รายละเอียด : จากป่าโปร่งถึงดงดิบ

จากป่าโปร่งถึงดงดิบ

ความเหงานั้นเกิดขึ้นกับข้าพเจ้าได้ทุกเวลา แม้ในขณะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตา และบ่อยครั้งที่เหงา ข้าพเจ้านึงถึงป่า นึกถึงยอดไม้สูงทะมึน มีเรือนยอดบดบังร่มเงาแสงอาทิตย์ นึกถึงทุ่งหญ้าระบัดเขียวชอุ่มในต้นฤดูฝน และแห้งผากกรอบเกรียมยามแล้ง นึกถึงเสียงนกร้องอย่างอิสระเสรีในป่าใหญ่ นึกถึงลำธารที่มีน้ำใสไหลเย็นกระทบแก่งหินแว่วมาให้ได้ยิน ข้าพเจ้าคิดถึงป่า ในฐานะที่เป็นเหมือนบ้านเกิด เหมือนเพื่อนสนิท เป็นที่ซึ่งจะให้ความอบอุ่นและกำลังใจ เพื่อเพิ่มเติมความแข็งแกร่งให้กับชีวิต เพื่อจะได้กลับมาต่อสู้กับความวุ่นวายของสังคมเมืองต่อไป แต่ชีวิตก็คือชีวิต บางครั้งข้าพเจ้าก็ไม่อาจกำหนดให้เป็นไปตามต้องการได้ ตราบใดที่ยังเวียนว่ายอยู่ในสังคม ซึ่งมีองค์ประกอบอีกหลายอย่าง ทั้งๆ ที่รักป่า แต่ก็เพียงปีละไม่กี่ครั้งเท่านั้น ที่ข้าพเจ้าจะได้ใช้ชีวิตอยู่กับมันอย่างใกล้ชิดอย่างเพื่อนสนิทที่ไม่ต้องคอยเกรงใจและเอาใจ อยากกิน กิน อยากนอน นอน อยากล่า ล่า ในป่า ข้าพเจ้ามีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตเยี่ยงบรรพบุรุษดึกดำบรรพ์ของเราได้ใช้มาแล้ว เพียงแต่ในรูปแบบและสถานการณ์ที่อาจจะแตกต่างออกไปบ้างเท่านั้น

สารบัญ : จากป่าโปร่งถึงดงดิบ

• จากป่าโปร่งถึงดงดิบ
• ป่ากะเหรี่ยง
• อาถรรพ์ในดงลึก

เนื้อหาปกหลัง : จากป่าโปร่งถึงดงดิบ

ผมเริ่มอ่านหนังสือแนวผจญภัยจากผลงานของนักเขียนท่านนี้ ที่ได้กล่าวถึงเรื่องราวในดินแดนที่ผมเกิดและอาศัย อ่านแล้วก็เกิดความประทับใจบทความแต่ละตอน แตละประโยค แต่ละเล่ม ทุกเหตุการณ์ที่ท่านเขียนเหมือนดั่งว่าทุกสิ่งยังคงมีชีวิตอยู่เหมือนเช่นในอดีต ต่อมาผมได้สืบค้นจนทราบว่า นักเขียนเป็นคนฉะเชิงเทราเช่นกัน ผมจึงขอเข้าพบเยี่ยมเยียนท่าน มิมีครั้งใดที่เข้าหาแล้วจะไม่ได้รับความอบอุ่นจากเรื่องเล่าของท่าน ยิ่งทำให้ผมเกิดความประทับใจอย่างมิสิ้นสุด

สมเกียรติ เกตานนท์

รีวิวโดยผู้เขียน : จากป่าโปร่งถึงดงดิบ

ข้าพเจ้าอาจโชคดีที่ได้เกิดมาในยุคสมัยที่ป่ายังเป็นป่าไม่เหลือแต่อุทยานแห่งชาติในปัจจุบัน ธรรมชาติยังอุดมสมบูรณ์ ด้วยแมกไม้และธารน้ำใส ชีวิตของส่ำสัตว์และผู้คนยังไม่สับสนวุ่นวายมากนัก โดยเฉพาะน้ำใจของชาวบ้านป่ายังเปี่ยมล้น สมัยนั้นพวกเราถูกชาวบ้านเรียกว่านักเที่ยวป่า มากกว่าเป็นพวกพรานล่าสัตว์ เพราะแม้จะมีปืนผาหน้าไม้ติดรถไปด้วย แต่ส่วนมากไม่ได้ยิงอะไร นอกจากตะลอนไปหาที่หุงหากินในป่า ความสุขของเราได้มาจากการบุกเข้าไปพบกับธรรมชาติที่ไม่มีใครผ่านและทำลายมาก่อน ซึ่งบางครั้งต้องผจญภัยทั้งธรรมชาติ สัตว์ร้ายและไข้ป่า ข้าพเจ้ายอมรับว่า การผจญภัย ในป่าดงดิบเป็นความสุขทางใจอย่างหนึ่ง ยิ่งได้ลุยไปบนเส้นทางวิบากในป่าโปร่งและดงทึบยามดึกดื่นหลังเที่ยงคืน บางครั้งต้องทนต่อสายฝนหนาวเหน็บ บางครั้งก็สายลมหนาวเย็นยะเยือก แต่ในสภาพอย่างนั้นทำให้เราได้สัมผัสกับสัญญาณป่าอย่างครบถ้วน ทั้งเสียงจากนกและแมลงไพร รวมทั้งกลิ่นหอมอบอวลของพรรณไม้ในป่า เสียงน้ำค้างตกกระทบใบไม้ในป่ายามดึก มีแสงหรุบหรู่ของเดือนเสี้ยวค้างฟ้า เป็นบรรยากาศที่ข้าพเจ้าหลงใหล หลายสิบปีผ่านไปพร้อมกับความเปลี่ยนแปลง บัดนี้เพื่อนเก่าหลายคนที่เคยใช้ชีวิตในป่าร่วมกันจากโลกนี้ไปแล้ว รวมทั้งป่าใหญ่ที่เคยเที่ยวท่อง ข้าพเจ้ารู้สึกดีใจ และต้องขอขอบคุณสำนักพิมพ์บ้านหนังสือที่ได้จัดพิมพ์สารคดีชุดนี้ขึ้นมาอีกครั้ง อย่างน้อยก็ช่วยให้เรื่องราวอันเปรียบเสมือนตำนานป่าบทหนึ่งไม่สูญสิ้นไปเหมือนสภาพของป่าที่ได้เสื่อมสลายไปก่อนหน้านี้แล้ว

วัธนา บุญยัง