ใต้เนินดินสีแดงเรียงราย ที่เพิ่งฝังกลบหมาด ๆ ริมเถียงนานั้น มีร่างสหาย 5 คน จากกอง 41 และ 42 นอนหลับอยู่ชั่วนิจนิรันดร์ เรารับรู้สภาพพวกเขาจากคำบอกเล่าสั้น ๆ ของสหายกอง 46 ที่ออกมาค้นหาตั้งแต่กลางดึกคือวานหลังเครื่องบินทิ้งระเบิดและยิงถล่มกลับไปเพียงว่า "ระเบิดลูกใหญ่พลาดเป้า แต่...พวกเขาโดนบอมบี"

สารบัญ : พายุฝน บนภูผาจิ-ผาช้าง

ความตายริมเถียงนา
โศกนาฏกรรมกลางลานดิน
"ต้นกล้า"...กลางพายุฝน
ย้อยงๆ ...อ๊อ
หมู่ยงๆ ...อ๊อ
บทอำลา

เนื้อหาปกหลัง : พายุฝน บนภูผาจิ-ผาช้าง

นี่เป็นอีกบันทึกหนึ่งของอดีตสหายเล่าถึงเรื่องราวเหตุการณ์ครั้งหนึ่งในป่าใหญ่เมื่อกว่า 30 ปีก่อน แต่ต่างจากผู้อื่นที่ได้เคยเล่าเคยเขียนมาแล้วมาก ทั้งด้วยเรื่องที่เล่าและมุมมองซึ่งแปลกใหม่ไม่เหมือนใคร

อัศศิริ ธรรมโชติ

รีวิวโดยผู้เขียน : พายุฝน บนภูผาจิ-ผาช้าง

ต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2525 ผู้เขียนกับสหายส่วนหนึ่ง ลงจากฐานที่มั่นเขต 7 ผาจิ-ผาช้าง จ.พะเยา เพื่อมา "ทำงานในเมือง" ที่กรุงเทพฯ กลางเดือนเมษายน 2525 เราทราบขาวจากหน้าหนังสือพิมพ์ว่า "ผาจิ-ผาช้าง"....แตกแล้ว ไม่มีการสื่อสาร ติดต่อหรือส่งข่าวคราวใด ๆ จากผู้เกี่ยวข้อง เราเคว้งคว้าง รอคอยอยู่ระยะหนุ่ง จึงตัดสินใจ "จับมืออำลา" กันและกัน แยกย้ายบ่ายหน้า ดิ้นรนไปตามวิถีทางของแต่ละคน มาถึงวันนี้ วันเวลาล่วงเลยไปกว่า 34 ปีแล้ว แต่...ในความทรงจำรำลึกของผู้เขียน เรื่องราว เหตุการณ์ ผู้คน ในห้วงชีวิตวัยเยาว์บนเทือกภูสูงผาจิ-ผาช้าง ชีวิตกลางสงครามอุดมการณ์ ที่มีทั้งด้านมืด สว่าง ทุกข์ สุข หวัง สิ้นหวัง โศกเศร้า สดใส สูญเสีย จากพราก ยังซึมซับประทับอยู่ในใจ และยังคงหวนระลึกนึกถึงอยู่เป็นระยะ ๆ

ในวาระครอบ 40 ปี 6 ตุลง ผู้เขียนอย่าถือโอกาสรำลึกเหตุการณ์ประวัติศาสตร์นี้ ไปพร้อมกับรำลึกถึงเพื่อน ถึงมิตรสหานและผู้คนบนภูสูงแห่งนั้น

ไหมลี

กันยายน 2559