รายละเอียด : ดอกเบี้ยพรหมจรรย์

“ตื่นแล้วหรอ” เสียงที่ดังขึ้นหน้าประตูทำให้หญิงสาวรีบยกมือปาดน้ำตาออกลวกๆ ปั้นหน้างอส่งออกไปแทนคำตอบ “อาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปทานข้าวกัน เรามีเรื่องต้องคุยกันอย่างจริงจัง” ดาริกาหันหน้าหนีเขาไปอีกทาง ในใจแอบนึกชิงชังน้ำเสียงที่ฟังดูสดชื่นของเขาไม่ได้ ใช่สิ…เมื่อคืนได้ตัวเธอไปอย่างหนำใจแล้วนี่ “ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอดาริกา หรือว่าจะให้ฉันเข้าไปช่วยอาบน้ำให้เหมือนเมื่อคืนนี้อีก” หญิงสาวหันขวับไปมองเขา ดวงตากลมโตเบิกกว้างอ้าปากค้าง “หนูได้ยินแล้ว” น้ำเสียงสะบัดๆ ที่ได้ยินทำให้อลันหลุดยิ้มออกมา เขามองก้นงอนที่เดินสะบัดหายเข้าไปห้องน้ำอย่างขำๆ มีเมียเด็กนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ...อลัน “คุณกับคุณนุชเคย… เป็นคนรักกันเหรอคะ” ประโยคคำถามที่เปล่งออกมาด้วยน้ำเสียงฟังดูปวดร้าวของเธอทำให้อลันรู้สึกหงุดหงิด นี่ถ้าไม่มีคนอื่นอยู่ด้วยเขาคงจับเมียตัวเองกดลงกับโซฟาแล้วร่วมรักกับเธอไปแล้ว พวกผู้หญิงนี่อะไรกัน! “ผู้หญิงคนนี้เป็นแค่แฟนเก่าเท่านั้น ไม่ได้สำคัญอะไรหรอก” อลันพูดพลางโอบไหล่ ‘เมีย’ เอาไว้โดยไม่แคร์สายตาของแขกสาวที่มองมาอย่างตื่นตะลึงปนงง “เอ่อ แต่ก็ได้ข่าวว่าพี่อลันเสียใจเรื่องที่เราต้องเลิกกันอยู่นานเลยนี่คะ” นุชจรียายังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ “มันก็แค่อารมณ์รักๆ หลงๆ ของวัยรุ่นเท่านั้นแหละครับคุณนุช นี่ต่างหากคู่ชีวิตของผม” ชายหนุ่มบีบต้นแขนพร้อมกับดึงร่างบางที่นั่งห่อไหล่เข้ามาแนบชิดมาขึ้น แถมด้วยก้มลงหอมหน้าผากของดาริกาฟอดใหญ่ จนเจ้าตัวหน้าแดงอ่องต่องตัวแข็งทื่อ “คุณมันทุเรศที่สุดคุณอลัน สมควรแล้วที่ฉันทิ้งคุณไปในวันนั้น” ในที่สุดนุชจรียาก็ฟิวส์ขาดลุกขึ้นยืนชี้หน้าเจ้าของบ้าน “นับเป็นความโชคดีมากกว่าครับ เพราะคุณในวันนั้นจึงทำให้ผมพบกับผู้หญิงที่แสนวิเศษคนนี้” ความอบอุ่นแผ่ซ่านกระจายไปทั่วดวงหน้าหวานของดาริกา คำพูดของคนที่โอบกอดเธออยู่ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ พองโตและเบ่งบานเป็นสีชมพู