รายละเอียด : นิราศโชซอน

นิราศโชซอน

สวัสดีครับชาวไทย ผม "จูเนียร์ จารุวัฒน์ พิทักษ์กุล" รายงานสดจากประเทศเกาหลีใต้ ตอนนี้อุณหภูมิภาคพื้นดินอยู่ประมาณ 1-4 องศา หนาวจนไข่สั่น พูดอีกก็สั่นอีก ผมคือนักศึกษาแลกเปลี่ยนคณะรัฐศาสตร์การทูตเอกความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มาเรียนที่เกาหลีใต้จบไปจะเป็นทูตประเทศไรก็ไม่รู้ๆ กันอยู่ผมเพิ่งมาเรียนที่นี่ได้ไม่ถึงเดือน ยังปรับตัวไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แต่ผมชอบทีนี่นะครับ ผู้หญิงประเทศนี้สวยดี ขาวๆๆ ทั้งนั้นเลย

"เฮ้ยจะถึงยังวะ" ผมเอ่ยถามเพื่อนคนไทยที่มาเรียนด้วยกัน มันเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์และมองดูสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินจะไปถึง "สถานีต่อไปนี่แหละ" ไอ้กล้วยตอบผม "มึงดูรีบจังเลยเนอะ เราจะไปเที่ยวกันนะเว้ย ไม่ได้จะไปสอบ" "เออกูรีบ ถ่ายเสร็จจะได้กลับ ก็มึงอ่านจบแล้วแต่กูยังอ่านไม่จบนี่หว่า" ผมเอ็ดเพื่อน

เนื่องจากวันนี้ว่าง ผมกับได้กล้วยเลยมีความคิดว่าจะไปทัวร์วังของเกาหลีบ้างอะไรบ้าง มาเรียนได้เกือบเดือนแต่ไปเที่ยวแค่ห้าง ไม่ก็ถนนแสดงดนตรี ถ้าไม่ไปวังเดี๋ยวแม่จะหาว่าผมมาไม่ถึงเกาหลีเพราะงั้นเลยตกลงปลงใจว่าวันนี้แหละที่ผมกับกล้วยควรไปเที่ยววังอย่างน้อยก็สักสามสี่วังล่ะนะ วันแรกที่ผมกับเพื่อนหมายมั่นปั้นมือว่าจะไปให้ได้ก็คือพระราชวังคยองบกกุง ตั้งอยู่สุดทางเดินตรงโน้น ทันทีที่ผมโผล่หัวขึ้นมาจากสถานีรถไฟใต้ดิน ลมหนาวก็พัดตีใบหน้าของผมซะจนไข่สั่นอีกครั้ง พระเจ้า หนาวฉิบหาย คนที่นี่เขาอยู่กันได้ยังไงวะ

ผมกับเพื่อนเดินไปเรื่อยๆ ระหว่างทางก็คอยส่งยิ้มให้คุณป้า อาจุมม่า ด้านข้างจนโดนมองว่าเป็นตัวประหลาด วิธีสร้างสัมพันธไมตรีจากทูต ของไทยไม่เป็นผล น่าอายฉิบหาย แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังยิ้มให้ป้าแกอยู่ดี

คำนำ : นิราศโชซอน

นิราศโชซอน

นิราศโชซอน แค่เห็นชื่อก็เชื่อว่าหลายคนคงต้องสะดุดตากับคำแรกอย่างแน่นอน "นิราศ" เรื่องราวที่พรรณนาถึงการจากกันหรือจากที่อยู่ไปในที่ต่างๆ บอกเล่าความรู้สึกและสอดแทรกความคิดระหว่างเดินทาง แต่สำหรับนิยายเรื่องนี้ มันไม่ใช่ตำราเรียนหรืออะไรที่ทุกคนได้ยินชื่อก็อยากจะสลบคอพับคออ่อนแล้ว เพราะความจริงมันมีอะไรมากกว่านั้น นอกจากคุณจะอมยิ้มจนแทบเก็บอาการฟินไม่อยู่แล้ว คุณจะได้พบกับเรื่องราวความรักที่ซึ้งกินใจจนน้ำตาไหลออกมาเพราะหัวเราะจนสันกรามค้างในความบ้าบอของ "จูเนียร์" นายเอกของเราก็เป็นได้ เพราะฉะนั้นอย่ารอช้าอยู่เลยรีบพลิกหน้ากระดาษเพื่อนั่งโทม์แมชชีนย้อมยุคไปในสมัยโชซอนด้วยกันค่ะ ไม่แน่คุณอาจจะได้เจอโอป้าเพิ่มมาอีกคนจากนิยายเรื่องนี้ก็ได้ ใครจะไปรู้

สำนักพิมพ์เอเวอร์วาย

เนื้อหาปกหลัง : นิราศโชซอน

นิราศโชซอน

คุณเชื่อมั้ยว่าผมเป็นคนไทย ผมเป็นคนไทยจริงๆ นะ ตอนนี้ผมก็กำลังพูดภาษาไทยอยู่ คุณได้ยินใช่มั้ยครับแต่ไอ้ชุดนอนสีขาวล้วนที่ผมใส่อยู่ แถมยังดูเกาลี้เกาหลีโบราณแบบสุดๆ กับผมเผ้ายาวเฟื้ออย่างกับผู้หญิงนี่มันอะไรกัน เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นเพราะไอ้สมุดบันทึกเน่าๆ เก่าๆ ที่เป็นสมบัติของลียองวอน สถาบันการศึกษาซองกยุนกวานเล่มนั้น? ต้องใช่แน่ๆ ต้องเป็นเพราะมันแน่ๆ ตอนแรกไอ้ผมก็นึกว่าจะได้เจอของดี ได้รู้เคล็ดลับการเรียนว่าทำยังไงถึงได้เกรดเอจากศาสตราจารย์ที่เกาหลีแต่ที่ไหนได้ แม่งเพ้อถึงผู้ขายครับ นอกจากจะไม่มีสาระเรื่องเรียนแล้ว มันยังพาผมมาเจอเหตุการณ์บ้าๆ นี่อีกไม่ได้บ้าอย่างเดียวนะครับ แต่มันโคตรบ้าเลยอ่ะ ก็เล่นพาผมมาอยู่ในยุคโชซอนได้ยังไงว่ะ จูเนียร์ผู้นี้อยากผูกคอตายด้วยผมยาวๆ ของตัวเองเสียจริงแล้วนั่นเสียงใครเรียกน่ะ เวร เวรแล้วไง ลียองวอนอะไร ใช่เหรอ คือผมเหรออย่าบอกนะว่าผมคือได้ลียองวอนอะไรนั่นนะ? ผมไม่อยากเป็นมัน ผมไม่อยากพร่ำเพ้อถึงผู้ชายในสมุดบันทึกแบบมันนะ