รายละเอียด : หัวใจพ่ายรัก กับดักตะวัน

หัวใจพ่ายรัก กับดักตะวัน

นิชาภัทรปิดแฟ้มเล่มสุดท้ายลงด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุข เมื่องานที่ทุ่มเททำมากกว่าสามสัปดาห์เสร็จสิ้นลงตรงกับฤกษ์งามยามดี หญิงสาวดูเวลาที่นาฬิกาเรือนหรู "บ่ายสามสิบห้านาที" หล่อนเลิกคิ้วเล็กน้อย เหลือเวลาสามชั่วโมงจัดการตัวเองให้พร้อมก่อนไปงานเลี้ยงเล็กๆ ของตระกูลปริยากรโสภณ ฉลองการสำเร็จการศึกษาจากอเมริกาของลูกชายคนโต เหนือตะวัน หล่อนนึกไปถึงใบหน้าคมเข้มของเขา ดวงตาเรียวรี ผิวคล้ามแดดอย่างผู้ชายที่ชอบออกกำลังกาย แขนกับแผงอกเต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างชายชาตรี และส่วนสูงราวร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตร แค่คิดถึงใบหน้าหล่อนก็เรื่อแดง

สามปีมาแล้วที่หล่อนไม่ได้พบเขา นับจากวันที่ขอตามไปส่งเขาที่สนามบิน แม้จะถูกใครต่อใครห้าม แต่หล่อนก็ดื้อด้านไปจนได้ "พี่เหนือ" นิชาภัทรตะโกนเรียกเหนือตะวันสุดเสียง พร้อมกับวิ่งฝ่าวงศาคณาญาติของเขาจนได้เข้าถึงตัว ความสูงแค่ร้อยหกสิบเซนติเมตรของหล่อนทำให้ต้องแหงนหน้าจนเมื่อยคอ กระนั้นหล่อนก็อยากมองเขาให้นานที่สุด "มาทำไมอีกล่ะเพลง" น้ำเสียงไม่พอใจนิดๆ ของเขาไม่ได้ทำให้หล่อนเสียกำลังใจแม้แต่น้อย "เพลงแค่อยากมาส่ง เพลงอยากรู้ว่าพี่เหนือจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ พี่เหนืออย่าลืมล่ะ ว่าเพลงจะเป็นเจ้าสาวของพี่น่ะ" ดวงตากลมโตของคนพูดรื้นไปด้วยน้ำตา "อย่าพูดจาเพ้อเจ้อน่า พี่ต้องไปแล้ว"

เหนือตะวันตัดบท ก่อนจะหันมาไหว้ชาครกับพิมพ์อรผู้เป็นบิดามารดา "ไปนะครับ น่านดูพ่อกับแม่ด้วย" เอ่ยคำลาพร้อมกับเอื้อมมือไปตบบ่าของน่านฟ้า น้องชายที่อ่อนวัยกว่าสามปี หนุ่มร่างสูงเดินจากไปพร้อมหัวใจของนิชาภัทร เหนือตะวันในวัยยี่สิบหกปีเปี่ยมไปด้วยพลัง ทางเดินของเขามีจุดหมายชัดเจนเสมอสักวันเขาจะเก่งพอจะก้าวมาเป็นตัวแทนของบิดาได้อย่างสมบูรณ์ ในขณะที่นิชาภัทรเป็นเพียงเด็กสาวอายุสิบเก้าที่ไร้ความฝันใดๆ หล่อนใช้หัวใจนำทาง และทุกก้าวที่เดินหล่อนเหยียบย่ำซ้ำรอยเท้าของเขาหวังเพียงสักวันหนึ่งหล่อนอาจเดินตามเขาทัน เหนือตะวันก็เปรียบเสมือนตัวแทนของความหวังทั้งหมดทั้งมวลในชีวิตหล่อน เขาคือเจ้าชาย คือความรัก คือลมหายใจ

นิชาภัทร รัตนะบำรุง หรือ เพลง เป็นเด็กสาวตัวคนเดียว หล่อนสูญเสียพ่อแม่พร้อมกันเมื่ออายุได้สิบห้าปีด้วยอุบัติเหตุทางเรือระหว่างการเดินทางไปท่องเที่ยวที่เกาะแห่งหนึ่งในทะเลทางใต้ โชคดีที่ชาคร ปริยากรโสภณ บิดาของเหนือตะวันซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของบิดานิชาภัทรเข้ามาดูแลและรับเป็นผู้ปกครองหล่อน นอกจากชาครจะเป็นเพื่อนรักของบิดาแล้ว ยังเป็นหุ้นส่วนธุรกิจรับเหมาก่อสร้างอาคาร ขนส่งมวลชน และสาธารณูปโภคที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ชายวัยห้าสิบรับปากว่าจะดูแลหล่อนและกิจการส่วนที่ครอบครัวรัตนะบำรุงเป็นหุ้นส่วนไม่ให้ใครมาฉวยโอกาสได้ ครอบครัวของชาครปฏิบัติกับหล่อนอย่างดีเสมอมา ทั้งเรื่องส่วนตัว การศึกษา ตลอนจนเงินปันผลทุกบาททุกสตางค์ที่เป็นของรัตนะบำรุง เงินเหล่านั้นถูกโอนเข้าบัญชีหล่อนไม่เคยขาด

เนื้อหาปกหลัง : หัวใจพ่ายรัก กับดักตะวัน

นิชาภัทร รัตนะบำรุง หญิงสาวผู้มีพร้อมทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็น สติปัญญา รูป หรือทรัพย์ สิ่งเดียวที่หล่อนขาดและโหยหาคือความรัก ด้วยต้องสูญเสียทั้งบิดามารดาไปตั้งแต่อายุ 15 ปี ความโดดเดี่ยวอ้างว้างนั้นลึกเกินกว่าเงินตราจะบันดาลให้ได้ ในวันที่ฟ้าเป็นสีดำ แสงแห่งความหวังก็สาดส่องเข้ามาเหนือตะวัน ปริยากรโสภณ ชายหนุ่มผู้หล่อเหลา อบอุ่น และสมบูรณ์แบบ เขาคือผู้นำทาง คือแสงสว่าง คือทุกอย่างของชีวิต แต่โลกไม่เคยให้บางสิ่งมาโดยไม่พรากบางสิ่งไป หญิงสาวได้ครอบครองเพียง "กาย" ของเขา แต่ "หัวใจ" หล่อนไม่อาจคว้ามาครอบครอง สิบ "ความสุข" ที่ได้มา คือแสน "น้ำตา" ที่เสียไป หล่อนต้องทำอย่างไร ต้องดีแค่ไหนถึงจะได้ความรักกลับคือมาบ้าง

รีวิวโดยผู้เขียน : หัวใจพ่ายรัก กับดักตะวัน

การตกหลุมรัก เป็นบ่อเกิดของเรื่องราวอัศจรรย์มากมายทำให้มนุษย์ธรรมดาทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่ได้โดยไม่ต้องพึ่งโชคชะตาหรือปาฏิหาริย์ ดังนั้นอย่าพยายามทำความเข้าใจกับการกระทำของนางเอก เพราะเธออาจทำในสิ่งที่เหนือความคาดหมาย เพียงเพื่อให้ได้ครอบครองชายที่เธอตกหลุมรักหมดหัวใจ หัวใจพ่ายรัก กับดักตะวัน เป็นความภาคภูมิใจสูงสุดในชีวิตค่ะ เพราะไม่เคยคิดฝันว่าจะได้เป็นนักเขียนที่มีหนังสือเป็นของตัวเอง วันนี้ผลงานเรื่องแรกกับนามปากกา "อุณหภูมิปกติ" ที่ตั้งขึ้นโดยไม่ทันคิดก็ได้กลายเป็นหนังสือนิยายที่งดงามที่สุดสำหรับผู้เขียน ขอขอบคุณสำนักพิมพ์ชูการ์บีท ผู้มอบโอกาสที่ดีที่สุดในครั้งนี้

อุณหภูมิปกติ