รายละเอียด : เรื่องเล่าจากป่าช้า

เรื่องเล่าจากป่าช้า

วิถีชีวิตของคนไทยโดยทั่วไปผูกพันกับวัดอย่างแยกไม่ออก วัดจึงเปรียบเสมือนศูนย์รวมของจิตใจ แม้กระทั่งสำนึกและวิญญาณของผู้คน ยามมีความสุขก็อยากทำบุญกับวัด ยามทุกข์ก็หาทางดับทุกข์กับวัด แต่งานก็มีพระมาอวยพรพรมน้ำมนต์ ถึงตอนตายก็ต้องมีพระอีก แทบจะพูดได้ว่า สำหรับชาวพุทธ ไม่ว่าเกิด แก่ เจ็บ ตาย ล้วนต้องเกี่ยวกับวัดทั้งสิ้น ผู้เขียนเขียนเรื่องชุดนี้ขึ้นมา ไม่ได้ต้องการเขย่าขวัญให้ผู้ใด้ต้องหวาดกลัว ขวัญผวาไปกับเนื้อเรื่อง ใจจริงแล้วต้องการถ่ายทอดวิถีชีวิตของผู้คนในอดีต ที่ล้วนแล้วแต่เกี่ยวข้องกับวัดไม่ทางใดก็ทางหนึ่งให้ผู้อ่านได้รับรู้มากกว่า เหตุการณ์ทั้งหลายเหล่านี้ ส่วนมากได้เขียนขึ้นจากประสบการณ์ตรงของผู้เขียนเอง ซึ่งเคยเป็นเด็กวัดอยู่บ้านนอกเมื่อประมาณสี่สิบปีที่แล้ว อย่างไรก็ตามเรื่องราว รวมทั้งสถานที่และผู้คนที่ผู้เขียนกล่าวถึง ล้วนแล้วแต่มีอยู่จริงทั้งสิ้น จึงต้องขออภัยลูกหลายของท่านที่กล่าวถึงไว้ ณ ที่นี้ด้วย

 

สารบัญ : เรื่องเล่าจากป่าช้า

• ป่าช้าวัด
• เจดีย์ร้าง
• มะพร้าวผี
• ธุดงค์มรณะ
• กุฏิร้าง
• ผ้าป่าผี
• ผีเล่นน้ำ
• ผีหัวกระโหลก
• เปรตเฝ้าโบสถ์
• จำเลยปรากฏตัว
• คืนเวียนเทียน
• ผีปอบ
• ไปสวนศพ

เนื้อหาปกหลัง : เรื่องเล่าจากป่าช้า

"ขึ้นชื่อว่าผี แค่ได้ยินก็ขวัญผวาจนแทบจะกู่ไม่กลับ ถ้าต้องเจอจังๆ ไม่ว่าใครก็ต้องโกยแนบไม่คิดชีวิต สิ่งที่ซ่อนอยู่ในป่าช้าไม่เพียงน่าหวาดหวั่นสะพรึงกลัวแต่ยังแฝงไว้ด้วยเรื่องราวที่เกี่ยวพันกับวิถีชีวิตของคนกับวัดอย่างแยกไม่ออก หากแม่น้ำบางปะกงคือสายน้ำแห่งชีวิตของชาวแปดริ้ว ป่าช้าวัดดอนทองก็คือสุสานแห่งอดีตที่ไม่มีวันหวนคืนมา"

"ป่าช้า กับความน่าสะพรึง หลายท่านอาจรู้จัก เคยเห็น หรือเคยสัมผัสกับความหลอนและความน่ากลัวของมันมาก่อน เช่นเดียวกันกับอีกหลายๆ ท่านซึ่งเคยได้ยิน แต่ไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัสกัย "ป่าช้า" ของจริง ว่ามันมีความหลอนและน่ากลัวขนาดไหน แม้นในเวลากลางวันยังแทบไม่อยากเยื้องกายผ่าน ฉันคงลืมเลือนภาพป่าช้าในอดีตไปเสียหมดแล้ว หากแต่มาอ่านหนังสือ "เรื่องเล่าจากป่าช้า" ของ วัธนา บุญยัง ทำให้ฉันหวนนึกถึงความน่ากลัวของป่าช้าในสมัยยังเป็นเด็กอีกครั้ง นึกถึงทีไรอดขนลุกไม่ได้ อาจารย์ท่านบรรยายลักษณะบรรยากาศโดยรอบและความน่าสะพรึงกลัวของป่าช้าในสมัยนั้นไว้ ซึ่งไม่ได้เกินความเป็นจริงเลย หากอยากรู้ อยากสัมผัสว่าป่าช้าของจริง น่ากลัวและหลอนขนาดไหน "เรื่องเล่าจากป่าช้า" สามารถบอกท่านได้ทุกอย่างค่ะ"

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : เรื่องเล่าจากป่าช้า

วัธนาได้เล่าประวัติของตัวเองสมัยเยาว์วัยไว้ในนิตยสารทางวรรณกรรมฉบับหนึ่งว่า เขาเกิดในครอบครัวชาวสวนที่อำเภอแปดริ้ว จังหวัดฉะเชิงเทรา ฐานะยากจน อัตคัดขัดสน อาศัยอยู่ในบ้านสวนริมคลอง ซึ่งไหลลงแม่น้ำบางปะกงอีกที เมื่อสี่สิบปีที่แล้ว ที่บ้านของเขาเป็นชนบทอย่างแท้จริง ไม่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มีทางคมนาคมทางอื่นนอกจากทางเรืออย่างเดียว ชีวิตลูกชาวสวนอย่างเขาต้องทำงานสารพัด เก็บผัก เลี้ยงหมู เป็ด ไก่ สาดน้ำรดผัก ตัดหมาก สอยมะพร้าว ทั้งนี้เพราะแม่ของเขามีลูกถึงสี่คน ส่วนพ่อเป็นโรคอัมพฤกษ์เดินเหินไม่ได้ตั้งแต่เขายังเล็ก อย่างไรก็ตามแม่ของเขายังกัดฟันส่งเสียลูกทั้งสี่ให้เรียนหนังสือกับครบทุกคน เมื่อพวกพี่ๆ โตขึ้นต่างก็แยกย้ายไปเรียนที่อื่นกันหมด พ่อแม่ให้เขาไปนอนในกระต๊อบเฝ้าเรือริมคลอง เด็กเล็กแค่มัธยมหนึ่งต้องอยู่คนเดียว ไฟฟ้าก็ไม่มี อ่านหนังสือด้วยตะเกียงรั้วดวงเล็กๆ พร้อมกับใจที่สั่นหวิวด้วยความกลัวผี