รายละเอียด : ความสมเหตุสมผลของความชอบธรรม (การครอบงำ)

ความสมเหตุสมผลของความชอบธรรม (การครอบงำ)

การปกครองที่วางอยู่บนฐานของหลักทางชีววิทยา เช่น พ่อและแม่ทางในชีววิทยาซึ่งเป็นผู้ปกครองดูแลลูก ย่อมไม่ต้องการ "ความชอบธรรม" หรือ "ความไม่ชอบธรรม" เพราะหลักเกณฑ์ทางชีววิทยาไม่ต้องสร้างความสมเหตุสมผล และไม่ต้องการหลักของความชอบธรรม เพราะหลักเกณฑ์ทางชีววิทยานั้นไม่ต้องสร้างความสมเหตุสมผล และไม่ต้องการหลักของความชอบธรรม แต่ในสภาวะสมัยใหม่ หลักเกณฑ์ทางธรรมชาติย่อมไม่ใช่มาตรฐานสำคัญในการนำมาประเมินชีวิตทางสังคมและการเมือง แม้ว่าทางการเมืองสมัยใหม่เองก็พยายามสร้างการเมืองให้เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติเฉกเช่นเดียวกันกับร่างกาย ในขณะเดียวกัน การเมืองสมัยใหม่มีแรงปรารถนาแรงกล้าที่จะก้าวข้ามความเป็นธรรมชาติเป็นสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาทางการเมืองในแง่นี้ กรอบคิดสัญญาประชาคมของโทมัส ฮอบส์เป็นตัวอย่งที่ดีตัวอย่างหนึ่ง

 

สารบัญ : ความสมเหตุสมผลของความชอบธรรม (การครอบงำ)

• ความจำเป็นที่ฟุ่มเฟือยขององค์กรทางการเมือง
• สภาวะสมัยใหม่กับความชอบธรรม
• รัฐและการสร้างการครอบงำที่ชอบธรรมด้วยตัวเอง
• ความชอบธรรมะ ความเชื่ออุดมการณ์ และการครอบงำ
• การปกครองชีวญาณ
• ความสมเหตุสมผลสาธารณะและความชอบธรรม
• ความเป็นห่วงเป็นใยในฐานะเงื่อนไขของชีวิตกับ "จุดอ่อนของสิทธิ"

 

เนื้อหาปกหลัง : ความสมเหตุสมผลของความชอบธรรม (การครอบงำ)

"เป้าหมายของผลงานชิ้นนี้คือการทำความเข้าใจเกี่ยวกับความชอบธรรม เพียงแต่ความชอบธรรมนั้นเป็นคำที่ฟังดูแล้วเป็นสิ่งที่เหมือนกับเสื้อผ้าอากรณ์ที่ผู้สวมใส่ดูดี แต่การใส่เสื้อผ้าที่ดี อาจไม่เกี่ยวข้องกับการกระทำแม้ในกรอบคิดของบางสังคมจะไม่แยกความหมายระหว่างคำพูดและการกระทำโดยคิดว่า "คำพูดคือการกระทำ" ดังนั้นจึงไม่ได้ "ดีแต่พูด" เพราะเมื่อพระผู้เป็นเจ้าพูดทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องอุบัติคำพูดของพระองค์ เป็นบทบัญญติที่มนุษย์ต้องปฏิบัติตาม  'logos' ในฐานะ 'logos of creation' เพราะใน Su Joh's Gospel พระผู้เป็นเจ้าสร้างโลกด้วยพระวาทะ หรือ 'logos' เรื่องราวที่ถัดจากนี้ไปเป็นเรื่องราวของ 'logos' และการใช้ 'logos'

รีวิวโดยผู้เขียน : ความสมเหตุสมผลของความชอบธรรม (การครอบงำ)

สภาวะสมัยใหม่ ที่พวกพ่อค้ากระฏมพีเรืองอำนาจ การหลีกหนีการใช้ความรุนแรงเป็นหัวใจสำคัญของการดำเนินชีวิต การใช้ภาษาเพื่องปกป้องการกระทำไปจนถึงระบบด้วยการสร้างความสมเหตุสมผลจนทำให้การกระทำและสถาบันต่างดูเป็นสิ่งจำเป็น การสร้างความสมเหตุสมผลให้แต่ความเชื่อว่าระบบที่เป็นอยู่มีความยุติธรรม การทำให้มวลสมาชิกในกระทำผ่านการบังคับ แต่จำเป็นต้องชักจูงและกระตุ้นเร้าให้เชื่อในสิ่งที่สมควรจะเชื่อ แต่ความเชื่อที่จะสร้างให้เกิดความสมเหตุผลของความชอมธรรมนั้นก็มีความหลากหลายแตกต่างกัน ความแตกต่างที่เกิดจากกลุ่มชาติพันธุ์และชนชั้น ความหมากหลายภายในพื้นที่ของรัฐประชาชาติจึงยากที่จะทำให้เกิดความเป็นเอกพันธุ์ได้ ความเป็นหนึ่งเดียวกันและฉันทานุมัติ เป็นเป้าหมายที่จ้องทำให้บรรลุถึง

แต่การมีฉันทานุมัติกลับเป็นไปได้ยาก ภายใต้โครงสร้างของการปกครองผ่านกลไกของเสียงส่วนใหญ่ก็ใช่ว่าจะนำไปสู่การปกครองของเสียงส่วนใหญ่ได้เสมอ เพราะการแสดงออกของพลังของเสียงส่วนใหญ่ในทางการเมืองก็พร้อมเสมอที่จะถูกปฏิเสธจากอีกฝ่ายหนึ่ง เช่นสภาออกกฏหมาย แต่ศาลสูงปฏิเสธว่าไม่ถูกต้อง เป็นต้น อำนาจของศาลสูงที่มาจดคนไม่กี่คนกลับสามารถปฏิเศธอำนาจของสภาที่ได้รับการเลือกคตั้งมาจากประชาชนได้การเมืองจึงมักประสบปัญหาการด้านเสียงส่วนใหญ่ อันแสเงถึงอำนาจของกฏหมายที่ด้านการปกครองโดยคนส่วนใหญ่ ตวามขัดแย้งที่เกิดขึ้นนั้นยากจพหาความสมเหตุสมผลให้แก่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ว่าจะเป็นฝ่ายสภาพหรือฝ่ายกฏหมาย ดังนั้นอะไรคือความสมเหตุสมผลของอำนาจตุลาการที่สามารถยืนยั้งอำนาจของเสียงส่วนมากได้?