รายละเอียด : ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

กาลครั้งหนึ่งเรามีความรัก เรารู้สึกว่ามีเหตุผลในการทำทุกๆ อย่างไปเรื่อยๆ เรามีจุดหมายที่จะเดินไปข้างหน้า และรู้ว่าเราทำสิ่งต่างๆ เพื่อใคร มันเป็นเรื่องดีที่คนเรารู้จักใช้ความรู้สึก รู้จักนึกถึงคนอื่นนอกจากตัวเอง ช่วงเวลานั้น มันมีความสุขมากที่สุด จนเรามีความรู้สึกว่า "ฉันชอบช่วงเวลานี้เหลือเกิน" "แต่การมีความรัก มันไม่ง่ายเท่ากับการักษาความรักเอาไว้ให้คงอยู่กับเราตลอด" ตลอดระยะที่มีความรัก เราทุกคนต้องผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ที่ล้วนเป็นบททดสอบชีวิตคู่มากมาย

ไม่ว่าจะเป็น "ความไม่เข้าใจจนนำมาซึ่งการทะเลาะกัน" และเหตุผลอีกนับไม่ถ้วนที่ทดสอบเราอยู่ตลอดเวลา ถ้าผ่านไปได้ เราจะเข้าใจกันมากขึ้น แต่ถ้าวันหนึ่งยอมแพ้ให้การทดสอบครั้งนี้ มันอาจทำให้เราสองคน "หายไปจากชีวิตกันและกันจนไม่มีทางกลับมาอีก" เราชอบเวลามีความสุขจนอยากให้กาลเวลาหยุดอยู่อย่างนั้นในทางกลับกันคงไม่มีใครชอบช่วงเวลาที่ไม่มีความสุข เพราะมันมีทั้งอารมณ์ "ผิดหวัง สูญเสีย วุ่นวาย สับสน" เราอาจไม่รู้ว่าความสุขจะหายไปตอนไหนรู้ตัวอีกทีความเหงาก็เริ่มทำงานไปซะแล้ว ช่วงเวลาหลังจากนี้แหละที่ทำให้ใครหลายคนรู้สึกโดดเดี่ยวมากที่สุด เคยรู้สึกสงสัยไหมว่า ก่อนที่เราจะมีใครสักคน เข้ามาในชีวิต การอยู่คนเดียวมันเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวันของเราเสียแล้ว แต่แล้ว "ทำไมการกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง" มันถึงน่ากลัวขนาดนี้ เมื่อรับใครสักคนเข้ามาเติมเต็มความรู้สึก แล้ววันหนึ่งขาดหายไป เราสู้สึกอยู่ไม่ได้มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกไม่ว่าช่วงเวลาจะสั้นหรือยาว ในชีวิตของเราก็มีเขาอยู่ในนั้นหมดแล้ว

มันน่ากลัวตรงนี้ เมื่อเขาหายไป เขาไม่ได้เอาทุกอย่างไปด้วย สิ่งที่เขาทิ้งไว้ให้เราอาจไม่ใช่สิ่งของ แต่เป็น "ความทรงจำ" ที่แตะต้องไม่ได้ หากแต่รู้สึกถึงมันเมื่อไหร่ เราอาจรู้สึกเจ็บปวดแทบทุกครั้ง คำถาม "เมื่อเราอยู่คนเดียวเราควรทำอย่างไรถึงจะอยู่กับมันให้ได้ และอยู่อย่างไรให้มีความสุขมากที่สุด" เป็นคำถามหนึ่งที่ผมเจอมามากที่สุดในช่วงเวลาที่ผมให้คำปรึกษาใครหลายๆ คนผมตอบคำถามซ้ำๆ คล้ายๆ กันว่า จริงๆ แล้วที่เราเจ็บจากการสูญเสียหรือผิดหวังจากความรักมา มันเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งที่เรารู้สึกแย่ แต่หลังจากผ่านเวลาไปไม่นาน เราก็จะเริ่มหาหนทางที่ทำให้ตัวเองกลับมามีความสุข ซึ่งจริงๆ แล้วเราไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากใช้เวลาปกติเหมือนเดิมทุกๆ อย่าง แค่รู้จักการอยู่กับตัวเองให้มากขึ้น อยู่กับเพื่อนให้มากขึ้น และเข้าใจว่าความเหงาที่กำลังเจอ ถ้าไม่ไหว หรือรู้สึกว่าไม่สามารถอยู่กับมันได้ จำไว้อย่างหนึ่ง "อยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้ได้" ไม่ใช่เพื่อใครหรอกนะ เพื่อตัวเองนั่นแหละ เพราะไม่มีใครรักเรามากที่สุดเท่าตัวเราเอง นั่นจึงเป็นเหตุผลมากพอที่เราควรทำให้ตัวเองมีความสุขแล้วแหละ

สารบัญ : ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

• ขอบคุณ "ความเหงา" ที่เข้ามา
• ชีวิตที่ขาดเธอ
• การไม่พบเจอ คือการไม่เพิ่มความทรงจำ
• รักเราไม่เก่าหรอกเพียงแต่มันเริ่มใหม่ไม่ได้แล้ว
• จงเป็นคนโสดที่เข้มแข็ง
• ระเบิดเวลา
• เครื่องย้อนเวลา
• กฏของเวลาคือเดินหน้าต่อไป
• เทศกาลที่ไม่มีเราอีกแล้ว
• ประโยคคำถาม ที่ไม่มีคำตอบ
• กอดที่อุ่นที่สุด ก็คือการกอดตัวเองให้เป็น
• เพราะความผิดหวังสอนเราได้ดี
• กำลังใจที่ไม่มีเสียง

เนื้อหาปกหลัง : ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

"ความรัก" คือ การที่คนสองคนสร้างความทรงจำที่ดีร่วมกัน ก่อเกิดเป็นความสุข จนไม่อยากจากกันไปไหนและความรักก็คือ การที่คนๆ หนึ่งกำลังฉุดรั้งใครอีกคนไม่ให้ไปจากชีวิตของเขานั่นคือการที่เขาพยายามทำทุกวิถีทาง เพื่อที่จะให้คนๆ หนึ่งกลับมารู้สึกเหมือนเดิม ในวันที่คนๆ นั้นไม่รู้สึกเหมือนเดิมอีกแล้ว "ความรัก" สามารถเป็นได้ทุกอย่าง ต่างกันแค่ว่า "ความรักที่เกิดขึ้นจะยังคงอยู่กับคนสองคน หรือ สุดท้ายจะเหลือเพียงคนเดียวที่ยังรู้สึกอยู่"

รีวิวโดยผู้เขียน : ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

หนังสือเล่มนี้อาจไม่ใช่บทกวีที่อ่านแล้วรู้สึกเข้าใจทุกอย่างได้ทุกอย่างได้ถ่องแท้ มันไม่ใช่หนังสือที่พูดถึงความรักไปซะหมด และก็ไม่ใช่หนังสืออกหักที่อ่านแล้วจะรู้สึกหมดหวังแต่มันคือ สิ่งที่คนๆ หนึ่งพบเจอในช่วงชีวิตหนึ่ง หากใครมีความรู้สึกย่อมรู้ว่า "ความรัก" มันมีทั้งความสุข ความเศร้า และความรู้สึกต่างๆ ที่บางครั้งก็ทำให้เรายิ้มไม่หุบ แต่บางทีมันก็ทำให้เราเสียน้ำตาจนหัวใจเราอ่อนแรง "ในช่วงขนาดหนึ่งที่เรามีความรู้สึก" เราต่างซึมซับสิ่งเหล่านั้นหลุดลอยหายไป เราอาจจะบอกไม่ได้อย่างแท้เจริงว่า "การรักให้ถูกวิธี ทำอย่างไร" เมื่อมันไม่มีวิธีที่ถูก มันก็ไม่แปลก เราจะเจ็บปวดจากความรักที่ผิดพลาด เราแค่อยากบอกกับทุกคนที่กำลังจะเปิดอ่านหนังสือเล่มนี้ว่า "เราไม่รู้วิธีที่ทำให้รู้สึกหายเจ็บปวด ความรักที่มันพังลง แตจากสิ่งที่เราเจอและรับฟังจากคนรอบข้าง และกลั่นกรองออกมา มันอาจสามารถบอกกับพวกคุณได้ว่า ถึงแม้เราจะหายเจ็บเองไม่ได้ แต่การปลอบใจผ่านตัวอักษร อาจทำให้คนๆ หนึ่งลืมความเจ็บไปได้ช่วงเวลาหนึ่ง ซึ่งได้แค่นั้น เราก็ยินดีแล้ว" อยากให้หนังสือเล่มนี้เป็นอีกหนึ่งกำลังใจของคนที่กำลัง "อกหัก" จากคนๆ หนึ่งที่เคย "อกหัก" ไม่ต่างกัน และอยากจะบอกกับทุกคนว่า "มันดีแค่ไหนที่ทำใจได้ก่อน" เป็นกำลังใจให้นะ

บาร์จเฉยๆ

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

ขอฉันลืมเธอ(ได้ก่อน)

ทุกครั้งที่ความรักเริ่มต้นขึ้น คงไม่มีใครคิดถึงวันที่ความรักจะหมดลง บางความรักสามารถอยู่คู่กับคนสองคนได้ตลอดลมหายใจ ทว่าบางความรักก็ชิงจากพวกเขาไปก่อนที่ลมหายใจจะพรากเขาออกจากกัน แต่นั่นคงไม่สำคัญเท่า ครั้งหนึ่ง "ความรักได้เกิดขึ้นแล้ว" หากวันใดวันหนึ่งเมื่อความรักของเราที่เกิดขึ้นต้องผิดหวัง เราจะอยู่กับมันได้อย่างไร คงไม่มีใครอยากเห็นเราจมทุกข์ไปกับสิ่งที่เรียกว่า "ความรัก" บาร์จเฉยๆ ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ก็เช่นกัน จากประสบการณ์เกี่ยวกับความรักหลายครั้งที่ผ่านมา ทำให้เขาได้เจอทั้งความรักที่สมหวังและผิดหวัง แล้วความผิดหวังนี่เองที่กลายเป็นประกายเล็กๆ ทำให้เขาอยาก ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาผ่านตัวหนังสือ รวบรวมเรื่องราวไว้ในหนังสือเล่มนี้ "กลับมารักตัวเอง" เป็นใจความสำคัญที่นักเขียนย้ำเตือนเอาไว้บ่อยๆ ในเนื้อความ "เป็นคนที่เข้มแข็งขึ้นนะ" เป็นสิ่งที่นักเขียนพยายามบอกผู้อ่านผ่านสิ่งที่เขาเจอมา และ "ความรักเป็นสิ่งสวยงาม" ใครหลายคนคงคุ้นเคยกับประโยคๆ นี้ แต่ในวันนี้เราต้องเจ็บเพราะความรัก ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามอยู่อีกไหม หากการจดจำไม่ช่วยอะไร เรามาลอง(แกล้ง)ลืมกันสักตั้งดีไหม เพราะเมื่อไหร่ที่ลืมรักครั้งเก่าได้จริงๆ เราจะได้รับความรักครั้งใหม่ อย่างน้อยก็คือ การรักตัวเอง

พิชญา เพ็งจันทร์ บรรณาธิการเล่ม