รายละเอียด : ภาพยนตร์ของ Derrida และ Derrida ของภาพยนต์

ภาพยนตร์ของ Derrida และ Derrida ของภาพยนตร์

นักวิชาการชอบสร้างและนำเสนอศัพท์แปลก ๆ ให้สาธารณาชนใช้กันจนติดปาก เช่นคำว่า วาทกรรม รื้อสร้าง ฯลฯ โดยบ่อบครั้งก็ไม่แน่ใจเสียด้วยว่าความหมายของคำ ๆ นั้นคืออะไร ลักษณะแบบนี้ไม่ใช่ปรากฏการณ์เฉพาะประเทศกำลังพัฒนา แต่สามารถเกิดขึ้นได้ทั่วไป แม้แต่กับประเทศที่เป็นมหาอำนาจทั้งทางการเงินและภูมิปัญญาซึ่งก็ไม่ใช่ภูมิปัญญาชาวบ้านเสียด้วย เพราะชาวบ้านของประเทศมหาอำนาจก็ไม่รู้จักคนประหลาด ๆ เหล่านี้

คำนำ : ภาพยนตร์ของ Derrida และ Derrida ของภาพยนต์

หนังสือเล่มนี้เคยตีพิมพ์ใน สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ เป็นตอน ๆ ผลงานชิ้นนี้เป็นการ "เล่าเรื่อง" นักปรัชญาฝรั่งเศส ฌาคส์ แดร์ริดา (Jacques Derrida, 1930-2004) ผลงานนี้จ้องการ "เล่าเรื่อง" ในลักษณะสิ่งละอันพันละน้อยที่เกี่ยวกับความคิดของนักคืดฝรั่งเศสหลังสงครามโลกครั้งที่สอง โดยการเล่าเรื่องก็มีจุดเชื่อมคือภาพยนตร์อันเป็นสื่อคนละแบบกับหนังสือ

นักปรัชญาฝรั่งเศาผู้นี้ทรงอิทธิพลอย่างมากในทศวรรษที่ 1990 จนนิตยสาร The Economist จัดให้เขาเป็นหนึ่งในสิบคนที่ทรงอิทธิพลของโลก ผู้คนจำนวนมากก็ได้รับอิทธิพลทางความคิดจากเขา คำว่า Deconstruction กลายมาเป็นคำที่ถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในวงการมนุษยศาสตร์และศิลปะ จากสถาปัตยกรรมไปจงถึงวูดดี้ อันเลน (Woody Allen) คำ ๆ นี้ใช้กันอย่างกว้างขวางในแทบทุกวงการจนกลายเป็นคำสามัญประจำบ้าน ไม่แตกต่างไปจากคำว่า "วาทกรรม" ที่ปรากฏอยู่ในหน้าหนังสือพิมพ์

ธนา วงศ์ญาณณาเวช

เนื้อหาปกหลัง : ภาพยนตร์ของ Derrida และ Derrida ของภาพยนต์

"ภาพยนตร์เป็นศิลปะแห่งผี สงครามของผี ภาพยนตร์คือศิลปะที่จะำให้ผีกลับมา เมื่อภาพยนตร์บวกเข้ากับจิตวิเคราะห์ก็จะได้ศาสตร์เกี่ยวกับภาพยนตร์ สภาวะสมัยใหม่ที่เทคโนโลยีเพิ่มประสิทธิภาพขึ้นมากมาย ชีวิตในโลกแห่งเทคโนโลยีเต็มไปด้วย "ผี" ที่ไม่เห็นแต่ได้ยินเสียงหรือได้เห็น และได้ยิน แต่จัวตัวไม่ได้แดร์ริดาจึงกล่าวว้า "ผีจงเจริญ" (Long live ghost)"

จากบทกล่าวตาม "ผี ของแดร์ริดา" โดย ธเนศ วงศ์ยานนาวา