รายละเอียด : จอห์น เชอร์แมน (JOHN SHERMAN)

จอห์น เชอร์แมน (JOHN SHERMAN)

ณ ชนบทแห่งหนึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งท่าทางสำรวมแคร่งขรึมนั่งจิบกาแฟ อยู่ในห้องโถงที่โรงแรมดิอิมพีเรียลในภาคตะวันตกของประเทศไอร์แลนด์

เขานั่งดื่มกาแฟไปจนถึงเวลาบ่ายแต่ยังไม่เห็นมีแขกคนอื่นใดของโรงแรมนอกจากเขาคนเดียว เขาพักที่โรงแรมแห่งนี้นานหลายเดือนไม่ได้พักเพียงแค่คืนสองคืนเหมือนลูกค้าทั่ว ๆ ไปของโรงแรม ตลอดเวลาที่เขาพักที่นี่เขายังไม่เห็นลูกค้าคนอื่นใดมาพักที่นี่นอกจากเขา ในชนบทแห่งนี้สุดเงียบเหงา เงียบสนิทเหมือนหมีที่ซ่อนตัวนอนในฤดูหนาว เงียบสงัดเหมือนคนตกปลา ที่รอปลามาติดเบ็ด ครั้นพอถึงหน้าร้อนคนเมืองนี้พากันหายหน้าหายตา ต่างไปตกปลาค๊อดและปลาแซลมอน ทิ้งให้ชนบทแห่งนี้ต้องอ้างว้าง

คำนำ : จอห์น เชอร์แมน (JOHN SHERMAN)

เรื่องจอห์น เชอร์แมน ประพันธ์โดยวิลเลี่ยม บัตเลอร์ เยตส์นักเขียนชาวไอริชผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมในปี ๒๔๖๖ เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นแนวชีวิต พระเอกในเรื่องเป็นชาวไอริชที่ย้ายไปอยู่ประเทศอังกฤษ

เขาเป็นคนหล่อแต่จน จึงพยายามใช้ความหล่อเพื่อยกฐานะของตัวเองโดยการคบหาผู้หญิงรวยมาเป็นภรรยา เขาพยายามทำให้ผู้หญิงที่มีฐานะดีมาหลงรักเขาเพื่อจะได้แต่งงานแต่เมื่อเขาได้ทำความรู้จักกับผู้หญิงรวยคนนั้นแล้ว เขากลับค้นพบว่า แผนการรวยทางลัดของเขานั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาฝันหรือหวัง ไม่ใช่เป้าหมายในการดำรงชีวิต สุดท้ายเขาต้องฟังเสียงเรียกร้องในห้องหัวใจว่า เขาโหยหาอะไรและสิ่งใดดีที่สุดสำหรับชีวิตของเขา เขาจะยืนด้วยลำแข้งของตนเองที่บ้านเกิดเมืองนอนได้หรือไม่

ผู้ประพันธ์เรื่องนี้ เป็นหนึ่งในผู้ที่มีชีวิตอยู่ในยุคที่อังกฤษปกครองประเทศไอร์แลนด์ หากมองด้านการเมืองเราคงเห็นได้ว่า ผู้ประพันธ์เขียนสะท้อนชีวิต ในเชิงของการยืนหยัดด้วยตนเองไม่ต้องหวังพึ่งพาผู้อื่น

ข้าพเจ้าแปลหนังสือเล่มนี้มาจากต้นฉบับภาษาอังกฤษ หากผิดพลาดประการใดข้าพเจ้ากราบขออภัยมา ณ ที่นี้ และหวังว่าหนังสือเล่มนี้จะมีประโยชน์ต่อผู้อ่าน ได้ค้นพบความจริงบางอย่างในชีวิต

ด้วยความเคารพ

แจ่มจันทร์ ลอราส

สารบัญ : จอห์น เชอร์แมน (JOHN SHERMAN)

• ลาก่อนบ้านนอก
• มาร์กาเร็ต
• เยี่ยมบ้านเกิด
• วิลเลี่ยม
• กลับบ้านเกิด

เนื้อหาปกหลัง : จอห์น เชอร์แมน (JOHN SHERMAN)

"คนเราต้องแก่ตัวลงสักวัน แล้วเมื่อถึงวันนั้น วันที่คุณเป็นคนแก่คุณคงไม่ค่อยมีแรงทำอะไร เมื่อถึงตอนนั้นคุณอาจต้องเสียดายที่คุณได้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างไร้ค่า"