รายละเอียด : เลศอรุณ

เลศอรุณ

ลมเย็นยามเช้าพากันพรั่งพรูเข้ามา เมื่อประตูกระจกบานเลื่อนเปิดออก หญิงสาวเสียบหูฟังเพื่อฟังเพลงจากโทรศัพท์มือถือ หยิบแก้วคาราเมลมัคคิอาโตที่ชงเองเดินออกไปนั่งรับลมที่เก้าอี้ไม้ตัวยาวสีขาวริมระเบียง กิ่งก้านไม้เลื้อยที่ปลูกอยู่เหนือกันสาดห้อยระย้าปลิวไหวตามสายลม พระอาทิตย์สีส้มดวงโตค่อยๆ แย้มหน้าออกมาทักทายจากยอดตึกสูงฝั่งตรงข้าม ก่อนจะเคลื่อนขึ้นสู่แผ่นฟ้ากว้างสีฟ้าสดใส ปุยเมฆสีขาวสะอาดเคลื่อนตัวอ้อยอิ่งอย่างเกียจคร้าน ประกายแดดทอแสงลงไปยังสายน้ำที่พลิ้วไหวไปตามแรงลมและคลื่นของเรือโดยสาร ส่องแสงระยิบระยับราวกับมีคนกำลังโรยกากเพชรสีเงินลงไป ไม่ว่าจะเป็นตอนเช้า สาย บ่าย เย็น หรือแม้แต่ในช่วงค่ำคืน ทิวทัศน์ตรงนี้ไม่เคยน่าเบื่อ หญิงสาวทอดตามองป้ายชื่อร้านของตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ

"Barista Cafe" ร้านกาแฟริมแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งดัดแปลงจากบ้านไม้โบราณที่ปลูกมาตั้งแต่สมัยหลังสงครามโลกครั้งที่สอง แม้จะมีอายุพอๆ กับหญิงชราคนหนึ่ง ทุรดโทรม ผุกร่อนไปบ้างตามกาลเวลา แต่มันก็ยังคงความงดงามและโรแมนติกไว้เหมือนเดิม ทำเลตรงนี้อาจไม่ดีนักหากจะคิดในเชิงธุรกิจ เพราะทางเข้าด้านหน้าตั้งอยู่ในตรอกแคบๆ ของย่านเก่า ซึ่งหากไม่บอกก็คงไม่มีใครรู้ว่าด้านในมีร้านกาแฟสวยๆ บรรยากาศดีตั้งอยู่ แต่กิจการก็ไปได้เรื่อยๆ และไข่มุกมีความรู้สึกว่ามันจะต้องดีขึ้น เพราะบรรยากาศของร้านเป็นแบบที่ใครได้แวะเข้ามาแล้วจะต้องอยากกลับมาอีก และลูกค้าก็ยังช่วยบอกปากต่อปากให้ด้วย

เนื้อหาปกหลัง : เลศอรุณ

บางครั้งความรักก็เดินทางเข้ามาทักทายโดยที่เราไม่ทันรู้ตัว ไข่มุก เจ้าของร้านกาแฟริมแม่น้ำเจ้าพระยา อยู่ ๆ ชีวิตที่แสนเรียบง่ายของเธอ ก็มีอันต้องเปลี่ยนแปลงไป เพราะชายหนุ่มนิรนามที่ถูกทำร้ายลอยมากับน้ำ หากพอฟื้นขึ้นมาเขากลับจำอะไรไม่ได้ แม้แต่ชื่อของตัวเอง เธอจึงตั้งชื่อให้เขาว่า อรุณ ชายผู้มากับยามเช้า เขากลายมาเป็นบาริสต้ามือดีที่ชงกาแฟได้เลิศรส แถมด้วยหน้าตาอันหล่อเหลา และสายตาที่หวานล้ำปานคาราเมลก็ทำให้ใจเธออดที่จะเต้นผิดจังหวะไม่ได้ ถ้าเขาจะไม่ใช่คนที่มีอดีตซ่อนเร้น ท่ามกลางกลิ่นกาแฟที่ที่อบอวล และสายลมรำเพยพลิ้วเหนือกระแสน้ำที่เอื่อยไหล มีคนสองคนหวั่นไหวกับความใกล้ชิด แต่ต่างก็พยายามซ่อนเลศนัยของหัวใจตัวเองไว้ต่อกัน เมื่อตัวตนแท้จริงของเขาได้รับการเปิดเผย สิ่งสำคัญคือเขามีพันธะอยู่กับผู้หญิงอีกคน เธอจึงยิ่งต้องซ่อนหัวใจ หากแต่ชีวิตที่ได้คืนมา แม้จะมีทุกอย่างพรั่งพร้อม กลับไม่ทำให้เขารู้สึกเป็นสุขและปลอดภัย เช่นในยามที่เป็นเพียง นายอรุณ ที่ไม่มีอะไรติดตัวแม้แต่ความทรงจำ เพราะคนใกล้ตัวเขานั้น ล้วนซ่อนพรางเลศเล่ห์ไว้ ด้วยจิตใจที่ลึกล้ำเกินหยั่ง มีเพียงเธอเท่านั้น ที่ผูกพันกับเขาด้วยใจอันพิสุทธิ์ ที่ต่างร้อยความรักอำพรางไว้ใน เลศอรุณ

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : เลศอรุณ

เลศอรุณ คือนวนิยายเรื่องใหม่ในรอบ 4 ปีในการกลับมาครั้งนี้ พินธุนาถ ได้มอบความพิเศษสู่ผู้อ่านของเธอ 2 ประการ คือนวนิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อการรวมเล่มโดยเฉพาะ ไม่ผ่านการตีพิมพ์เผยแพร่ที่ใดมาก่อน สองนวนิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนวนิยายชุด (series) ไตรภาค ชุด "เรื่องรักสามเวลา" โดยมี เลศอรุณ นับเนื่องเป็นเรื่องแรก เรื่องราวของความรักที่เปรียบได้กับเวลาในตอนรุ่งเช้าที่อากาศยังคงอบอุ่นจากตะวันแรกฉาย หมอกยามอรุณยังลอยอ้อยอิ่งเย้าสายลมอ่อน เป็นบรรยากาศซึ่งปราศจากความร้อนรนใดๆ ดุจเดียวกับความรักของ ไข่มุก และชายปริศนานาม อรุณ ที่สายน้ำแห่งโชคชะตาพัดพาให้เส้นทางชีวิตมาบรรจบกันจากเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ด้วยเหตุผลที่มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้

โพสต์บุ๊กส์