รายละเอียด : กัญชาธิปไตย

กัญชาธิปไตย

เรากำลังกินกาแฟคุยกับต้นไม้เพลิดเพลิน ใครอาจจะไม่เชื่อแต่ต้นไม้ที่บ้านเราทุกต้นพูดได้-สาบาน! มันปรับทุกข์กับเรา ถ้ามันมีความสุขมันก็ไม่หวงแหนความสุข บางต้นสวยน่ารัก และพูดนวลหูฟังไม่เบื่อเลยเราบอกตัวเองว่ากินกาแฟหมดถ้วย สูบบุหรี่ฝรั่งเศสรสฉุนหมดมวนแล้วควรจะอาบน้ำให้ปลาดแรดในตู้บนระเบียงบ้าน มันเป็นเพื่อนอีกตัวของเรา

เลขานุการริณีเดินมาบอกอย่างนอบน้อมว่าคนหนังสือพิมพ์ของเข้าพบ เราซ่อนความกระตืนรือร้นไว้ในท่วงทีเหน็ดหน่าย แต่ก็เป็นกันเองอย่างกลมกลืน "นั่งก่อน-มีอะไรว่ามา..." เราหล่นคำพูดจากริมฝีปากเปื้อนยิ้มละอองฝนเคล้าลมเย็นจากสวนดอกไม้ผ่านเข้าใต้ถุน ซึ่งตกแต่งเป็นห้องนั่งเล่นร่มรื่น "ได้ยินว่าคุณ รงค์ได้รับการทาบทามให้เป็นนายกรัฐมนตรี?" เขาถามพร้อมกับผลักสวิตช์เทปอัดเสียง "ไม่มี-ไม่มีใครทาบทาม และตำแหน่งนี้ไม่เคยมีความคิดของผม"

สารบัญ : กัญชาธิปไตย

• นายกรัฐมนตรี "รงค์ วงษ์สวรรค์"
• เราเป็นหนุ่มร่วมสมัยเหมือนกัน
• บางยี่ขัน ค้อดเทล
• แสบสันต์กัญชาธิปไตย
• บางความสุขในทำเนียบสวนพลูโดนขโมย
• คนขนขยะที่รัก
• กุหลาย ๒ ดอก ให้ธรรมนูญ เทียนเงิน
• แผนปฏิบัติการ ชี-๑๘ ผสมซุปเปอร์คราม
• ศึกฤทธิ์ ปราโมช วันอาทิตย์
• โอภาส ธรรมวานิช คิดอะไร
• ศัตรูหมายเลข ๒ ของคนกรุงเทพฯ
• เรา-ประชาชน-ไม่มีสิทธิ์เรื่อยเฉื่อย
• สุพล เตชะธาดา มียาดี

 

เนื้อหาปกหลัง : กัญชาธิปไตย

"รัฐบาลใดที่ลิดรอนเสรีภาพของหนังสือพิมพ์รัฐบาลนั้นหวาดหวั่นและไม่แน่ใจในตนเองแต่ถ้ารัฐบาลใดพยายามปิดบังการกระทำต่าง ๆ ของตนมิให้หนังสือได้ล่วงรู้ รัฐบาลนั้นเป็นรัฐบาลที่มีเจตนากระทำชั่ว"

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : กัญชาธิปไตย

กัญชาถูกใช้เป็นยารักษาโรคมาอย่างยาวนานนับพันปี ด้วยวิธีเสพหรือผสมในอาหาร จวบจนถึงช่วงทศวรรษ ๑๙๖๐ ได้มีการเสพอย่างแพร่หลายกลายเป็นแฟชั่นในหมู่บุปผาชนหรือ "ฮิปปี้" ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา และได้มีการปราบปรามแข็งขัน ในช่วง ค.ศ. ๑๙๗๐ ส่งผลให้กัญชากลายเป็นสิ่งต้องห้ามไปทั่วโลก ประเทศไทยก็ได้ออกกฎหมายจัดประเภทกัญชาอยู่ใน พ.ร.บ. ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๒ ที่มีโทษทางอาญา ตั้งแต่ผู้ผลิต/นำเข้า/ส่งออก ผู้เสพ ผู้ครอบครอง รวมทั้งผู้ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นเสพ และไม่มีการอนุญาตให้นำมาใช้ในทางการแพทย์แต่อย่างใด

ปัจจุบัน หลายประเทศอนุญาตให้ใช้กัญชาเป็นยารักษาโรคได้แล้ว และได้มีการศึกษาวิจัยถึงคุณประโยชน์ของสาร THC จากกัญชาอย่างกว้างขวาง แต่ประเทศไทย "ยังไม่มีความพร้อม" และจะต้องร้องเพลง "รอ" กันต่อไป ไม่ต่างจากประชาธิปไตยที่ยังคงมาไม่ถึง "เพราะประชาชนคือคนที่เดินไปบนตีนของตัวเอง" และ "เสน่ห์ของประชาชนคือความผอม"

รงค์ วงษ์สวรรค์ เป็นเสมือนหนึ่งบุปผาชนหรือ "ฮิปปี้" ที่ลุ่มหลงกลิ่น "กัญชา" และไม่กลืนกลายเป็น "ฮิปสเตอร์" ที่ฉาบฉายแค่มุมมองของนักวิเคราะห์การตลาดเท่านั้น ทว่าพญาอินทรีแห่งสวนอักษรได้สำเหนียงถึงศักดิ์ศรี และวิถีถ่องแท้ของประชาชน ดังถ้อยคำสำนวนจากตัวละครมากหลาย รวมถึง "ใครและใครซึ่งเป็นลมหายใจของประเทศ"

ด้วยหัวใจเคารพ