รายละเอียด : เจ้าชายขี่ม้าขาว เจ้าสาวกลัวฝน

เจ้าชายขี่ม้าขาว เจ้าสาวกลัวฝน

วันสุดสัปดาห์ อากาศแจ่มใส แดดร่ม ลมอ่อน ช่างเหมาะแก่การออกมาเที่ยวเล่นกันเป็นครอบครัวเสียจริง จึงไม่แปลกที่บริเวณลานน้ำพุของห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองจะเต็มไปด้วยบรรดาพ่อแม่ที่อุ้มลูกจูงหลานมาเดินกันให้ขวักไขว่ โดยเฉพาะร้านไอศกรีมที่ครึกครื้นรื่นเริงไปด้วยเสียงหัวเราะสดใสของเด็กๆ "มิกกี้อย่าป้อนไอศกรีมน้องแบบนั้นสิคะ ดูซิ ปากมินนี่เลอะหมดแล้ว" เมื่อหญิงสาวเสียงหวานร้องห้าม เด็กชายวัยสี่ขวบจึงหัวเราะคิกคักดึงไอศกรีมโคนในมือกลับมา ขณะที่เด็กหญิงอายุแค่ขวบกว่าที่อยู่ในรถเข็นเบ้ปากร้องไห้ ผู้เป็นพ่อจึงหัวเราะแล้วยื่นมือแข็งแรงไปช้อนเด็กน้อยขึ้นอุ้มหันมาให้หญิงสาวช่วยเช็ดปาก

เสียงใครบางคนลอยตามลมมาเข้าหู "อุ๊ยตาย ดูครอบครัวนั้นสิ น่ารักจัง คุณแม่ยังสาวอยู่เลย" "นั่นสิ สวยเช้ง หุ่นดี๊ดี ไม่น่าเชื่อว่ามีลูกตั้งสองคนแล้ว" "ดูคุณพ่อเค้าซะก่อน หล่อมาดแมนแฮนด์ซัมขนาดนั้นก็สมกันแหละ" เลอสวรรค์ชะงักมือเรียวที่กำลังเช็ดปากให้เด็กน้อย หันไปยิ้มของคุณเจ้าของคำชมที่หยุดยืนมองอยู่ไม่ไกล ก่อนจะหันกลับมาทำหน้าที่ต่ออย่างขวยเขิน รู้ตัวว่ามีสายตาอีกหลายคู่ของคนที่ผ่านไปมาพากันเหลียวมองเธอกับเขา และเด็กชายหญิงน่ารักทั้งสองกันยกใหญ่ เธอรู้สึกราวกับถูกโอบล้อมด้วยสายลมอ่อนๆ และเสียงระฆังดังกรุ๋งกริ๋งของนางฟ้า แทบจะเคลิบเคลิ้มล่องลอยไปในความฝัน

เลอสวรรค์บอกได้เลย นี่แหละสิ่งที่ใฝ่ฝันหามานาน ครอบครัวที่อบอุ่นน่ารัก พร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก แค่นี้ชีวิตก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว น่าเสียดาย ที่เธอไม่ใช่แม่เด็ก และที่สำคัญ แม่เด็กตัวจริงก็เดินมาโน่นแล้วด้วย เหมือนเสียงเพลงหยุดบรรเลง สายลมหยุดพัด และดวงอาทิตย์ก็เคลื่อนตัวจากหลังก้อนเมฆออกมาส่องแสงเปรี้ยงๆ จนเหงื่อแตกเหงื่อแตนอีกครั้ง เมื่อผู้หญิงร่างใหญ่คนนั้นเดินตรงมาทางนี้ด้วยหน้าตาบูดบึ้ง "บอกกี่หนแล้วว่าอย่าให้ลูกกินไอติม เดี๋ยวท้องเสียก็เป็นเรื่องอีกหรอก"

เนื้อหาปกหลัง : เจ้าชายขี่ม้าขาว เจ้าสาวกลัวฝน

จะรักษาโรคเผลอรักคนมีเจ้าของ ต้องกล้าเสี่ยง ใครจะเชื่อว่าเลอสวรรค์ หญิงสาวที่มีทุกสิ่งเพียบพร้อมต้องเผชิญกับขวากหนามความรักครั้งแล้วครั้งเล่าประดุจต้องคำสาป เพราะผู้ชายทุกคนที่เธอเผลอมีใจให้ ล้วนเป็น "แฟนเพื่อน" และที่ร้ายแรงที่สุดคือ สามีเพื่อน สาบานได้ว่าไม่เคยคิดเป็นมือที่สามของใคร แต่จะรักษาโรค "หลงผิด" รักคนที่มีเจ้าของแล้วโดยไม่รู้ตัวได้อย่างไร ในเมื่อหนุ่มโสดใกล้ตัวล้วนไร้คุณสมบัติ "เจ้าชายในฝัน" อย่างสิ้นเชิงคนหนึ่ง ทั้ง โหด ทั้ง ร้าย ดูอันตรายจนน่ากลัวทำเอาไม่กล้าพอที่จะเสี่ยงเทหัวใจให้ใครทั้งนั้น เลอสวรรค์เองก็อยากรู้ เจ้าชายตัวจริงของเธออยู่ที่ไหนเขาทิ้งคานเอาไว้ให้รอเก้อ หรือที่จริงเธอมีเขาอยู่ "ใกล้ตัว" แล้วกันแน่

รีวิวโดยผู้เขียน : เจ้าชายขี่ม้าขาว เจ้าสาวกลัวฝน

นิยายเรื่องเจ้าชายขี่ม้าขาว เจ้าสาวกลัวฝน นับเป็นนิยายเรื่องแรกในรอบสามปีของผู้เขียน ที่ได้มีการตีพิมพ์รวมเล่ม เนื่องจากภารกิจที่ผู้เขียนได้หลบไปตามหาความฝันด้วยการศึกษาต่อ จึงทำให้มีเวลาทุ่มเทแก่การเขียนนิยายได้น้อยลง นิยายเบาสมองเรื่องนี้จึงกลายเป็นเรื่องที่ใช้เวลาเขียนยาวนานที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิตเลยทีเดียว

เจ้าชายขี่ม้าขาว เจ้าสาวกลัวฝน เคยลงตีพิมพ์เป็นตอนๆ ในนิตยสารกุลสตรี ตั้งแต่ปลายปี 2557 กลางปี 2559 โดยใช้ชื่อว่า ชายในฝันของฉันไม่โสด แต่เมื่อจะมีการตีพิมพ์รวมเล่ม ผู้เขียนจึงได้ขออนุญาตเปลี่ยนชื่อให้ฟังดูน่ารักขึ้น เพราะมาคิดๆ ดูคำว่า "ไม่โสด" อาจฟังดูน่ากลัวไปหน่อย จุดเริ่มต้นของเรื่องราวได้มาจากการนั่งคุยเล่นกับ บก.พี่โป่ง ที่ผู้เขียนนับถือเสมอ เกี่ยวกับตัวนางเอกที่มีทัศนคติผิดเพี้ยน เป็นโรค "หลงรักคนมีเจ้าของ" จากการคุยเล่นขำขันครั้งนั้นได้กลายมาเป็นเรื่องราวของเลอสวรรค์ หญิงสาววสวยสมบูรณ์พร้อมแต่อาภัพรัก มีอันต้องหลงรักแฟนเพื่อนอยู่เรื่อย ซึ่งเมื่อจะเขียนก็มีโจทย์ที่ต้องตีให้แตกอีกว่า จะทำอย่างไรให้ผู้อ่านรักและเห็นใจเธอ เพราะถึงจะหลงรักคนมีเจ้าของ เธอก็ถือคติจะไม่แย่งสามีใครเป็นอันขาด ดังนั้นแม้นางเอกของเรื่องจะดูเพี้ยนๆ ไปบ้างก็ขอให้คุณผู้อ่านลองเปิดใจรับเธอก่อน ผู้เขียนหวังว่าเรื่องราวของเจ้าสาวกลัวฝนคนนี้จะทำให้คุณผู้อ่านยิ้มได้ ไม่มากก็น้อย

ร่มแก้ว