รายละเอียด : Prince [J] of the Royal ขอเวลาเคลียร์หัวใจ ได้ไหมเธอ

Prince [J] of the Royal ขอเวลาเคลียร์หัว

ตึงๆๆๆๆ "จะรีบไปไหนแต่เช้าคะเจ้าชายเจ" "ไปส่งไดแอนที่สนามบินน่ะสิ หลบไปเร็วเวียนนา ฉันรีบ เฮ่ย"

ผมร้องเสียงดังเมื่อทั้งผมและเวียนนาต่างก็หลีกทางให้กันแล้ว แต่ว่าทันทีที่ผมวิ่งผ่านหน้าเวียนนามาได้ก็จ๊ะเอ๋เข้ากับเอเธอร์ตัวเป็นๆ ที่ยืนหน้านิ่งอยู่ที่บนไดขั้นล่างสุดพอดี ทำเอาผมเบรกตัวโก่งกันเลยทีเดียว

"ไดแอนจะไปไหนงั้นหรอ" เอฌะอร์ถามแล้วมองหน้าผมด้วหน้านิ่งๆ ซึ่งหน้านิ่งของเอเธอร์เป็นเรื่องปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือเอเธอร์ไม่เคยอยากรู้อยากเห็นเรื่องของใครสักเท่าไหร่ แต่นี่ถึงกับเอ่ยปากถามผมถึงไดแอน

"ฝรั่งเศส" ผมตอบกลับไปห่วนๆ พลางหาทางเลี่ยงเอเธอร์ออกมาแต่ไม่ว่าผมจะหลบไปทางไหนเอเธอร์ก็เหมือนจะตั้งใจขยับมาขวางทางผมเอาไว้ซะทกทาง "มีอะไรเอาไว้ค่อยถามได้มั้ยเอ ฉันรีบ ไดแอนไม่ชอบคนผิดเวลา" ผมย้ำเสียงเข้มแล้วเงยหน้าขึ้นไปชักสีหน้าไม่อใจใส่เอเธอร์ แต่เอาจริงๆ ผมน่าจะรู้ว่าเอเธอร์ไม่เคยเดือดร้อนกับความรู้สึกของใครนอกจากตัวเอง ดังน้นไม่ว่าผมจะจ้องยังไง เอเธอร์ก็ไม่รู้สึกหรอก "เอ ไม่ได้ยินเหรอ ฉันบอกให้นายถอยไป บอกแล้วไงว่ารีบ ถ้าอยากรู้อะไรเดี๋ยวจะกลับมาเล่าให้ฟัง " "ฉันว่านายน่าจะดูนี่ก่อนดีกว่า" เอเธอร์พูดพลางส่งกระดาษในมือที่ม้วนซะกลมมาให้ผม นี่อย่าบอกนะว่าท่านพ่อสั่งอะไรถึงผมอีก

ไม่อยากจะรบมาเปิดอ่านเลยให้ตายสิ แต่จะไม่อ่านก็ไม่ได้ซะด้วยเพราะขืนทำแบบนั้นมีหวังเอเธอร์ได้ยกเท้าขึ้นมาพาดราวบนไดกั้นผมเอาไว้แหงๆ สุดท้ายผมก็จำใจรับกระดาษแผ่นนั้นมา แอบอนหายใจเบาๆ พลางคลี่กระดาษแผ่นนั้นออกดูช้าๆ แต่แล้วก็ต้องประหลาดใจอีกรอบเมื่อมันไม่ใช่จดหมายราชการหรือว่าคำสั่งใดๆ ของท่านพ่อ แต่ว่ามันคือตารางเที่ยวบินที่มีจุดหมายปลายทางคือฝรั่งเศส "นี่นายสืบเรื่องของไดแอนงั้นหรอ" ผมถามพลางมองหน้าเอเธอร์สลับกับตารางเที่ยวบินในมือด้วยความข้องใจเพราะผมกำลังสงสัยว่าอะไรที่ทำให้เอเธอร์ถึงขั้นต้องพริ้นท์ตารางเที่ยวบินไปฝรั่งเศสของไดแอนมาให้ผม "ฉันไม่ได้สืบเรื่องของไดแอน" "อ้าว แต่นี่มันตารางเที่ยวบินไปฝรั่งเศส แล้วไดแอนก็กำลงจไปฝรั่งเศส ถ้านายไม่ได้สืบเรื่องของไดแอนแล้วไอ้ข้อมูลในกระดาษนี่คืออไร"

ผมถามเพราะยังงงๆ ตอนนี้ผมไม่เข้าใจสิ่งที่เอเธอร์พูดเลยสักนิดกระทั่งเอเธอร์เดินขึ้นมาหาผมที่ยืนอยู่บนบันไดขั้นที่สูงกว่าก่อนจะแย่งตารางเที่ยวบินในมือของผม "ฉันสืบเรื่องของแคสมาร์" เอเธอร์พูดด้วยน้ำเสียงปกติราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรก่อนจะเดินผ่านผมขึ้นไปชั้นบน ซึ่งทันทีที่ผมพอจะเข้าใจถึงสิ่งที่เอเธอร์บอก ผมก็ต้องรีบวิ่งตามผ่านหลังของเอเธอร์ขึ้นไปแล้วเป็นฝ่ายยืนขวางทางเอเธอร์บ้าง "เจ้าชายเอหมายความว่าเจ้าชายแคสมาร์ก็กำลังจะเดินทางไปฝรั่งเศสเหมือนเจ้าหญิงไดแอนงั้นเหรอคะ"

คำถามของเวียนนาคือคำามเดียวกับที่ผมกำลังจะถามเอเธอร์พอดี เธอมองผมด้วยสายตาโตๆ ต่างจากเอเธอร์ที่มองหน้าผมด้วยสายตาเรียบเฉยเพราะไม่ได้ตกใจอะไรกับคำถาม พวกเราทุกคนรู้ดีว่าผมกำลังจะแต่งงานกับไดแอน และการที่แคสมาร์กำลังจะบินไปฝรั่งเศสเหมือนไดแอนนี่ไม่น่าจะใช่ความบังเอิญแน่ใครก็รู้ว่าพวกวังหลังต้องกำลังวางแผนขัดขวางการแต่งงานของผม และที่สำคัญเลยก็คือพวกนั้นเป็นพวกชอบแย่ง "ใช่ แคสมาร์กำลังจะไปฝรั่งเศส ที่สำคัญคือไปเที่ยวบินเดียวกันกับไดแอนแบบไม่ต้องสงสัย มันไม่น่าสงสัยเลยสักนิด ใช่มั้ยเจ" "ไม่ต้องสงสัยเลยเอ"

เมื่อเอเธอร์ถามประชดมา ผมก็อดไม่ได้ที่จะตอบประชดกลับไป ก่อนที่จะรีบเร่งฝีเท้าออกมาด้วยความเร็วกว่าเดิม เพราะยังไงซะผมก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปทั้งๆ ที่รู้ว่ามีขโมยจ้องจะฉกของๆ ผมไปหรอกน่า เราคงต้องเดิมพันกันสักตั้งแล้วหละ 'แคสมาร์' และครั้งนี้ฉันของเดิมพันกับนายด้วยตำแหน่งรัชทายาทของฉันเอง

เนื้อหาปกหลัง : Prince [J] of the Royal ขอเวลาเคลียร์หัวใจ ได้ไหมเธอ

Prince [J] of the Royal ขอเวลาเคลียร์หัว

เมื่อประสบเหตุจำเป็นต้องใช้เงิน ฉันไม่นึกว่าสร้อยที่ แคสมาร์ ให้มาแทนใจ จะทำให้ฉันพอมาทางออก เจโอว์ เป็นผู้มารับแลกซื้อสร้อยเส้นนั้นไป ฉัน (เจน่า) ไม่รู้มาก่อนว่า ระหว่าง เจโอว์ กับ แคสมาร์ จะมีเบื้องหลังอะไรกันมา แต่ตอนนี้ที่ฉันรู้ ไดแอน เป็นตัวเชื่อมให้พวกเขาต้องมาเผชิญหน้ากันฉันที่มาทีหลังกลับต้องมาเกี่ยวข้องอยู่ในวังวนนี้กับเขาด้วย เพราะอะไรนั้นเหรอ...ก็เพราะ เจโอว์ นะสิ ที่ดึงฉันเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของเกมรักครั้งนี้และดูท่าว่าเขาให้ความสำคัญกับฉันมากกว่า ไดแอน มาตั้งแต่แรก แต่อุบไว้ไม่ยอมบอกซะนี่...