บริเวณสนามหญ้าอันเขียวขจีและกว้างใหญ่ หน้าบ้านสีขาวหลังโตของ พลอากาศเอกพิทยะ พิพัฒน์รัตนวงศ์ไพศาล สองป้าหลานคู่หนึ่งกำลังช่วยกันยกหม้อก๋วยเตี๋ยวสีเงินใบเขื่องลงมาจากหลังรถกระบะสีแดงเก่าๆ คันหนึ่งซึ่งจอดอยู่ใกล้ประตูเล็กแถวด้านข้างรั้วบ้าน ผู้เป็นป้าซึ่งมีรูปร่างอวบอ้วนสวมเพียงเสื้อยืดสีน้ำตาลเรียบๆ กับกางเกงขาสามส่วนสีดำ ส่วนตัวหลานสาวเองก็แต่งตัวในแบบสบายๆ ไม่ต่างกันนัก ใบหน้าของผู้อ่อนวัยกว่าในวัยยี่สิบเก้าปีประกอบไปด้วยดวงตากลมโตสีดำขลับ คิ้วที่โก่งงามราวคันศรกรับกับดั้งจมูกซึ่งดูโด่งโค้งได้รูป ส่วนเรียวปากก็เป็นสีแดงอมชมพูดุจดั่งสีของกลีบกุหลาบ ใบหน้าหวานนั้นดูขาวใสทั้งๆ ที่มิได้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางใดๆ มาเลยแม้แต่น้อย ทั้งสองคนช่วยกันขนหม้อผ่านประตูเข้ามาอย่างทุลักทุเล เนื่องด้วยของที่ถืออยู่นั้นชิ้นใหญ่ อีกทั้งซุ้มอาหารที่ยังร้างไร้ผู้คนก็อยู่ไกลหลายสิบเมตรจากทางเข้า และพอวางหม้อเรียบร้อย ทั้งคู่ต่างก็พากันถอนหายใจอย่างโล่งอก "ขอบใจมานะลูกมิว ที่อุตส่าห์มาช่วยป้า ดูสิ เป็นถึงดอกตงดอกเตอร์แต่ยังต้องมาใช้แรงงานช่วยป้าแบบนี้อีก จริงๆ ป้าน่าจะรอไอ้แมน ไม่น่าขอให้มิวมาช่วยยกของเลย" ละไมอดรู้สึกเกรงใจหลานสาวไม่ได้เมื่อเห็นหญิงสาวผู้มีผิวขาวซีดเพราะร่ำเรียนอยู่ที่ต่างประเทศมานานหลายปีกำลังใช้หลังปาดหยาดเหงื่อออกจากหน้าผากมนอย่างดูร้อนๆ ท่ามกลางแสงแดดยามบ่ายแก่ๆ แบบนี้ "ป้าคะ หนูก็แค่คนธรรมดาเนี่ยแหละค่ะ ไอ้คำนำหน้าไม่ได้ทำให้หนูดูแตกต่างจากชาวบ้านหรอกค่ะ อีกอย่างงานของป้าก็เป็นงานสุจริตนะคะไม่ต้องกลัวว่ามิวจะอายใครหรอกค่ะ เราไม่ได้ไปขอใครกินสักหน่อย ขืนป้ารอไอ้แมนนะ งานเลี้ยงได้เริ่มก่อนกันพอดี มาเตรียมแต่เนิ่นๆ แบบนี้ก็ดีแล้วละค่ะ"

เนื้อหาปกหลัง : อุ่นรักในกองบิน

วินชญา อาจารย์สาวสวยมีอดีตที่ไม่น่าจดจำอยู่กับ ติณภพณ์ เด็กหนุ่มจอมกวน ซึ่งวันนี้กลายมาเป็นทหารอากาศหนุ่มรูปหล่อ ตำแหน่งครูฝึกในกองบินแล้วเหตุไม่คาดฝันก็นำให้สองคนต้องมาผูกพัน ทั้งที่ไม่ได้ต้องการเลย "ปากเธอนี่มันร้ายจริงๆ ผู้หญิงอะไรน่าจับโยนลงบ่อจระเข้ชะมัด" "จะว่าไปแล้วการถูกโยนใส่บ่อจระเข้ก็อาจจะดีกว่าต้องมานั่งรถคันเดียวกับนายก็ได้นะ" คนตัวเล็กตอกกลับ ซึ่งอีกคนก็หาได้ยอมไม่ เขาโต้ทั้งที่สายตายังมองทางข้างหน้า "ทำคุณบูชาโทษโปรดสัตว์ได้บาปชัดๆ รู้งี้วันนั้นฉันไม่น่าพาเธอไปส่งโรงพยาบาลเลย ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ตัวหนักอย่างกับหลักกิโล" "นี่นายหาว่าฉันเป็นทั้งสัตว์ทั้งหลักกิโลเลยหรือ ผู้ชายอะไรปากเสียชะมัดและอีกอย่างใครใช้ให้นายมาช่วยล่ะ ฉันไม่เคยขอร้องให้นายช่วยเลยนะ แต่เป็นนายที่มาช่วยฉันเองต่างหาก" หล่อนพูดพลางส่งสายตาพิฆาตไปให้ สารถีหนุ่มหักพวงมาลัยเข้าจอดข้างทางกะทันหันจนคนนั่งข้างแทบจะปลิวไปกระแทกกับคอนโซลหน้ารถ ถ้าไม่ถูกรั้งไว้ด้วยเข็มขัดนิรภัย

รีวิวโดยผู้เขียน : อุ่นรักในกองบิน

เรื่องอุ่นรักในกองบิน นี้ก็หวังว่าทุกท่านจะได้รับทั้งความสุขสนุกสนาน สาระบันเทิง รวมถึงความฮาเมื่อได้อ่านเรื่องนี้ ทั้งยังหวังว่าท่านผู้อ่านจะได้ซึมซับบรรยากาศ วิถีชีวิตและความเป็นอยู่ของสมาชิกในกองบินกันมากขึ้น เพราะตัวผู้เขียนเองนั้นเติบโตขึ้นมาในกองบิน สถานที่หลายแห่งที่ใช้บรรยายเรื่องนี้นั้นจึงมีอยู่จริง ทำให้ถ้าเข้าไปในกองบิน ท่านก็จะสามารถตามรอยพระนางได้ และหลายๆ เหตุการณ์ที่ถ่ายทอดออกมาก็ได้แรงบันดาลใจมาจากเหตุการณ์รอบตัวนอกจากนี้ท่านก็จะได้รู้จักกับการทำงานของครูฝึกการบินซึ่งเป็นทหารกล้าผู้คอยปกป้องน่านฟ้าไทยมากขึ้นเช่นกันค่ะ

เนตรภัคตรา