รายละเอียด : ผึ้งรวงหลงรัง

ผึ้งรวงหลงรัง

สายน้ำผึ้ง เด็กสาวผู้หนึ่งถูกนำมาฝากเลี้ยงไว้ในชุมชนแออัดตั้งแต่ยังแบเบาะและไม่มีใครกลับมาเหลียวแลอีกเลย ชีวิตของเธอตั้งแต่เยาว์วัยจนโตเป็นสาว ที่ต้องดิ้นรนในการดำรงชีวิตที่ยากจนข้นแค้นดังสำนวนที่ว่าปากกัดตีนถีบ เมื่อเธอต้องมาอยู่กับคนเลี้ยงที่ติดการพนัน จนตนเองต้องไปขอข้าวก้นบาตรพระประทังชีวิต และทำงานรับจ้างทุกอย่างเพื่อหาเงินมายังชีพ และแทบไม่มีใครที่เห็นความงดงามของเธอ ในสภาพที่ขะมุกขะมอมเหมือนผ้าขี้ริ้ว การถูกทารุณทั้งกายและใจ ทำให้บางครั้งอยากตาย บางครั้งอยากหนีไปให้พ้นจากสภาพนี้ แต่คำสอนของหลวงพ่อทำให้เธอกัดฟันสู้ โดยที่ไม่รู้ว่าอีกฟากฝั่งหนึ่งของผู้บังเกิดเกล้าได้พยายามตามหาเธอแทบพลิกแผ่นดินเช่นกัน และเมื่อเหตุการณ์พลิกผันสาวน้อยจากสลัมก็ได้พบกับความรักอบอุ่นที่เธอถวิลหามาทั้งชีวิต เมื่อเธอได้พบกับ ฉัตรบดี ศิลปินหนุ่มอารมณ์โรแมนติก

เสียงร้องเพลงสตริงสไตล์มันๆ ดังลั่น ออกมาจากริมฝีปากเด็กสาว ซึ่งกำลังยืนรีดผ้าเหงื่อโซมกาย แต่แล้วก็ต้องหยุดกึกเมื่อเสียงย่ำเท้าตึงๆ ลงบนพื้นกระดานหน้าบาน และยังเสียงโยนรองเท้าดังโครม! ก่อนที่ร่างอ้วนกลมจะเดินเข้ามา

"นังผึ้ง มึงจะตะโกนร้องเพลงห่าเหวอะไรนี่ทุกวันวะ น่ารำคาญ" เสียงก่นกังด่าขึ้นทันที

"ฉันก็ร้องตามในโทรทัศน์น่ะป้า คนมันเหงา ไปไหนก็ไม่ได้ก็เป็นอย่างนี้แหละ" ประโยคท้ายเธอบ่นงึมงำ

"มึงจะไม่เถียงกูสักวันจะตายหรือไง กูยิ่งเสียๆ อยู่นะเว้ย วันนี้ทำไมมันซวยอย่างนี้วะ สงสัยกูจะนั่งผิดทิศ นังลออมันถึงได้กินแม่งทุกตา ถ้ากูจับได้ว่าโกงกูละก็ กูจะตบให้หงายเงิบเชียว เซ็งโว้ย" คำถามที่ย้อนกลับมา และยังบ่นเรื่องเสียไพ่ทำให้เด็กสาวหน้าคว่ำ อีกทั้งยังเหยียดมุมปากออกด้วยความเหนื่อยหน่าย   และพึมพำขึ้นเบาๆ    "เสียทั้งปีนั้นแหล่ะ" ซึ่งเสียงบ่นของเธอพร้อมทั้งหน้าตาที่บึ้งตึง ไม่ได้รอดสายตาจากร่างอ้วนกลมที่เดินเข้ามาใกล้  และยกมือเท้าเอว กราดสายตาขุ่นขวางจากสีหน้าถมึงทึงมาที่เด็กสาวอย่างพร้อมที่จะพาลหาเรื่อง

เนื้อหาปกหลัง : ผึ้งรวงหลงรัง

แม่หนูขะมุกขะมอมคนนั้นน่ะหรือ...หลานของตา  หลานจะรู้ไหมว่าทั้งทางพ่อและแม่ต่างมีฐานะที่ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลย แต่โชคชะตาของสองตระกูลต้องตกอยู๋ในความร้าวรานมาเกือบยี่สิบปี เมื่อต้องสูญเสียหลานสาวไปโดยไม่เคยมีใครเห็นหน้าเพียงการตัดสินใจผิดพลาดในครั้งนั้น...

สายน้ำผึ้ง เด็กหญิงแบเบาะที่ถูกคนนำมาจ้างเลี้ยงไว้ในชุมชนแออัดแล้วหายไปทำให้เธอไม่เคยรู้ชาติกำเนิดของตนเอง โชคชะตาที่หักเหสอนให้เธอทำได้ทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด อีกทั้งยังถูกหล่อหลอมให้รู้จักใช้มารยาร้อยเล่มเกวียนกับรักครั้งแรกที่ต้องไขว่คว้า...รักแรกพบที่มีต่อชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมอย่าง ฉัตรบดี

นี่หรือคือ 'ความรัก' เขาทำให้เธออบอุ่นและมีความหวัง ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมา เขาเป็นคนแรกที่คิดถึง แม้แต่ก่อนจะหลับใหลในแต่ละคืน เขาก็คือคนสุดท้ายที่อยู่ในห้วงคำนึงแล้วเขาล่ะ...จะรู้สึกเหมือนกันไหม

จนเมื่อชะตาพลิกผันอีกหน สายน้ำผึ้งจึงจำต้องเลือกครอบครัวที่เฝ้าตามหา ความอบอุ่นที่เธอปรารถนาจะได้สัมผัสและเขา...ผู้มาพร้อมกับความรัก ที่เธอเพิ่งได้พบพานเช่นกัน

รีวิวโดยผู้เขียน : ผึ้งรวงหลงรัง

หนังสือนิยายที่นักอ่านถืออยู่เล่มนี้ เป็นนิยายอีกเรื่องที่ผู้เขียนภาคภูมิใจที่ได้โอกาสได้นำเสนอเรื่องราวของ สายน้ำผึ้ง เด็กสาวผู้หนึ่งถูกนำมาฝากเลี้ยงไว้ในชุมชนแออัดตั้งแต่ยังแบเบาะและไม่มีใครกลับมาเหลียวแลอีกเลย ชีวิตของเธอตั้งแต่เยาว์วัยจนโตเป็นสาว ที่ต้องดิ้นรนในการดำรงชีวิตที่ยากจนข้นแค้นดังสำนวนที่ว่าปากกัดตีนถีบ เมื่อเธอต้องมาอยู่กับคนเลี้ยงที่ติดการพนัน จนตนเองต้องไปขอข้าวก้นบาตรพระประทังชีวิต และทำงานรับจ้างทุกอย่างเพื่อหาเงินมายังชีพ และแทบไม่มีใครที่เห็นความงดงามของเธอ ในสภาพที่ขะมุกขะมอมเหมือนผ้าขี้ริ้ว การถูกทารุณทั้งกายและใจ ทำให้บางครั้งอยากตาย บางครั้งอยากหนีไปให้พ้นจากสภาพนี้ แต่คำสอนของหลวงพ่อทำให้เธอกัดฟันสู้ โดยที่ไม่รู้ว่าอีกฟากฝั่งหนึ่งของผู้บังเกิดเกล้าได้พยายามตามหาเธอแทบพลิกแผ่นดินเช่นกัน

บุษบาพาฝัน