รายละเอียด : ผลิใบรัก

ผลิใบรัก

ว่าด้วยเรื่องราวของ รัฐพล ท่านประธานหนุ่มมาดนิ่ง เลือดเย็น แต่หล่อมาก เขามานอนสลบไสลไม่ได้สติในวันที่ฝนกระหน่ำ บัวบูชา หญิงสาวที่บังเอิญมาพบเข้าจึงทำหน้าที่พยาบาลจำเป็นให้กับเขา แล้วทั้งสองก็กลับมาพบกันอีกครั้ง เมื่อบัวบูชาเรียนจบหางานทำ การพบกันครั้งนี้บัวบูชาเดินหน้าทวงบุญคุณเขาเต็มขั้น ขณะที่รัฐพลก็ออกอาการงงๆ ตัวเองเหมือนกัน เพราะเขาไม่เคยยอมอ่อนข้อให้กับผู้หญิงคนไหน แต่ทำไมกับผู้หญิงที่เปิ่นเป๋อ ไร้ความความไฮโซอย่างเธอ เขาถึงยอมแล้วยอมอีก นอกจากเนื้อหาจะน่ารักแล้ว กลวิธีการถ่ายทอดเรื่องราวของแจมจันทร์ยังเป็นที่น่าจับตา นักอ่านสงสัยแล้วใช่ไหมคะว่าน่ารักดีงามขนาดไหน ถ้าอย่างนั้นเชิญไปพบคำตอบด้านในกันเลยค่ะ

เนื้อหาปกหลัง : ผลิใบรัก

บัวบูชา  เชื่อมาตลอดว่าเธอคือนางเอกในนิยายผู้มีจิตใจงดงามประดุจแม่พระผู้อารี และเธอก็ควรได้เจอกับเจ้าพ่อผู้โหดร้ายที่คอยทรมานจิตใจและร่างกายของเธอไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่หนุ่มแปลกหน้าที่กำลังบาดเจ็บมานอนสลบไสลให้เธอทำหน้าที่เป็นพยาบาลแบบนี้สิ แต่ถึงจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิดไว้ จากมาเฟียจอมโหดที่เคยเพ้อฝันมาเป็นท่านประธานหนุ่มหน้านิ่งนามว่า รัฐพล  ก็ดีไปอีกแบบ คราวนี้ละ! เธอจะต้องอ่อย ต้องถึงเนื้อถึงตัว ต้องนัวเนีย แล้วยั่วให้เขารัก เลยเถิดไปจนทำให้เขาหึงจนหน้ามืดตามัว เพราะรู้ไม่เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมที่เธอวางไว้! "เฮ้อ ฉากที่รอคอยกำลังจะมาถึงใช่ไหม อีกเดี๋ยวหมอนี่ต้องดึงฉันเข้าไปจูบแล้วลากตัวฉันกลับบ้านด้วยความหึงหวงใช่หรือเปล่า" "เอ๊ะ อ้าวเฮ้อ จะไปแล้วเหรอ ตกลงจะไม่ชวนฉันทะเลาะจนฉันต้องเผลอตบหน้านาย แล้วนายก็จูบปากฉันเพื่อปิดปากไม่ใช่เหรอ" บัววิ่งตามชายหนุ่มที่ก้าวเท้ายาวๆ นำห่างออกไปแล้ว "เฮ้ นายไม่คิดจะทะเลาะกับฉันจริงๆ เหรอ" "ทำไมฉันต้องทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นด้วย" รัฐหยุดเดินแล้วหันมาถามกลับด้วยน้ำเสียงเย้นหยัน "พอเราทะเลาะกันรุนแรง มันจะได้ไปจนลงที่ฉากรักบนเตียงไง" "เลอะเทอะ เธอนี่มันหน้าไม่อายจริงๆ" "หน้าไม่อายตรงไหน" บัวเดินกึ่งวิ่งเพื่อตามให้ทันชายหนุ่มผู้หวงตัว "เลิกพูดเรื่องแบบนี้ออกมาง่ายๆ ได้แล้ว หัดทำตัวสงบเสงี่ยมให้สมเป็นผู้หญิงบ้าง" "นายก็ยอมเป็นของฉันซักทีสิ พอได้นายแล้วเดี๋ยวฉันก็เบื่อ หมดความสนใจในตัวนายไปเองแหละ" ร่างสูงที่เดินนำหน้าหยุดนิ่งไปชั่วขณะแล้วหันมาสบตากับเธออีกครั้ง "เธอคงเห็นฉันเป็นของเล่นสินะ" บบัวยังงงกับคำถามนั้นจึงยังไม่ทันได้ตอบอะไร แล้วอยู่ๆ นายท่านประธานก็ก้าวด้วยความเร็วจากไปจนเธอก้าวตามไม่ทัน "ผู้ชายอะไรเล่นตัวเป็นบ้า ซิ"