รายละเอียด : A Hero บุตรสุริยา

ใต้ผ้าห่มผืนหนา พลียดีสซุกกายอยู่ในนั้น เหมือนเทพธิดาน้อยๆ ที่ไม่เคยรู้จักความโหดร้ายบนโลกมนุษย์ แสงไฟจากเสาสูงหน้าโรงนาส่องผ่านช่องระบายอากาศให้เห็นซีกแก้มนวลเนียนกับดวงตาที่หลับพริ้ม... ช่างอ่อนโยนนัก ผมแทบจะทรุดกายลงนั่งมองเธอหลับได้ตลอดทั้งคืน... แต่ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อมองอย่างเดียว ..................................... “เลิกใส่อารมย์แล้วฟังก่อนได้ไหม ฉันหมายความว่าผู้ร่วมประกวดเทพีอโฟรไดท์จะได้รับเชิญให้ลงถังองุ่นแน่นอน มันเป็นธรรมเนียมและถือเป็นเกียรติของหญิงสาวทุกคน แต่สำหรับในงานเทศกาลอากาเป้ เธอจะลงถังองุ่นไม่ได้”“ทำไม” พลียดีสขมวดคิ้วถาม “มันมีกฎอยู่ว่า หญิงสาวที่จะลงถังองุ่นกลั่นไวน์เป็นบรรณาการแด่เทพไดโอนีซุส ทุกคนจะต้องเป็น... สาวพรหมจรรย์” ผมเอ่ยถ้อยคำที่รู้ว่าจะทำให้พลียดีสเสียความรู้สึกออกไปจนได้ “พลียดีส ฉันขอโทษ” ตอนนี้ผมไม่ได้ยินความคิดของเธอ แต่ผมก็รู้สึกว้าวุ่นใจกับน้ำตาที่เอ่อขึ้นมาคลอเบ้า ผมอยากเข้าไปกอดเธอใจแทบขาด “นายก็เลยอุตส่าห์มาห้าม ไม่ให้ฉันลงถังองุ่น เพื่อที่ฉันจะได้ประจานตัวเองให้ทุกคนรู้ว่าฉันไม่ใช่สาวพรหมจรรย์อย่างนั้นใช่ไหม” “มันไม่ใช่แบบนั้น พลียดีส ฉัน...” “แล้วนายมาบอกฉันทำไม ถ้านายไม่พูดก็ไม่มีใครรู้ ฉันไม่แคร์ธรรมเนียมของเผ่านายหรอก พรุ่งนี้ฉันจะลงถังองุ่น” “ไม่ได้นะ!” ผมลุกพรวดไปหาเธอ “เธอจะทำแบบนั้นไม่ได้ พลียดีย ให้ฉันบอกทุกคนว่าเรารักกัน แล้วจะไม่มีใครสงสัยเรื่องที่เธอไม่ลงถังองุ่นพรุ่งนี้แน่นอน” คำว่ารักไหลลื่นออกไปจากปากผม แต่กลับทำให้พลียดีสสะดุ้ง ตวัดตามาจ้องมองผมราวกับได้ยินถ้อยคำแสลงหู “ไม่สงสัย เพราะพวกเขาจะคิดว่าฉันกับนาย... ไม่นะ ฉันไม่ยอม” “พลียดีส ทุกคนจะรู้ว่าเราสองคนเป็นของกันและกันแล้ว ฉันยินดีรับผิดชอบทุกอย่างที่ฉันทำ” “ไม่ ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ไม่ต้องทำเป็นยืดอกยอมรับผิดชอบในสิ่งที่นายไม่เคยใส่ใจเลย เก็บความเป็นสุภาพบุรุษของนายไว้บนกองฟางข้างถนนนั่นเถอะ!”