รายละเอียด : Always เรือนร่มงิ้ว

Always เรือนร่มงิ้ว

เรือนของใครก็คงอยากอยู่ใต้ร่มเงาของไม้มงคลให้ร่มเย็นเป็นเกียรติเป็นศรีกับผู้อยู่อาศัยหากแต่เรืองหลังนี้ อยู่ใต้ร่มของ"ต้นงิ้ว" ที่เต็มไปด้วยหนามแหลมคม ไม้อัปมงตลที่จะนำพาความหายนะมาสู่ผู้อยู่อาศัย แล้วเรือนจะอยู่อย่างเป็นสุขได้อย่างไรเล่า "เรือนร่มงิ้ว"

เสียงดังปึงปังในยามวิกาลนั้นทำให้ คุณมาลัย ที่กำลังนอนพักกายาถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตระหนก เสียงคล้ายกับมีบางสิ่งกำลังกลิ้งตกบนไดเรือน จากนั้นยินเพียงเสียงฝีเท้าของมนุษย์ที่วิ่งเหยียบใบไม้แห่งดังสวบสาบก่อนจะเงียบหายไป หญิงผู้เป็นใหญ่ของเรือยรีบร้องเรียก อีอิ่ม บ่าวรับใช้ที่นอนเป็นเพื่อนนายอยู่ข้างเตียงอย่างร้อนใจ "อีอิ่ม...อีอิ่ม!" "มีกระไรหรือเจ้าคะคุณมาลัย?" บ่าวคนสนิทรีบลุกขึ้นแล้วเอ่ยถามด้วยความตระหนกที่ถูกปลุกขึ้นกลางดึก "ข้าได้ยินเสียงปึงปังที่บันไดหน้าเรือน โจรผู้ร้ายจักขึ้นเรืองมาหรือไม่ ใตคอช้ามิสู้ดีนัก เอ็งออกไปดูเสียหน่อยว่าเกืดกระไรขึ้น" คุณมาลัยเอ่าปากสั่ง ทาสรับใช้พยักหน้ารับก่อนจะกุลีกุจอลุกขึ้นไปหยุดยืนที่หน้าประตู เอาหูแนบลงไปหมายจะฟังเสียงที่เจานายบอง แต่หาได้ยินเสียงอันใดไม่ ยินเพียงเสียงความเงียบและหรีดหริ่งเรไรที่ร้องระงมในค่ำคืนที่ฉ่ำชื้นไปด้วยหยากฝนที่โปรยมาตั้งแต่หัวค่ำ

เนื้อหาปกหลัง : Always เรือนร่มงิ้ว

ผืนดินทุกผืน...บ้านทุกหลัง...ต้นไม้ทุกต้น...มีความเป็นมาและทุกวัน...ทุกเวลา...มีคนตาย! คงไม่ต่างจากเรืองของ คุณหลวงวิศาล ที่ถูกปล่อยรำงมานานร่วมยี่สิบปีว่ากันว่าที่นั่น ยังมีดวงวิญญาณของ คุณมาลัย ลิงสถิตรอปลิดชีวิตใครบางคนอยู่ทึกคนต่างพากันกลัว ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ไม่มีใครคอยยากพูดถึง ไม่มีใครอยากรื้อฟิ้นยกเว้นเสียแต่ ไม้ ลูกคนมีอันจะกินที่เดินทางไกลมาจากพระนครเขามาพร้อมกับ "โฉนด" ที่ดินผืนนี้ ที่พ่อกับแม่แอบซ่อนเอาไว้ก่อนจะตายอย่างปริศนาคำว่า "อย่าได้กลับไปที่นี่" ที่เขียนไว้บนโฉนด เหมือนเป็นคนท้าทายให้ตามหาเรืองหลังนั้นเพื่อจะมาพบว่า ณ เรือนร้างกลางเมืองกรุงกำ มีผีคุณมาลับรอเขาเนิ่นนานรอที่จะเปิดเผยว่าความจริง...รอเล่าเรื่องที่ไม่มีใครรู้...รอเอาเงาหัวของใครบางคนไปกับเธอ! แล้วไม้เกี่ยวอะไรกับเรืองรางแห่งนี้? ในเมือเขามั่นใจว่าไม่เคยรู้จักกับคุณมาลัยมาก่อน และการ"ไม่รู้จัก" ความแค้นจะชักพา "มารู้จัก " พร้อมทั้งกล่าวทายทักกับความ "ฉิบหาย" เปิดเรือนต้อนรัยให้พักเอนกาย ดื่มน้ำดื่มท่า รับกับข้าวกับปลาสักหน่อยเป็นไร แล้วค่อยเตรียมตัวตาย...ในเรือนร่มงิ่ว

รีวิวโดยผู้เขียน : Always เรือนร่มงิ้ว

เรือนของใครก็คงอยากอยู่ใต้ร่มเงาของไม้มงคลให้ร่มเย็นเป็นเกียรติเป็นศรีกับผู้อยู่อาศัยหากแต่เรืองหลังนี้ อยู่ใต้ร่มของ"ต้นงิ้ว" ที่เต็มไปด้วยหนามแหลมคม ไม้อัปมงตลที่จะนำพาความหายนะมาสู่ผู้อยู่อาศัย แล้วเรือนจะอยู่อย่างเป็นสุขได้อย่างไรเล่า "เรือนร่มงิ้ว"

ที่ที่คุณยืนอยู่ตอนนี้ ลองดูดี  ๆมีความตายมากี่คนแล้ว ?

ภาคินัย

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : Always เรือนร่มงิ้ว

ถ้าเราได้รับมรดอกตกทอดจากบรรพบุรุษเป็น "เรือน" ร้างผีสิงหลังหนึ่ง หากเป็นแบบนั้น...เราจะอยากได้มันเป็นสมบัติหรือไม่?

ไม่ว่าใตนก็คงอยากมี "บ้าน" เอาไว้เป็น "ร่ม" ให้กับกายและหัวใจได้หยุดพักผ่อนทว่า "บ้าน" ที่เราอยู่ หรือ "ผืนดิน" ที่เราตัดสินใจซื้อหรือได้มานั้นใครจะรู้ว่ามันมีประวัติและที่มาเช่าไร..ใครจะรู้ว่ามันมี "ความลับ" อะไรหรือเปล่าทั้งนี้ อะไรที่ขึ้นชื่อว่า ความลับ...มักไม่ใช่เรื่องดีแต่มันก็มักจะมีพลังบางอย่างดึงดูดให้คนใคร่รู้เดินเข้าไปหาคำตอบอยู่เสมอทั้งที่เราก็รู้ดีว่า คำตอบที่รออยู่ตรงหน้านั้น อาจไม่ต่างจากต้น "งิ้ว" นั่นคือ...ไม่น่าเข้าใกล้ เพราะสุดท้ายมันจะทิ่มแทงให้เราต้องทรมานและเจ็บปวด

ไม้เองก็ไม่ต่างจากคนส่วยใหญ่...ที่ไม่อาจยอกแพ้ต่อความใคร่รู้ของตัวเองแม้ว่าหลังโฉนดของที่ดินผืนที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้จะเขียนบอกว่า "อย่าได้กลับไปที่นี่" หากนั่นกลับยิ่งทำให้เขาบอกกับตัวเองว่า "ต้องไป" ใครต่อใครต่างห้ามปรามไม่ให้เขาเข้าไปใกล้เรืองแห่งนั้นแต่เขายังคงยืนยันตลอดเวลา ว่ามีบางอย่างที "รอ" เขาอยู่บางอย่างที่ถูกเก็บงำเป็น "ความลับ" มานาน,...และ "มัน" ก็รอคอยให้เขาไปหา!

ต้องตา ตั้งชูวงษ์

บรรณาธิการบริหาร