รายละเอียด : ข้ามฟ้ามารักเธอ

ข้ามฟ้ามารักเธอ

เสียงกีต้าร์ดังประสานกับเสียงร้องของสาวร่างเพรียว บทเพลงแห่งรักที่ไม่สมหวังกำลังถูกบันเลงขึ้นอย่างอาลัยอาวรณ์ ทุกเหตุการณ์ที่ผ่านเลยมานานห้าปีเต็มยังคงตราตรึงอยู่ในห้วงลึกของหัวใจ ทุกครั้งที่รู้สึกเหงา ไม่มีใคร เอวิตาจะหยิบกีต้าร์ตัวโปรดมาครวญเพลงรักแห่งวันวาน และคิดถึงเขาคนนั้น คนที่ทำให้เธอเจ็บแบบไม่มีวันลืม...

ให้มันจมลงไปสุดใจ ปล่อยไว้ไม่ต้องดูแล แค่นี้ก็คงเพียงพอกับใจฉันปล่อยให้มันจมลงสุดใจ ถ้าเธอนั้นไม่รักกัน ปล่อยให้จมอยู่ตรงนั้น ไม่เอาคืน...

หลังจากจบท่อนนี้ น้ำตาที่ไม่เคยกักเก็บได้เลยก็พลันไหลลงมา เอวิตาหยุดนิ้วที่กำลังดีด ก่อนวางกีต้าร์ตัวโปรดลง แล้วลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ที่ถูกปิดกั้นด้วยกระจกบางใส

หญิงสาวเอื้อมมือไปปลดล็อก แล้วเลื่อนมันออกช้าๆเหม่อมองออกไปข้างหน้าอย่างใจลอย ปล่อยให้ลมเย็นๆพัดมากระทบใบหน้ากระจ่างใสอยู่อย่างนั้น จนน้ำตาที่ไหลออกมาแห้งสนิทอยู่ที่แก้มนวล

แอล...ผมขอโทษ

แอลไม่โกรธชาติหรอก แอลให้อภัยชาติทุกอย่าง เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ

...

ทำไมล่ะ ชาติไม่รักแอลแล้วเหรอ เราคบกันมาเจ็ดปี จวนจะแต่งงานกันอยู่แล้ว ชาติยังลังเลอะไรอยู่อีก... หรือว่าระยะเวลามันเป็นเพียงตัวเลข มันไม่มีความสำคัญอะไรเลยใช่มั้ย

ผมขอโทษ...

แอลเข้าใจ ชาติไปเถอะ ขอให้โชคดี ลาก่อน...

นึกถึงวันสุดท้ายทีไร หัวใจดวงน้อยก็สั่นไหวทุกที แม้ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาจะมีผู้ชายดีๆ เข้ามาจีบเธอมากมาย แต่หญิงสาวก็ไม่เลือกคบใครเป็นพิเศษ เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างเดียว เพราะคิดอยู่เสมอว่าถึงแม้จะไม่มีเขาเดินร่วมทาง แต่เธอก็จะเดินต่อไปอย่างเข้มแข็ง จะอดทนฟันฝ่าอุปสรรคขวากหนามไปให้ได้ จะสร้างฐานะด้วยตัวเอง และจะมีทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้โดยไม่ง้อใคร

และในที่สุด เธอก็ใช้ความรู้และประสบการณ์ที่สั่งสมมาเปิดธุรกิจของตัวเอง โดยมีเพื่อนสนิทอย่างกรภัทรเข้าร่วมหุ้นด้วย แม้3-4 ปีที่ผ่านมาจะขรุขระไปบ้าง แต่เธอก็ผ่านพ้นไปได้ และในปีที่ห้านี้ ธุรกิจที่เธอทำกับเพื่อนก็ประสบความสำเร็จอย่างสวยงาม จนกลายเป็นเศรษฐีนีที่เนื้อหอมทีสุดในวัยสามสิบสอง

กริ๊ง กริ๊ง

เอวิตาเดินกลับเข้ามารับโทรศัพท์ในห้องด้านใน

สวัสดีค่ะ

ป้าเองค่ะ คุณแอล ป้าจันทร์ส่งเสียงมาตามสาย

ป้าจันทร์มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ

วันนี้คุณแอลจะกลับมาบ้านมั้ยคะ ป้าจะได้ทำอาหารเย็นรอ

อาทิตย์นี้แอลคงไม่กลับ ช่วงนี้เหนื่อยๆ ขี้เกียจขับรถอะป้า เอวิตาตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดี

ป้าก็เหงาอีกแล้วสิ ไม่เป็นไร ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ป้าเป็นห่วง

ถึงป้าจันทร์จะเป็นแค่แม่บ้านที่เฝ้าบ้านหลังใหญ่ให้เธอ แต่ด้วยความที่อยู่ด้วยกันมานาน เอวิตาจึงนับถือนางเสมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ เพราะมีกันแค่สองคนเท่านั้น

จ๊ะ...ป้าก็เหมือนกันนะ งั้นแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ เอวิตากำลังจะวางหูโทรศัพท์ แต่ป้าจันทร์ก็รีบแทรกขึ้นมาก่อน

เดี๋ยวค่ะคุณแอล ช่วงนี้คุณแอลไม่กลับบ้าน คุณลันท์มาถามหาทุกวันเลย มาขอเบอร์มือถือคุณแอลด้วย แต่ป้าไม่กล้าให้

ดีแล้วแหละ ไว้แอลกลับบ้าน ค่อยให้คุณลันท์เอง แค่นี้นะจ๊ะ เมื่ออีกฝ่ายรับคำ หญิงสาวก็วางโทรศัพท์ลง พลางนึกถึงคนข้างบ้านที่ชื่อ ปิลันท์ก็อดอมยิ้มในความน่ารักของเขาไม่ได้ เขาพยายามตีสนิทกับเธอตั้งแต่วันแรกที่ย้ายบ้านมาอยู่ติดกับเขา ทั้งที่รู้จักกันมานาน แต่หญิงสาวก็ไม่เคยให้เบอร์โทรศัพท์เขาเลย เพราะไม่อยากสานสัมพันธ์ไปมากกว่าความเป็นเพื่อนบ้านกัน

ร่างเพรียวระหงทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวเก๋ที่ตั้งอยู่กลางห้อง พลางมองไปรอบๆอย่างขี้เกียจ เธออยากจะจ้างแม่บ้านอีกสักคนมาช่วยทำความสะอาดแต่คิดไปคิดมาก็ไม่เอาดีกว่า เพราะไม่อยากให้ใครเข้ามาในโลกส่วนตัวของเธอ เอวิตาลุกขึ้นบิดขี้เกียจสองสามครั้ง ก่อนจะเดินไปหยิบไม้กวาดกับผ้าขี้ริ้วมาทำความสะอาดห้องพักพลางบ่นกับตัวเอง

ทำไมขี้เกียจอย่างนี้นะ อยู่คนเดียวแท้ๆทำไมห้องสกปรกจัง ยังไม่ทันจะกวาดห้องเสร็จ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นรบกวนสมาธิคนกำลังจะทำความสะอาดบ้าน หญิงสาวเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนเตียง ก่อนจะกดรับแล้วกรอกเสียงกวนๆออกไปเมื่อรู้ว่าเป็นใคร

ว่าไงท่าน

ทำไรอยู่วะ รับช้าจัง กรภัทรแกล้งทำเสียงไม่พอใจ

กวาดบ้านอยู่

หน้าอย่างเธอทำเป็นด้วยเหรอ ฮ่าๆๆ ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจที่ได้จิกกัดเพื่อนสนิท เขารู้ดีว่าเธอไม่ชอบทำงานบ้าน และถ้าวันไหนได้จับไม้กวาด แสดงว่าเธอต้องอยู่คอนโดฯ เป็นแน่ เพราะถ้าอยู่ที่บ้านก็มีป้าจันทร์ทำให้อยู่แล้ว

พูดมากน่ารำคาญ มีธุระอะไร เอวิตาทำเสียงเหมือนคนหงุดหงิดแต่ใบหน้ามีรอยยิ้มที่ได้ตอบโต้กลับไปบ้าง

วันนี้วันเกิดดาว เย็นนี้ไปหาอะไรกินกัน กรภัทร์บอกด้วยรอยยิ้ม

อ้าวเหรอ ฝาก Happy birthday ด้วย แล้วจะไปที่ไหน

เจอกันที่เดิม เอ่อ...มีโปรเจ็กต์ใหม่มาด้วย แล้วค่อยมาคุยกัน

เหรอ...คราวนี้่ไปสัมภาษณ์ใครล่ะ เอวิตาถามด้วยความอยากรู้

เออน่า...เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน แค่นี้นะ หกโมงนะ อย่าลืม ยังไม่ทันจะถามต่อ กรภัทร์ก็วางสายไปเสียแล้ว หญิงสาวจึงบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด

อะไรวะ จะรีบอะไรกันนักหนา เอวิตามองโทรศัพท์อย่างหงุดหงิดก่อนจะโยนมันไปบนที่นอน และรีบไปทำงานบ้านต่ออย่างลวกๆตามสไตล์ของเธอ

คำนำ : ข้ามฟ้ามารักเธอ

สวัสดีแฟนนักอ่านทุกท่าน เอกลับมาอีกครั้งกับนิยายเรื่องแรก เอามารีไรท์ปัดฝุ่นใหม่ เพิ่มเนื้อหา และเพิ่มตอนพิเศษ ปูทางสำหรับรุ่นลูก ที่จะเขียนเป็นอันดับต่อไป

หวังว่าทุกคนที่ได้อ่านเรื่องนี้แล้วจะอมยิ้มไปกับตัวละคร เหมือนกับคนเขียน มาถึงตอนนี้ยังคาดไม่ถึงเลยว่าจะเขียนนิยายได้ออกมาเป็นรูปเล่ม รู้สึกมีความสุขที่ได้กลับมาอ่านและรีไรท์อีกครั้ง และจากการที่ได้หยิบมาอ่านทำให้รู้ว่าเทคโนโลยีสมัยเมื่อหกปีก่อนแตกต่างจากปัจจุบันมาก ตอนแรกว่าจะคงไว้ แต่มาคิดอีกที เดี๋ยวคนอ่านจะหาว่าคนเขียนไม่ทันสมัย เพราะโทรศัพท์รุ่นนี้เขาเลิกใช้ไปแล้ว

สุดท้ายขอขอบคุณพ่อกับแม่สำหรับวันนี้ และขอบคุณทีมงานกรีนมายด์ รวมทั้ง บก. และบก.บริหารที่ให้โอกาสเอวิตาเสมอ ขอบคุณแฟนนักอ่านที่ติดตามกันมาตลอดจนบางคนกลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปแล้ว

ความรักยังคงงดงามอยู่เสมอ

เอวิตา

เนื้อหาปกหลัง : ข้ามฟ้ามารักเธอ

ข้ามฟ้ามารักเธอ

อวิตาตั้งใจไว้แล้วว่า ชีวิตที่เหลือหลังจากนี้ขอเป็นโสด หลังจากที่ผ่านมรสุมรักจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้นหนุ่มหล่อเจ้าเล่ห์อย่างเขา

อิมราน...พระเอกหนุ่มหล่อ ที่เนื้อหอมที่สุดของตุรกี เสร่ห์ของเขาอยู่นัยน์ตาสีฮาเซลนุ่มนวลชวนฝัน กับความหล่อที่เรียกได้ว่าขั้นเทพ ไม่ใช่แค่ทำให้สตรีประเทศเขาหลงใหลไปครึ่งประเทศ แต่ยังเผื่อแผ่ไปยังประเทศเพื่อนบ้าน รวมทั้งประเทศของเธอด้วย

ความรักของเขาและเธอถูกเดิมพันด้วยหัวใจ ทั้งสองจะผ่าฟันอุปสรรค กับนิยามความรักที่ว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิด ได้หรือไม่ คุณเท่านั้นที่รู้คำตอบ