รายละเอียด : ทุกสิ่งดีเสมอ

ทุกสิ่งดีเสมอ

เช้าวันหนึ่ง ขณะที่ฉันนั่งดูนิวฟีดในเฟซบุ๊ค มีเพื่อนคนหนึ่งโพสต์เพลงขึ้นไว้ให้ฟัง ฉันเปิดเพลงนั้น ปรากฏว่าเป็นเพลงของจำรัส เศวตาภาณ์เพลงค่อยๆ บรรเลงไปอย่างเชื่องช้าในท่วงทำนองที่ยิ่งใหญ่กว้างไกล เปิดบรรยากาศอิสระให้กับอารมณ์ราวกับบินไปในจักรวาลอันไพศาล ในบรรยากาศอันเย็นชื่นของยามเช้า ฉันนอนลงฟังอย่างมีความสุข อารมณ์ละมุนและปล่อยวาง ภาพต่างๆ ในอดีตทั้งภาพชีวิตคนที่ฉันรู้จักลอยเลื่อนเข้ามาและผ่านไปเป็นเฟรมๆ เลื่อนไหลไปเรื่อยๆ ราวภาพยนตร์ ฉันรู้สึกได้เรียนรู้ว่าภาพเหล่านั้นเมื่อคราวที่อยู่ในเหตุการณ์มันอาจจะมีอารมณ์ มีความสำคัญมีสิ่งที่ต้องทำ มีสิ่งที่ต้องแก้ไขจัดการ มีสุขมีทุกข์ และมันจบลงไปแล้ว มาถึงตอนนี้มันก็เป็นภาพที่ทำได้เพียงเล่าเรื่องที่จบไปแล้วไม่ว่าเรื่องจะดีเลวอย่างไรมันก็จบลงได้ด้วยทางหนึ่งและหมดความสำคัญลงไป เลื่อนลอยไปในวันเวลาที่พามันไปฝังไว้ในห้วงคำว่าอดีต และให้ความรู้สึกว่า "มันก็เท่านั้นเอง" ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ฉันรู้สึกเป็น "ผู้ดู" อย่างมากและรู้สึกสบายปล่อยวางรู้สึกแยกจากเรื่องราวที่เห็นกำลังเลื่อนลอยผ้่านไป แต่ละเฟรมๆ รู้สึกเข้าใจว่าแท้จริงแล้วไม่มีอะไรที่สำคัญจริงๆ ด้วย มันเพียงเป็นไปตามวิถีที่มันจะเป็นและเราต้องยอมรับให้มันเป็น ฉันรู้สึกสบายอารมณ์มากและรู้สึกมีความอ่อนโยนแห่กล่อมอยู่จิตใจ เป็นเช้าที่ดีจริงๆ

ฉันรวบรวมต้นฉบับจากบทความที่เขียนลงในเฟซบุ๊ค ในส่วนที่เขียนเกี่ยวกับผู้คน ความนึกคิด ทัศนดติที่ก่อเกิดเหตุการณ์ การพัฒนาความคิดความเชื่อเพื่อชีวิตที่ดี ฯลฯ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นรอบๆ ตัวเรา เพื่อสอนให้เราเรียนรู้ว่าวิถีมันเป็นเช่นนั้งเอง การสอนของมันจะทำงานได้ดีเมื่อเรื่องราวนั้นได้จบลงแล้ว ฉายภาพความเป็นไปทั้วมวลเข้าเป็นหนึ่งเรื่องราวให้เราเห็นบทสรุป สุดแต่ว่าใครจะนำมาเทียบเคียงกับชีิวิตตนเองเพื่อปรับให้ความรู้สึกดีขึ้น หรือเพียงรับรู้เข้าใจเรื่องราวของคนอื่นเพื่อเรียนรู้การปล่อยวางจากความคาดหวังอันยึดมั่นที่อยากให้สิ่งต่างๆ เป็นไปในวิถีที่ตนชอย ซึ่งในที่สุดพบว่าไม่ได้ดังใจ การปล่อยวางนี้ทำให้ใจเป็นอิสระ ในบางด้านที่เราอาจเห็นดีด้วยเสมอและสิ่งนั้นกลับช่วยพยุงใจให้เข้มแข็งพร้อมจะก้าวไปได้ดีกว่าเดิม เป็นการทำให้เรื่องนั้นก่อเกิดขึ้นดีเสมอ มันดีแล้วเหมาะสมแล้วกับทุกเหตุปัจจัยที่รวมกันให้เรื่องนั้นก่อเกิดขึ้นและมาให้เราเลือกว่าเรามองมุมไหน อย่างไรก็ตาม ทุกเรื่องรอบตัวล้วนเป็นบทเรียน แม้แต่เรื่องตลกเล็กๆ น้อยๆ ก็ชี้ช่องได้ว่าชีวิตจะหาความเบิกบานได้อย่างไร นี่เป็นสิ่งที่ฉันอยากบันทึกไว้ในหนังสือเล่มนี้

สารบัญ : ทุกสิ่งดีเสมอ

• ขอทางให้ความสุขหน่อยค่ะ
• นกน้อยร่าเริง
• หลงรักเลย
• แม่มดแถวหน้า
• เกลียดเธอ...ที่รัก
• หัวใจแสนดื้อ
• เจ้าจันทร์หนีไปแล้ว
• ทุกเวทมนต์มีราคา
• วันเวลาอันว่างเปล่า
• โคลนตมกับดวงดาว
• คืนชีวิต
• ลิงกำมือ
• รดน้ำมือ
• รดน้ำชีวิต
• เปลี่ยน
• ข้างหลังประตู
• เพียงคำเดียว
• ถนนสายความเชื่อ
• โอกาส
• รอบเท้าที่นำไป
• สมบัตินี้ใครครอง
• แล้วมันจะผ่านไป
• การฟังอย่างลึกซึ้ง

เนื้อหาปกหลัง : ทุกสิ่งดีเสมอ

ทุกสิ่งดีเสมอ

โลกสวย เมื่อคุณมองเห็นว่า โลกสวย

รีวิวโดยผู้เขียน : ทุกสิ่งดีเสมอ

ทุกสิ่งดีเสมอ

เช้าวันหนึ่ง ขณะที่ฉันนั่งดูนิวฟีดในเฟซบุ๊ค มีเพื่อนคนหนึ่งโพสต์เพลงขึ้นไว้ให้ฟัง ฉันเปิดเพลงนั้น ปรากฏว่าเป็นเพลงของจำรัส เศวตาภาณ์เพลงค่อยๆ บรรเลงไปอย่างเชื่องช้าในท่วงทำนองที่ยิ่งใหญ่กว้างไกล เปิดบรรยากาศอิสระให้กับอารมณ์ราวกับบินไปในจักรวาลอันไพศาล ในบรรยากาศอันเย็นชื่นของยามเช้า ฉันนอนลงฟังอย่างมีความสุข อารมณ์ละมุนและปล่อยวาง ภาพต่างๆ ในอดีตทั้งภาพชีวิตคนที่ฉันรู้จักลอยเลื่อนเข้ามาและผ่านไปเป็นเฟรมๆ เลื่อนไหลไปเรื่อยๆ ราวภาพยนตร์ ฉันรู้สึกได้เรียนรู้ว่าภาพเหล่านั้นเมื่อคราวที่อยู่ในเหตุการณ์มันอาจจะมีอารมณ์ มีความสำคัญมีสิ่งที่ต้องทำ มีสิ่งที่ต้องแก้ไขจัดการ มีสุขมีทุกข์ และมันจบลงไปแล้ว มาถึงตอนนี้มันก็เป็นภาพที่ทำได้เพียงเล่าเรื่องที่จบไปแล้วไม่ว่าเรื่องจะดีเลวอย่างไรมันก็จบลงได้ด้วยทางหนึ่งและหมดความสำคัญลงไป เลื่อนลอยไปในวันเวลาที่พามันไปฝังไว้ในห้วงคำว่าอดีต และให้ความรู้สึกว่า "มันก็เท่านั้นเอง" ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ฉันรู้สึกเป็น "ผู้ดู" อย่างมากและรู้สึกสบายปล่อยวางรู้สึกแยกจากเรื่องราวที่เห็นกำลังเลื่อนลอยผ้่านไป แต่ละเฟรมๆ รู้สึกเข้าใจว่าแท้จริงแล้วไม่มีอะไรที่สำคัญจริงๆ ด้วย มันเพียงเป็นไปตามวิถีที่มันจะเป็นและเราต้องยอมรับให้มันเป็น ฉันรู้สึกสบายอารมณ์มากและรู้สึกมีความอ่อนโยนแห่กล่อมอยู่จิตใจ เป็นเช้าที่ดีจริงๆ

ฉันรวบรวมต้นฉบับจากบทความที่เขียนลงในเฟซบุ๊ค ในส่วนที่เขียนเกี่ยวกับผู้คน ความนึกคิด ทัศนดติที่ก่อเกิดเหตุการณ์ การพัฒนาความคิดความเชื่อเพื่อชีวิตที่ดี ฯลฯ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นรอบๆ ตัวเรา เพื่อสอนให้เราเรียนรู้ว่าวิถีมันเป็นเช่นนั้งเอง การสอนของมันจะทำงานได้ดีเมื่อเรื่องราวนั้นได้จบลงแล้ว ฉายภาพความเป็นไปทั้วมวลเข้าเป็นหนึ่งเรื่องราวให้เราเห็นบทสรุป สุดแต่ว่าใครจะนำมาเทียบเคียงกับชีิวิตตนเองเพื่อปรับให้ความรู้สึกดีขึ้น หรือเพียงรับรู้เข้าใจเรื่องราวของคนอื่นเพื่อเรียนรู้การปล่อยวางจากความคาดหวังอันยึดมั่นที่อยากให้สิ่งต่างๆ เป็นไปในวิถีที่ตนชอย ซึ่งในที่สุดพบว่าไม่ได้ดังใจ การปล่อยวางนี้ทำให้ใจเป็นอิสระ ในบางด้านที่เราอาจเห็นดีด้วยเสมอและสิ่งนั้นกลับช่วยพยุงใจให้เข้มแข็งพร้อมจะก้าวไปได้ดีกว่าเดิม เป็นการทำให้เรื่องนั้นก่อเกิดขึ้นดีเสมอ มันดีแล้วเหมาะสมแล้วกับทุกเหตุปัจจัยที่รวมกันให้เรื่องนั้นก่อเกิดขึ้นและมาให้เราเลือกว่าเรามองมุมไหน อย่างไรก็ตาม ทุกเรื่องรอบตัวล้วนเป็นบทเรียน แม้แต่เรื่องตลกเล็กๆ น้อยๆ ก็ชี้ช่องได้ว่าชีวิตจะหาความเบิกบานได้อย่างไร นี่เป็นสิ่งที่ฉันอยากบันทึกไว้ในหนังสือเล่มนี้