รายละเอียด : แรกสายใยรัก

แรกสายใยรัก

การถุงจับคลุมถุงชนเสมือนจุดเริ่มต้นแห่งความเย็นชา ดิษย์ ชนานันท์ สาดชัดความเมินเฉยใส่เมียแสนชังอย่าง มาธวี อย่างเลือดเย็น จากเด็กในบ้านถูกเลื่อนฐานะมาเป็นภรรยาและแม่ของลูกโดยที่เขาจะไม่แม้แต่ชายตามองเพราะความเคลือบแคลงใจบางอย่าง หญิงสาวหวังลมๆ แล้งๆ ว่าลูกสาวตัวน้อยในวัยน่ารักจะเป็นดั่งโซ่ทองคล้องใจ ดิษย์รักลูกนั้นเธอไม่ขัดข้อง แต่การทลายกำแพงหัวใจของเขาช่างยากเย็นเหลือเกิน!  "ไม่! กุ๊กไม่กลับ พี่พันใจร้าย ทำไมถึงใจร้ายกับกุ๊กนัก ฮึก"  "ใช่ ฉันใจร้าย! เพราะฉะนั้นไสหัวของเธอไปซะ"  "ได้! ถ้าอย่างนั้นก็ลาก่อนค่ะ" นิ่งอยู่อึดใจเสียงหวานถึงเอ่ยมันออกมา ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้น นัยน์ตาหวานที่ปริ่มไปด้วยหยาดน้ำตาจ้องมองไปยังตาคมของร่างสูงตรงหน้าก่อนจะเดินผ่านร่างนั้นไป เท้าบางจุ่มลงไปในน้ำและเดินลงไปจนถึงเอว  "มาธวี นั่นเธอจะทำอะไร" ดิษย์มองจากร่างบางของคนที่บอกลา ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อแม่ตัวดีเดินลงน้ำทะเลดำมืดหน้าตาเฉย "มาธวี! มาธวี ขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้ขึ้นมา!"  "คิดจะทำบ้างอะไรหา!"  "ปล่อย! กุ๊กบอกให้ปล่อยอยากให้กุ๊กไม่ไม่ใช่หรือไง นี่ไง! กุ๊กกำลังจะไปอย่างที่พี่ต้องการแล้วจะห้ามมาเรียกทำไม" สองมือของหญิงสาวทุบไปบนอกแกร่งโดยที่คนตัวโตไม่คิดจะปัดป้อง ชายหนุ่มยอมรับกับตัวเองว่าการที่เห็นคนตรงหน้าเดินลงทะเลหัวใจของเขาหล่นวูบ  "อย่าคิดทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้อีก" เสียงเข้มดุออกไปโดยจ้องหน้าหวานอย่างกดดัน แล้วก็ต้องแอบยกยิ้มเมื่อคนตัวเล็กเอาแต่ก้มหน้าเงียบ ไม่ปริปากเถียงอย่างที่ชอบทำ ร่างสูงก้มตัวลงช้อนร่างบางขึ้นอุ้มพาเดินกลับเข้าไปในบ้าน ด้วยสายตาที่ใช้มองทาง ไม่ได้เหลือบมองร่างบางในอ้อมแขน ทำให้นายหัวหนุ่มพลาดอย่างหนัก เพราะคนที่ตนคิดว่ากำลังอยู่ในช่วงโศกเศร้ากำลังยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ 'ชิ! ต่อให้เก่งและใจแข็งแค่ไหนก็แพ้มารยาหญิงอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ'

รีวิวโดยผู้เขียน : แรกสายใยรัก

สวัสดีค่ะ ข้าวแห้ง นะคะ ก่อนอื่นเลยอยากบอกว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ห้าที่แต่งแล้วค่ะ แต่ก็เป็นเรื่องแรกที่ได้ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ออกมาเป็นเล่มหนังสือ มาพูดถึงความรู้สึกแรกที่ทางสำนักพิมพ์ได้ติดต่อไปดีกว่าคือดีใจมากถึงมากที่สุด ไม่คิดไม่ฝันว่างานตัวเองจะไป เตะตาใครเขาได้ แรงบันดาลใจแรกที่รู้สึกอยากเป็นนักเขียนคือ ชอบอ่านแอบแม่ซื้อ จนวันหนึ่งเริ่มเก็บเข้าที่ ทำไปทำมา เอ้า! จะร้อยเล่มเข้าไปแล้ว นั่นแหละ ก็สั่งสมประสบการณ์จากการอ่านเยอะๆ มาเป็นของตัวเอง  เป้าที่ตั้งไว้ในการแต่งคือ อยากให้เป็นนิยายที่คนอ่านอ่านแล้วเหมือนว่าเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้น อยากให้เป็นนิยายที่จับต้องได้ ไม่ใช่เพ้อฝันเกินจริง เลยเอาบรรยากาศและสถานที่ที่บ้านมาใส่ในเนื้อเรื่องเป็นหลัก และอยากให้นิยายเรื่องนี้สะท้อนถึงครอบครัวบางครอบครัวที่เป็นครอบครัวแสนอบอุ่น แม้คนเป็นพ่อและแม่จะไม่ได้แสดงความรักกันให้เห็นมากนัก แต่จะเอาความสุขของลูกเป็นที่ตั้ง สุดท้ายต้องขอขอบคุณสำนักพิมพ์ที่ให้โอกาสนักเขียนหน้าใหม่ เด๋อด๋าคนนี้ และถ้าหากนิยายเรื่องนี้ผิดพลาดประการใด ติเตือนได้ค่ะ