รายละเอียด : ตำหนักรักร้าง

ตำหนักรักร้าง

อุ่นกรีดร้องออกมาเสียงดังเพราะแรงกระชากผมอย่างแรงจนเจ็บหนังหัวระบมไปหมด ฉับพลันที่ลืมตาขึ้นมาในความมืดใจของหล่อนก็วูบลง ดวงดาวที่พร่างพราวเต็มฟ้าหายไปหมด เหลือไว้แต่ความมืดดำที่อยู่รอบตัวกับแสงสลัวคล้ายเปลวเทียนที่ไหวไปมาด้วยแรงลมเท่านั้น กลิ่นฉุนของสีและน้ำมันสนปะทะกับโพรงจมูกจนแสนไปหมด ร่างรายเคลื่อนที่ไปตามแรงดึงอย่างไม่ปราณีปราศรัยโดยไม่สนใจว่าหล่อนจะเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน หญิงสาวยกมือทั้งสองข้างขึ้นแล้วก็ต้องตกใจว่ามันถูกมัดติดกันไว้แน่น ไม่ว่าจะพยายามกระชากออกเท่าใดก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากเชือกมนิลาที่มัดแขนทั้งสองข้างไว้ได้ และเมื่อขยับขาก็พบว่ามันถูกมัดไว้เช่นเดียวกัน "ปล่อยฉันนะ" อุ่นกรีดร้องพร้อมกับนึกเสียใจที่ไว้ผมจนยาวขนาดนี้ ถ้าผมของหล่อนสั้นเหมือนกับสาวคนอื่นๆ หล่อนก็คงไม่โดนดึงทึ้งลากไปตามพื้นกระดานจนแสบไปทั้งหลังเจ็บร้าวไปทั้งหัวจนสุดจะทนไหว หญิงสาวใช้มือที่ถูกมัดนั้นจับผมของตัวเองไว้แล้วพยายามเงยหน้าไปทางเหนือศีรษะของตนเองเพื่อให้เห็นคนที่ลากหล่อน ในความมืดมิดนั้นมือของอุ่นได้สัมผัสเพียงชายผ้าที่ไหวมาโดนมือที่พยายามจะรั้งผมกลับมากับเสียงแพรส่ายที่อยู่เหนือขึ้นไปเท่านั้น แม้จะพยายามหันมองด้านข้างหรือผงกหัวดูก็เห็นแต่เงาตะคุ่มของเครื่องเรือนที่ตอนนี้ดูเป็นสีดำไปหมดสิ้น มีแต่เพียงกลิ่นของสีที่ลอยอวลอยู่ในที่นั้นทำให้รู้ว่าตนเองถูกนำมายังตำหนักเล็ก ผู้ที่ค่อยๆ ลากหล่อนจะเป็นผู้อื่นไปได้อย่างไร ในเมื่อผู้ที่ขว้างหล่อนด้วยไฟฉายและเอาหัวของหล่อนโขกกับพื้นจนสลบก็คือเจ้านายที่หล่อนรักมากที่สุด ท่านหญิงรวีอาภา

เนื้อหาปกหลัง : ตำหนักรักร้าง

อินทุอาภาไม่เคยเฉลียวใจเลยสักนิด...ว่าตำหนักหลังงามซึ่งได้รับเป็นมรดกตกทอดมาจากหม่อมเจ้าหญิงรวีอาภา ผู้เป็นท่านทวด จะเป็นต้นเหตุของเรื่องราวลึกลับที่เกิดขึ้นกับตน จากอาการกลัวที่แคบโดยไม่รู้สาเหตุ มาถึงการปรากฏของวิญญาณหญิงสาวที่มีดวงหน้าละม้ายตัวเธอ หากที่ร้ายที่สุดก็คือเรื่องเล่าลือว่า ผู้ใดที่ครอบครองตำหนักหลังงามจะต้องมีอันร้างรา พลัดพรากจากคนที่รัก ฤๅหล่อนจะต้องตกอยู่ในวังวนแห่งคำสาปนั้น โดยมิอาจแก้ไข!

รีวิวโดยผู้เขียน : ตำหนักรักร้าง

ต้นกำเนิดของตำหนักรักร้างนั้น มาจากในบูทของกรู๊ฟ พับลิชชิ่ง เดือนเมษายน พ.ศ.2558 เมื่อน้องแป้งเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งเดินเข้าไปคุยด้วยที่บูท และพี่กรู๊ฟก็อยู่ตรงนั้นด้วย เราคุยถึงนิยายที่ชื่อขึ้นต้นด้วยเรือนว่ามีเยอะมาก แล้วดิฉันก็หลุดพูดออกไปว่าถ้าดิฉันจะเขียนเกี่ยวกับอาคารอีกสักหลังคงเลือกใช้คำว่าอื่นเป็นชื่อเรื่อง อย่างตำหนัก อาจจะชื่อ "ตำหนักรักร้าง" แล้วพี่กรู๊ฟก็พูดขึ้นมาทันทีว่าเอาเรื่องนี้ นึกถึงหน้าของจีรหทัยตอนนั้นสิคะ ดวงตาเป็นเครื่องหมายคำถามส่งไปยังพี่กรุ๊ฟว่า จะเอาจริงหรือ หลังจากวันนั้นดิฉันก็ลองเขียนเรื่องย่อที่มีทั้งโคงเรื่องหลักและรองออกมา จนกระทั่งได้เรื่องย่อที่พอใจ แต่ปัญหายังไม่จบลงแค่นั้น เมื่อลงมือเขียนจริงปรากฏว่าการเล่าเรื่องแบบที่ใช้ตอนแรกนั้นอาจจะทำให้เรื่องไปได้เรื่อยๆ แต่คนเขียนไม่พอใจ จึงเกิดการรื้อนิยายทั้งเรื่องใหม่ และหันกลับไปเขียน "พรหมพยาบาท" ให้เสร็จ เมื่อความเครียดคลายลงจึงกลับมาจับใหม่และเขียนทรีตเมนต์ใหม่ทั้งหมดก่อนจะลงมืออีกครั้ง

จีริหทัย

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : ตำหนักรักร้าง

ตำหนักรักร้างเป็นผลงานเรื่องล่าสุดของนักเขียนสาวผู้มากด้วยความสามารถ เป็นนวนิยายที่จีรหทัยวางโครงเรื่องและใช้เวลาเขียนนานกว่านวนิยายทุกเรื่องที่ผ่านมา ด้วยตำหนักรักร้างเป็นเรื่องราวของความรัก ความแค้นที่สืบเนื่องผ่านตัวละครมากมายหลายรุ่น ท่านผู้อ่านที่ชอบนวนิยายลึกลับ สยดสยอง น่ากลัว ข้ามภพข้ามชาติ รับรองได้ว่าจะไม่ผิดหวังกับนวนิยายเรื่องนี้แน่นอน

บรรณาธิการ