รายละเอียด : คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ว่าด้วยตั๋วเงิน

คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ว่าด้วยตั๋วเงิน

หนังสือเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อใช้ประกอบการศึกษาวิชากฎหมายลักษณะตั๋วเงินซึ่งเป็นวิชาการศึกษาสำหรับปริญญาตรีของนักศึกษาคณะนิติศาสตร์  มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์โดยปรับปรุงและเพิ่มเติมจากคำอธิบายที่จัดทำขึ้นในปี พ.ศ. ๒๕๕๔ เนื่องจากหนังสือที่ได้มีการจัดพิมพ์ขึ้นในครั้งก่อนถูกจำหน่ายไปหมดแล้วและทางปฏิบัติก็มีการพัฒนาการเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะจาการพิพากษาของศาลยุติธรรมผู้เขียนจึงจำเป็นต้องแก้ไขตามที่สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้มอบหมายให้ผู้เขียนดำเนินการ  โดยการได้แก้ไขครั้งนี้ได้ค้นคว้าหลักกฎหมายตลอดจนคำพิพากษาศาลฎีกาเพิ่มเติม และแก้ไขคำผิดที่พิมพ์อยู่ในฉบับเดิมเพื่อให้เป็นคำอธิบายที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น

สารบัญ : คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ว่าด้วยตั๋วเงิน

• ลักษณะทั่วไปของตั๋วเงิน
• ตั๋วแลกเงิน
• ตั๋วสัญญาการใช้เงิน
• เช็ค
• อายุความ

เนื้อหาปกหลัง : คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ว่าด้วยตั๋วเงิน

คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ว่าด้วยตั๋วเงิน

คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ว่าด้วยตั๋วเงิน ประกอบด้วยข้อความเบื้องต้น และ ๗ หมวดดังนี้ ข้อความเบื้องต้น เป็นส่วนที่กล่าวนำสิ่งที่จะกล่าวถึงในหมวดที่ ๑-๗

หมวดที่ ๑ ลักษณะทั่วไปของตั๋ว ที่ใช้บังคับกับตั๋วเงินทั้งสามประเภท คือ ตั๋วแลกเงิน ตั๋วสัญญาใช้เงินและเช็ค

หมวดที่ ๒ ตั๋วแลกเงิน ซึ่งเป็นรายละเอียดที่เกี่ยวกับตั๋วแลกเงิน ตั้งแต่ลักษณะทั่วไปของตั๋วแลกเงิน การออก การโอน กระสลักหลัง การใช้เงิน สิทธิไล่เบี้ย และอื่นๆ

หมวดที่ ๓ ตั๋วสัญญาใช้เงิน ซึ่งเป็นรายละเอียดที่เกี่ยวกับตั๋วสัญญาใช้เงิน เช่น ลักษณะทั่วไปของตั๋วใช้เงิน การออก การโอน กระสลักหลัง การใช้เงิน สิทธิไล่เบี้ย และอื่นๆ

หมวดที่ ๔ เช็ค ซึ่งมีรายละเอียด เช่น ลักษณะของเช็ค การออก การโอน กระสลักหลัง การใช้เงิน สิทธิไล่เบี้ย ความรับผิดของธนาคารผู้จ่าย เช็คขีดคร่อม และอื่นๆ

หมวดที่ ๕ อายุความ ซึ่งเป็นอายุความในการใช้สิทธิเรียกร้องเจ้าหนี้ตามตั๋วเงิน

หมวดที่ ๖ ตั๋วเงินปลอม ตั๋วเงินถูกลัก และตั๋วเงินหาย ซึ่งเป็นรายละเอียดที่เกี่ยวข้องกับผลของการที่ตั๋วถูกปลอมถูกลักและหายไป และสิทธิต่างๆ ของบุคคลที่เกี่ยวข้อง

หมวดที่ ๗ ข้อต่อสู้ของลูกหนี้ตามตั๋วเงิน ซึ่งเป็นเรื่องที่ลูกหนี้สามารถยกข้อต่อสู้ขึ้นใช้อ้าง เพื่อปฏิเสธความรับผิดต่อผู้เรียกร้องให้ตนต้องยอมรับผิดตามตั๋วเงิน