต้องเปลี่ยนแปลงช่วงเวลาตื่นนอน

เรียวบ่นอยู่ในใจราวกับพูดให้ตัวเองฟังว่า ช่วยไม่ได้นี่นา นี่มันเป็นเส้นทางที่ฉันเลือกเอง แต่ว่าเธอก็คิดอีกทีว่าเดี๋ยวก่อนนะ

จริงอยู่ที่ว่ามันเป็นเส้นทางที่เลือกเอง แต่กลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด มันใช่เส้นทางที่ตัวเองเลือกเองจริงๆน่ะเหรอ

พอลองย้อนกลับไปดูในหัวของเธอก็ไม่มีความทรงจำที่บอกว่าเธอเลือกเลยอย่างชัดเจน พอรู้สึกตัวอีกที เธอก็นึกออกเพียงแค่ความรู้สึกแบบนั้น การที่เข้าชมรมคาราเต้ตอนขึ้น ม.ปลายนั้น ก็เพราะตอน ม.ต้นเธอก็อยู่ชมรมคาราเต้ การที่เธอเข้าชมรมคาราเต้ตอนอยู่ ม.ต้นนั้น ก็เป็นเพราะไปโรงฝึกแล้วก็ฝึกคาราเต้มาตั้งแต่เป้นนักเรียนชั้นประถม ทุกๆครั้งเธอไม่ได้รู้สึกอยากจะเลือกใหม่อีกที แล้วก็ไม่มีความทรงจำที่ครุ่นคิดว่าจะเล่นต่อหรือเลิกดีอยู่เลยด้วย เธอก็แค่ปล่อยเลยตามเลยไปเรื่อยๆ เหมือนกับอยู่ในลิฟต์ อีกทั้งเธอยังนึกแรงจูงใจที่ทำให้เธอก้าวเดินเข้ามาในเส้นทางที่เรียกว่าคาราเต้ไม่ออกอีกต่างหาก ก้าวแรกนั้นเป้นก้าวแรกที่เธอเลือกแล้วก็เดินด้วยตัวเองรึเปล่านะ

ทำไมตอนนี้ฉันถึงมาอยู่ตรงนี้กันนะ ทำไมถึงต้องมาเหงื่อไหลไคลย้อยไปพลางคิดเรื่องแบบนี้ไปพลางเหมือนคนบ้าท่ามกลางอากาศที่ร้อนและทรมานแบบนี้ด้วยนะ หรือว่าเป้นเพราะอากาศมันร้อน

สารบัญ : หมัดผมไม่หนัก แต่รักกำลังสาม เล่ม3

• ฤดูร้อนของฉัน ฤดูร้อนของใครสักคน
• ใต้น้ำนั้นสนุกดี
• ปลายทางที่เครื่องบินลำนั้นบินไป
• มันเขียนว่า อยากขอบคุณ
• มุ่งหน้าสู่ทะเล แล้วก็กลับบ้าน

เนื้อหาปกหลัง : หมัดผมไม่หนัก แต่รักกำลังสาม เล่ม3

มามิยะ โอจิ นักเรียน ม.ปลายปีหรึ่งและเป็นอดีตเด็กเกเร กำลังตกหลุมรักครั้งแรกกับฟุจิมุโระ เรียวเด็กผู้หญิงผมหางม้าเพื่อร่วมชั้นของเขาด้วยสาเหตุแปลกๆ ถึงแม้เขาจะใกล้ชิดกับเพื่อนๆในห้องจากการแข่งขันกีฬาได้เพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย แต่ความสัมพันธ์กับเรียวกลับไม่ค่อยคืบหน้า ในตอนนั้น มิซึกิ น้องสาวของเรียว ที่เป็นผู้ให้ความร่วมมือด้านความรัก ก็พูดว่า -นายเปลี่ยนไปนะ

ความรักครั้งแรกได้เริ่มทำให้มามิยะเติบโตขึ้นในฐานะมนุษย์ทีละน้อยๆแล้วโอกาสครั้งสำคัญในฤดูร้อนนี้ก็มาอยู่ตรงหน้าของเขา ที่รู้สึกดีใจกับเรื่องนั้น

มิซึกิช่วยผลักดันให้เขาได้ไปออกร้าน ในงานเทศกาลฤดูร้อนกับเรียวสองต่อสอง ความรักของเด็กหนุ่มผู้ไม่ประสีประสาอะไรจะสำเร็จหรือไม่

เรื่องราวของวัยรุ่น x ความรักครั้งแรก x คนธรรมดาๆที่เด็กหนุ่มอดีตเด็กเกเรกับสามสาวพี่น้อง ถักทอขึ้นมาที่ทุกคนรอคอย

เล่ม 3

รีวิวโดยผู้เขียน : หมัดผมไม่หนัก แต่รักกำลังสาม เล่ม3

โค ซุซุกิ

เกิดที่จังหวัดฟุคุชิมะ ได้รับรางวัลชนะเลิศ การประกวดนักเขียนไลท์โนเวลหน้าใหม่ ของ MF บุงโกะ J ครั้งที่ 7 ด้วยเรื่อง หมัดผมไม่หนัก แต่รักคูณสาม และเดบิวต์ ภาพโปรไฟล์ข้างบน วาดโดยอาจารย์นาคาโนะ เดอิจิ

ขอขอบคุณอาจารย์เดอิจิด้วยครับ

ชิโรมิ ซาคานะ

เกิดที่เกียวโต ใช้โต๊ะโคทัตสึในห้องนั่งเล่น เป็นฐานที่มั่นในการทำงาน การชอบแมวเป็นภัยร้ายและกำลังกลุ้มใจเรื่องที่บ้านค่อยๆ กลายสภาพเป็นคฤหาสน์ของแมวอยู่