รายละเอียด : เลขาส่วนตัว CEO จอมเถื่อน

เลขาส่วนตัว CEO จอมเถื่อน

"เอามาอีกชอต" เสียงใสที่ประกาศพร้อมกับฝ่ามือบางที่จัดแจงกระแทก "แก้วเป๊ก" ลงบนพื้นบาร์ไม้ตัวยาวอย่างแรงทำให้สาวร่างอวบกับหนุ่มใจสาวที่ยืนอยู่ใกล้ไ ได้แต่สายหน้า "มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ยัยป้า นี่แกดื่มหนักจนจะเป็นหมาบ้าแล้วนะเนี่ย" "แกไม่ลองมาเป็นฉัน แกไม่มีวันเข้าใจหรอก ยัยน้ำว่าน" เสียงทุ้มถูกตอบกลับในทันที แก้วเครื่องดื่มสีอ่อนขนาดเล็กแก้วใหม่ถูกส่งมาจากหลังบาร์ มินตราคว้าจับแก้วนั้นไว้ ก่อนจะกระดกมันขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ไม่มีอะไรที่จะทำให้เธอรู้สึกแย่ไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว

มินตรา หรือ ยัยป้า ชื่อเรียกที่ใครๆ ก็เรียกเธอกันเสียจนชินปากเพราะกรอบแว่นหนาขนาดใหญ่บนใบหน้า ผมที่มักจะเกล้าขึ้น กับการแต่งตัวแสนเชยหัวหน้าแผนกการเงินของบริษัทอย่างเธอทำงานแทบตาย อดหลับอดนอน แต่ท้ายที่สุด ความดีความชอบทั้งหมดดันไปตกอยู่กับคนอื่นเสียอย่างนั้น แถมเธอยังไม่ได้รับคำชื่นชมอะไรในงานประชุมไตรมาสของบริษัท นอกไปเสียจาก "การแต่งกายสุภาพระดับเพชร" รางวัลที่ใครๆ ก็พากันล้อเล่นว่ามันก็คือ รางวัล "รสนิยมยอดแย่ดีเด่น" อะไรนั่นอีก

"ของแบบนี้มันก็ทีใครทีมันล่ะนะ ยัยมินตรา ดวงใครขาขึ้นขาลงจะห้ามก็คงไม่ได้" เสาวคนธ์เพื่อนสาวร่างท้วมเจ้าของบาร์ว่า ดวงหน้าสวยที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีอ่อนได้แต่หันมองทางเพื่อนใจสาวร่างใหญ่ในชุดเดรสรัดรูปสีชมพูที่ยืนอยู่ใกล้ๆ อย่างเหนื่อยใจ "ฉันว่าแกเลิกดื่มแล้วกลับไปนอนดีกว่าว่ะ ขืนเป็นแบบนี้พรุ่งนี้แกคงตื่นมาทำงานไม่รอดแน่ๆ" "ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น นานๆที วันนี้ขอดื่มให้เมาแหลกไปเลยก็แล้วกัน"

แก้วเป๊กว่างเปล่าถูกสาวร่างบางกระแทกลงบนบาร์ไม้อีกรอบ เครื่องดื่มแก้วใหม่ถูกส่งมาจากบาร์เทนเดอนร์ร่างใหญ่อย่างรู้หน้าที่ เสาวคนธ์มองค้อนลูกน้องของตัวเองที่หลังบาร์ตาเขียว แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากจะปล่อยให้เพื่อนสาวของเธอดื่มต่อไป ท้ายที่สุดทั้งสาวร่างท้วมและชายหนุ่มในชุดรัดรูปสีชมพูดก็ตัดสินใจที่จะเดินออกไปเงียบๆ ปล่อยหัวหน้าแผนกการเงินสาวเอาไว้ตามลำพัง

มินตรากลิ้งก้นแก้วของตัวเองไปมาเล่นบนพื้นบาร์ไม้ นัยน์ตากวางจ้องมองสร้อยข้อมือสีเงิน พร้อมจี้รูปไม้กางเขนที่เธอสวมใส่มาตลอดตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นเด็กสะท้อนแสงวิบวับไปมาตามการกระทำนั่น ถึงจะพยายามคิดในแง่ดีอย่างไร เรื่องราวที่เพิ่งจะเจอก็ยังคงดูเลวร้ายขั้นรุนแรง ร้องไห้หนักมาก สำหรับเธอไม่ได้เปลี่ยน ไม่ใช่เธอจะเห็นแก่ตัวเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไร

แต่ระยะเวลาหลายเดือนที่เธอตั้งใจทำโปรเจกต์ของบริษัทมาจะมาลงเอยแบบนี้ก็ใช่เรื่อง ทั้งๆ ที่ข้อมูลทุกอย่าง เธอเป็นคนขุดคุ้ย รวบรวมเองอย่างยากลำบาก เลือดตาแทบกระเด็น แถมรายงานต่างๆ เธอก็ยังเป็นคนสรุปเองทุกๆ อย่าง ตรวจทานซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่ได้หลับไม่ได้นอน มุ่งมั่นทำงานจนจะขึ้นคานทองตายอยูแล้ว แต่ไหงความดีความชอบดันไปตกกับคนอื่นเสียได้ โลกนี้มันช่างไม่ยุติธรรม

เนื้อหาปกหลัง : เลขาส่วนตัว CEO จอมเถื่อน

เลขาส่วนตัว CEO จอมเถื่อน

"คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่?" "ฉันอยากได้เธอมาเป็นของของฉัน" เมื่อ "เฟรเดอริก ฟรินแมนน์" เจ้าของดวงตาสีฟ้าแกมเขียว ซีอีโอคนใหม่รู้ว่าผู้หญิงที่เป็น 24 Hour Wife คือคนใต้บังคับบัญชา ชายหนุ่มจึงไม่รอช้าพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มินตรามาครอบครอง เจ้าหล่อนคือ "ความสำราญ" ที่ทำให้เขาต้องการมากขึ้น และมากขึ้น แต่ทุกอย่างไม่ง่ายเลย เพราะถึงเธอจะหัวโบราณ แต่กลับ "ไม่ต้องการความรับผิดชอบ" จากเขา เฟรเดอริกเลยจำต้องใช้ "กฏ" ห้ามคบกันในบริษัทมา "แบล็กเมล์" ให้เธอย้ายตำแหน่งจากหัวหน้าแผนงการเงินไปเป็น "เลขานุการส่วนตัวของ CEO จอมเถื่อน" และพยายามเลื่อนสถานะให้เลขานุการตลอดเวลา

ชีวิตของ "มินตรา" เจ้าของฉายา "ยัยป้าผู้ครองรางวัลการแต่งกายสุภาพระดับเพชร" ต้องเปลี่ยนไปเพียงเพราะความหวังดีที่จะช่วยไกล่เกลี่ยปัญหาของเพี่อนสาวคนสนิท การแกว่งเท้าหาเสี้ยนครั้งนั้น ทำให้เธอเผลอมีสัมพันธ์สวาทกับหนุ่มหล่อ แต่บุคลิกดิบเถื่อน ดุดันราวกับโจรป่าอย่างเขา ซี่งนั่นไม่อันตรายเท่าพอถอดรูปออกมา นอกจากจะกลายเป็นหนุ่มรูปงาม บุคลิกน่าเกรงขามแล้ว เขายังกลายเป็นประธานคนใหม่ของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ และเขายังจงใจขู่ว่าจะทำให้ใครๆ รู้เรืองคืนนั้นเสียด้วย แล้วสาวเฉิ่มเชยที่ไม่เคยต้องการเป็นข่าวฉาวและไม่อยากเสี่ยงตกงานจะทำอย่างไร ระหว่างยื่นใบลาออกแบบไม่แคร์ หรือยอมสนองความต้องการของบอสมหาเศรษฐีอย่างไร้ทางเสี่ยง "มีอะไรอย่างอื่นให้ฉันช่วยอีกไหมค่ะ" "ถ้าฉันบอกเธอจะช่วยหรือเปล่าล่ะ?" "คำถามของคนตรงหน้าทำให้ร่างบางเลือกที่จะไม่ตอบ"

รีวิวโดยผู้เขียน : เลขาส่วนตัว CEO จอมเถื่อน

เลขาส่วนตัว CEO จอมเถื่อน

Bonjour ก่อนอื่นก็ต้องขอทักทายนักอ่านสำนักพิมพ์อินเลิฟทุกท่านด้วยความยินดียิ่ง "ชุติมันต์" นักเขียนหน้าใหม่ในบ้านหลังสีแดงพร่างพราวไปด้วยหมู่มวลผีเสื้อแสนสวยหลังนี้ต้องขอรายงานตัวกับทุกๆ ท่านด้วย ที่กล่าวทักทายทุกท่านเป็นภาษาฝรั่งเศสแต่ต้นก็ไม่ใช่อะไร เนื่องจากเนื้อเรื่อง "เลขาส่วนตัว CEO จอมเถื่อน" เล่มนี้เกี่ยวข้องกับ หนุ่มหล่อ ชาวฝรั่งเศสที่จู่ๆ ยัยป้า หัวหน้าแผนกการเงินบริษัท ผู้ครองรางวัลการแต่งกาย (แสนเชย) ดีเด่น ตลอดกาล ดันไปเผลอพัวพันด้วย แถมใครจะไปคิดว่า ชายหนุ่ม คนนั้นจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่โลกดันกลมทำให้ เขากับเธอ ต้องมาเจอกันทุกวันเสียด้วยนี่ แล้วแบบนี้เรื่องราววุ่นๆ ของคนสองคนจะจบลงแบบไหน?

ชุติมันต์