รายละเอียด : อย่าหาว่าน้าสอน

อย่าหาว่าน้าสอน

"น้าเน็ก" ชายที่เรารู้คุ้นเสียงคุ้นหน้า แต่ไม่เคยรู้ว่าตัวตนจริงเขาเป็นอย่างไร กับคมคิดติดขำที่ทำให้เห็นแง่มุมชีวิต จิตใจและความห่วงใยที่อยากส่งต่อ "ทุกเหตุการณ์เลวร้ายในชีวิต เมื่อเวลาผ่านไปสุดท้ายมักกลายเป็นเรื่องตลกเสมอ" "ถ้าเปิดหน้าต่างเพราะกลัวขี้ฝุ่นเข้าบ้าน อากาศบริสุทธิ์ แสงแดดงดงามก็ไม่สามารถเล็ดลอดเข้ามา ความรักก็เช่นกันหากกลัวทุกข์ก็เท่ากับพลาดความสุข" "เหตุผลที่เราไม่เคยลืมรักแรกเพราะเรารับมือกับมันด้วยหัวใจไร้เดียงสา" "ยามเมื่ออยู่ใต้แสงเทียนเราจะรู้สึกโรแมนติกและเป็นสุข ถึงแม้ว่าแสงสว่างนั้นจะเกิดจากการยอมเผาไหม้ตัวเอง เพื่อคนรอบข้างนี่คือแง่งามของการเสียสละ" "อย่าปล่อยให้บางคำพูดเลยเวลาที่ควรจะเอ่ย เพราะนอกจากจะน่าเสียดายมันยังไร้ความหมาย หากได้ยินในเวลาที่สายเกินไป"

แย่ยิ่งกว่าไม่รู้ คือการที่เราเองก็ยังไม่รู้ ว่าตัวเองไม่รู้อะไร ลองนึกภาพนักเรียนในห้อง ตอนได้ยินครูพูดว่ามีตรงไหนไม่เข้าใจอีกไหมเด็กๆ ถามได้ ปรากฏว่าทุกคนนั่งเงียบ ทำตาใสแจ๋วทะลุกไปถึงกะโหลกอยากถามนะคะ แต่หนูไม่รู้ว่าหนูไม่เข้าใจอะไรค่ะครู เลยไม่รู้จะเริ่มถามจากส่วนไหนดี (อาจารย์อยากวิ่งไปทึ้งหัวที่ระเบียงอย่างเสียสติ) ประเด็นที่ข้อความนี้พยายามสื่อคือคุณสมบัติที่ทุกคนพึงมีครับ คือการเข้าใจตัวเอง เพื่อให้ชีวิตไม่เคว้งคว้าง จัดสรรลำบาก เราก็ควรมีคำตอบที่ชัดเจนไว้บ้าง ชอบ ไม่ชอบสิ่งไหน รู้ ไม่รู้เรื่องอะไร และถ้าว่ากันตามจริง มนุษย์ไม่มีคำว่าโง่หรือฉลาด ทุกเรื่องมีแค่รู้กับไม่รู้เท่านั้น เพราะฉะนั้นจงสบายใจเถิด ถ้าบางครั้งต้องยอมรับว่า เออ เราอันนี้ไม่รู้แฮะ ถ้าเรารู้ว่าตัวเองไม่รู้อะไร มีข้อจำกัดเรื่องไหน อย่างน้อยก็ยังหาทางรับมือกับสิ่งนั้นได้ แต่ถ้าไม่รู้ ว่าตัวเองไม่รู้อะไร แบบนั้นกลวงชัดๆ อากาศล้วนๆ ไม่มีสมองปน ไม่รู้ที่มา แถมยังไม่มีที่ไป เห็นไหม น่าเป็นห่วงขนาดไหน

"เพื่อน" บุคคลที่ใครๆ ก็ให้ความสำคัญตัวแทนของที่พึ่ง ความใกล้ชิดสนิทสนม ไว้เนื้อเชื่อใจมันเป็นเช่นนั้นตลอดมา และเราก็ไม่เคยคิดเคลือบแคลงสงสัยเลย แต่วันหนึ่งเมื่อเกิดเหตุงี่เง่าไม่เอาไหน เรื่องเลวร้ายดันเกิดจากเพื่อน ความผิดหวังเสียใจ อารมณ์แย่ๆ ก็ย่อมมากกว่าปกติ เพราะเราเทใจให้เพี่อนไปเต็มๆ ไม่ระแวงแม้แต่นิดเดียว เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด เพื่อนโกงเงิน เพี่อนแย่งแฟน เพื่อนตอแหล เพื่อนหักหลัง ฯลฯ ไม่เคยฉุกคิดซักครั้งว่าเรื่องน่าเจ็บใจที่คนอื่นทำกับเราได้เพื่อนก็สามารถทำได้เหมือนกัน เพราะความจริง เพี่อนก็คือมนุษย์ประเภทหนึ่ง มีดีเลวมีมุมที่ยากจะคาดเดาไม่ต่างจากใคร แต่กลับถูกละไว้ด้วยเงื่อนไขข้อเดียวว่า มันคือเพื่อนเราเป็นเหตุผลว่าทำไมบางครั้ง เพี่อนจึงน่ากลัวกว่าศัตรูและเพี่อนที่กลายเป็นศัตรู จึงน่ากลัวกว่าศัตรูทั่วไป

เนื้อหาปกหลัง : อย่าหาว่าน้าสอน

"น้าเน็ก" ชายที่เรารู้คุ้นเสียงคุ้นหน้า แต่ไม่เคยรู้ว่าตัวตนจริงเขาเป็นอย่างไร กับคมคิดติดขำที่ทำให้เห็นแง่มุมชีวิต จิตใจและความห่วงใยที่อยากส่งต่อ "ทุกเหตุการณ์เลวร้ายในชีวิต เมื่อเวลาผ่านไปสุดท้ายมักกลายเป็นเรื่องตลกเสมอ" "ถ้าเปิดหน้าต่างเพราะกลัวขี้ฝุ่นเข้าบ้าน อากาศบริสุทธิ์ แสงแดดงดงามก็ไม่สามารถเล็ดลอดเข้ามา ความรักก็เช่นกันหากกลัวทุกข์ก็เท่ากับพลาดความสุข" "เหตุผลที่เราไม่เคยลืมรักแรกเพราะเรารับมือกับมันด้วยหัวใจไร้เดียงสา" "ยามเมื่ออยู่ใต้แสงเทียนเราจะรู้สึกโรแมนติกและเป็นสุข ถึงแม้ว่าแสงสว่างนั้นจะเกิดจากการยอมเผาไหม้ตัวเอง เพื่อคนรอบข้างนี่คือแง่งามของการเสียสละ" "อย่าปล่อยให้บางคำพูดเลยเวลาที่ควรจะเอ่ย เพราะนอกจากจะน่าเสียดายมันยังไร้ความหมาย หากได้ยินในเวลาที่สายเกินไป"

รีวิวโดยผู้เขียน : อย่าหาว่าน้าสอน

ถ้าย้อนเวลากลับไปเมื่อสองปีก่อน หนึ่งในสิ่งที่ผมมักลุกขึ้นมาทำทุกเช้า คือการเปิดดูข้อความในทวิตเตอร์ มันเป็นโซเซียลมีเดียชนิดเดียวที่ผมมีในเวลานั้น ห้าพันกว่าข้อความ กับอีกหนึ่งล้านห้าแสนผู้ติดตาม กระทั่งวันหนึ่งผมก็ตื่นขึ้นมาพบว่า ทวิตเตอร์ไม่ใช่ของผมอีกต่อไป มันล็อกอินไม่ได้อย่างเคย ทำอะไรไม่ได้เลยซักอย่าง ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ ผมกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับทวิตเตอร์ตังเองโดยสิ้นเชิง ผมโทรหาวงศ์ทนง เพื่อนเพียงคนเดียวที่ฟลอโลว์เอาไว้ตั้งแต่เริ่มเล่นทวิตเตอร์วันแรก เพื่อบอกว่า "มึง ทวิตเตอร์กูโดนแฮ็ก" น้ำเสียงของวงศ์ทนงตกใจ เขาถามกลับว่าผมรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ ผมตอบว่าก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ ไม่ได้เดือดร้อนหรือโกรธคนที่ทำในเมื่อตอนเล่นก็เล่นฟรี จะว่าเสียเงินเล่นหรือก็เปล่าอยู่ๆ หายไปอาจมีอึ้งนิดหน่อย แต่นอกนั้นก็เฉยๆ เขาว่าถ้างั้นก็ดีแล้ว ผมยังโทรบอกอีกคนสองคนที่รู้จัก และหนึ่งในนั้นคือ น้องสาวคนเล็ก เพื่อบอกเธอด้วยประโยคเดิมว่า "ทวิตเตอร์พี่โดนแฮ็กแล้วว่ะ"

ผมกลับมานั่งมองแอพทวิตเตอร์ในมือถือ ที่ปัจจุบันมีหน้าล็อกอินซึ่งฟ้องอยู่ว่ารหัสและอีเมลของคุณผิดพลาดกรุณากรอกใหม่ พร้อมกับชุดความคิดหนึ่งที่เพิ่งแทรกเข้ามาทีหลัง ว่ากว่าห้าพันข้อความและอีกหนึ่งล้านห้าแสนผู้ติดตามที่อยู่ด้วยกันมานานหลายปี ทั้งหมดนี้ปลิวหายจากผมไปภายในชั่วข้ามคืน มันเหมือนสิ่งสมมติแทนทุกอย่างในชีวิตที่ผมมี อะไรก็ตามที่ผมรักและผูกพัน มันพร้อมจะหลุดหายไปจากเราง่ายๆ ได้เช่นกันเมื่อตื่นขึ้นมา ถ้าเผลอชะล่าใจแม้แต่นาทีเดียว เอาเป็นว่าการจากไปของทวิตเตอร์เช้าวันนั้น สะท้อนเรื่องราวมากมายให้ผมได้เข้าใจ ทุกข้อความที่ถูกคัดเลือก ล้วนมีแง่งามความหมายซ่อนอยู่ และคราวนี้มันถูกเรียบเรียงบอกเล่าเป็นเรื่องราวอีกครั้งโดยเนิฟ น้องสาวแท้ๆ ของผมเป็นสิ่งที่พวกเรามั่นใจเหลือเกินว่าทุกคนจะได้เห็นข้อความที่ตัวเองรักอีกหน อย่าหาว่าน้าสอน เล่มนี้คือสิ่งเดียวที่ช่วยยืนยันว่าทวิตเตอร์ของผมเคยมีตัวตนอยู่บนโลก สวัสดีครับ

น้าเน็ก-เกตุเสพย์สวัสดิ์ ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : อย่าหาว่าน้าสอน

คนจำนวนมากรู้จัก "น้าเน็ก" เรื่องชื่อเสียงและสรรพคุณคงไม่ต้องว่าให้มากความ แต่มีเพียงหยิบมือเท่านั้นที่จะรู้ว่าชายคนที่เก่งกาจ พูดจาฉะฉาน และสร้างความบันเทิงให้กับเราอยู่หน้าจอทีวีนั้น มีอีกมุมหนึ่งเป็นคนจริงจังกับชีวิตครุ่นคิดตั้งคำถามกับเรื่องต่างๆ ที่เจออยู่เสมอ ผมเลยทึ่งมาก เมื่อได้อ่านสิ่งที่เป็นเบื้องหลัง เป็นที่มาและการขยายความที่ชัดเจนแจ่มแจ้งของคำคมที่ไม่ได้สักแต่จะคม แต่มันกลับมีเลือดเนื้อเชื้อไข รวมทั้งความห่วงใยที่ตั้งใจจะส่งต่อให้กันจริงๆ แม้หลายๆ ข้อความอ่านแล้วจะเหมือนถูกสั่งสอนแต่อย่าหาว่าสอนเลยครับ เพราะเชื่อว่าถ้าไม่รักกันจริงน้าคงไม่เขียนหนังสือเล่มนี้ให้เราอ่านแน่ๆ

เชษฐพงศ์ ชูประดิษฐ์ บรรณาธิการ