รายละเอียด : บนดวงจันทร์ที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ WE HAVE ALWAYS LIVED IN THE CASTLE

บนดวงจันทร์ที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ WE HAVE ALWAYS LIVED IN THE CASTLE

แมร์ริแค็ท แบล็ควูด คือหนึ่งในผู้รอดชีวิตจากเหตุวางยาพิษฆาตกรรมหมู่ซึ่งเกิดขึ้นในบ้านของเธอเองเมื่อหลายปีก่อน ฆาตกรคือคนในบ้าน มีผู้ต้องสงสัย หลายคนคาดเดา แต่ไม่มีใครรู้แน่ว่าฆาตกรคือใคร แต่การรอดตายเป็นแค่จุดเริ่มต้นของวิบากกรรมในอีกรูปแบบหนึ่ง คนในหมู่บ้านซึ่งเดิมไม่ชอบหน้าครอบครัวแบล็ควูดอยู่เป็นทุน เริ่มแสดงความชิงชังออกมาอย่างเปิดเผย แมร์ริแค็ทใช้สารพัดวิธีเพื่อที่จะอยู่ให้ได้ท่ามกลางความเกลียดชังนั้น เธอฝังเครื่องรางไว้ทั่วที่ดินผืนใหญ่หวังให้มันช่วยป้องกันภัย เธอคิดเสียว่าตนเองกำลังเล่นเกมเศรษฐีเวลาที่ต้องเข้าไปในหมู่บ้าน เธอภาวนาซ้ำๆขอให้ทุกคนล้มตายแทบเท้า ฝันหวานเห็นภาพตนเองขณะเดินย่ำไปบนศพของพวกมัน และบ่อยครั้งเธอคิดที่จะหนีไปบนดวงจันทร์?"เพราะบนนั้น ทุกอย่างปลอดภัย"

เนื้อหาปกหลัง : บนดวงจันทร์ที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ WE HAVE ALWAYS LIVED IN THE CASTLE

"คุณเคยลิ้มรสชาติยาเบื่อหนูไหม" แมร์ริแค็ท แบล็ควูด คือหนึ่งในผู้รอดชีวิตจากเหตุวางยาพิษฆาตกรรมหมู่ซึ่งเกิดขึ้นในบ้านของเธอเองเมื่อหลายปีก่อน ฆาตกรคือคนในบ้าน มีผู้ต้องสงสัย หลายคนคาดเดา แต่ไม่มีใครรู้แน่ว่าฆาตกรคือใคร แต่การรอดตายเป็นแค่จุดเริ่มต้นของวิบากกรรมในอีกรูปแบบหนึ่ง คนในหมู่บ้านซึ่งเดิมไม่ชอบหน้าครอบครัวแบล็ควูดอยู่เป็นทุน เริ่มแสดงความชิงชังออกมาอย่างเปิดเผย แมร์ริแค็ทใช้สารพัดวิธีเพื่อที่จะอยู่ให้ได้ท่ามกลางความเกลียดชังนั้น เธอฝังเครื่องรางไว้ทั่วที่ดินผืนใหญ่หวังให้มันช่วยป้องกันภัย เธอคิดเสียว่าตนเองกำลังเล่นเกมเศรษฐีเวลาที่ต้องเข้าไปในหมู่บ้าน เธอภาวนาซ้ำๆขอให้ทุกคนล้มตายแทบเท้า ฝันหวานเห็นภาพตนเองขณะเดินย่ำไปบนศพของพวกมัน และบ่อยครั้งเธอคิดที่จะหนีไปบนดวงจันทร์?"เพราะบนนั้น ทุกอย่างปลอดภัย"

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : บนดวงจันทร์ที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ WE HAVE ALWAYS LIVED IN THE CASTLE

"แมร์ริแค็ท" เด็กสาววัยสิบแปด ผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ฆาตกรรมซึ่งเกิดขึ้นภายในบ้านของเธอเอง แมร์ริแค็ทบอกเล่าชีวิตประจำวันของเธอกับอีกสองคนในครองครัวที่รอดมาได้ และผลกระทบที่เกิดขึ้นอันเป็นผลสืบเนื่องจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ประเด็นคือ แมร์ริแค็ทเป็นเด็กสาวที่ "ไม่ธรรมดา" เธอแสดงออกไม่เยอะ แต่เธออารมณ์เยอะ คิดเยอะและเธอ "ช่างรู้สึก" การอ่านหนังสือเล่มนี้จึงเปรียบได้กับการมุดเข้าไปในหัวของแมร์ริแค็ทมองโลกแบบที่เธอมอง รู้สึกอย่างที่เธอรู้สึก บางอย่างไม่มีคำอธิบาย หลายอย่างมีตรรกะในแบบที่เราไม่อาจเข้าใจได้ และความมึน ความเหวอ ก็น่าจะมีที่มาจากตรงนั้น กว่าที่กระบวนการทำหนังสือเล่มนี้จะเสร็จสมบูรณ์ เราอ่านมันซ้ำๆ ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เราไม่มึนแล้ว และความเหวอลดน้อยลงตามลำดับ แต่ในรอบหลังๆ เราสังเกตว่ามีอีกความรู้สึกหนึ่งที่เกิดขึ้นเสมอ ภายหลังการอ่านในทุกๆ ครั้ง เรารู้สึกอยากออกไปอยู่ในที่โล่งๆ บรรยากาศโปร่งๆ มองฟ้าเวิ้งๆ และนั่งหายใจทิ้งโดยไม่ต้องคิดอะไร เรายังคงไม่มีคำตอบว่าเรารู้สึกอย่างไรกับหนังสือเล่มนี้ แต่เรารู้ว่า มันทิ้งตะกอนบางอย่างไว้ในหัวของเราเสมอ ไม่ว่าจะอ่านซ้ำเป็นรอบที่เท่าไหร่ ไม่บ่อยนักที่หนังสือสักเล่มจะทำให้เกิดผลกระทบเช่นนี้กับเราได้

สำนักพิมพ์ แมร์รี่โกราวด์