รายละเอียด : พ่ายฤทธิ์เสน่หา

พ่ายฤทธิ์เสน่หา

เขาไม่นิยมคบกับ "เด็ก" ไม่เคยคิดที่จะริทำตัวเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนเลยสักนิด ทว่าบุพเพชักนำให้ชีวิตหนุ่มต้องมาแต่งงานกับสาวน้อยวันกระเตาะ รู้ตัวอีกทีเขาก็หลงอยู่ในห้วงรักเข้าให้เต็มเปา "เมื่อคืน ตอนเช้ามืด นายทำอะไรฉันหรือเปล่า?" "ทำอะไร?" คนถูกถามคาดคั้นหลบสายตาขณะย้อมถาม ก่อนจะทำใจกล้าหันกลับมาสบตาดำๆ วาวๆ เอาเรื่องของสาวน้อยด้วยท่าทีแสนจะเข้มขรึม "เมื่อตอนเช้ามืด นาย" คนพูดเม้มกัดริมฝีปากตัวเองจนซีดขาว แต่แก้มใสๆ แดงระเรื่อจนคนมองหลุดยิ้มร้ายกาจ เขาไม่ได้ตอบ แต่ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเอง แล้วเดินเข้ามาหาหล่อนตรงหน้าประตูด้วยท่าทีคุกคาม ตอนก้มหน้าโน้มลงมาเสมอกับหน้าหล่อน จนหน้าแทบจะชนกัน "แล้วคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอล่ะ?" "อี๋ ไอ้ นายกล้าดียังไงมาจูบปากคนอื่น" คนพูดหน้าตาหัวหูแดงก่ำ แล้วรีบยกมือปิดปากตัวเองไว้ด้วย ตอนมองหน้ายิ้มระรื่นของเขาที่ค่อยๆ ยิ้มกว้างขึ้นแล้วมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ฝันแน่ๆ เมื่อตอนเช้ามืดนั่น เขานี่มัน "หึๆ เธอมายั่วฉันก่อนเองนิ ทั้งกอดทั้งเกาะ ลูบคลำฉันไปทั้งตัว แลังฉันมันก็เป็นพวกไม่ชอบโดนเอาเปรียบ ถึงจะ" คนพูดหยุดแล้วมองหล่อนอย่างพิจารณาแบบตั้งแต่หัวจรดเท้า จ้องเป๋งเป็นพิเศษตรงอกอิ่ม ก่อนจะละเลื่อนขึ้นมามองริมฝีปากสีชมพู "ยังไงซะฉันก็เป็นผู้ชาย มีผู้หญิงมาให้ท่าขนาดนั้น จะขี้เหร่แค่ไหนก็ต้องมีอารมณ์ขึ้นกันบ้าง แล้วเธอ ยายเด็กหัวโต นอนทับแขนฉันจนเป็นตะคริวมาทั้งคืน แค่จูบไม่เป็นสับปะรดแบบนั้น ฉนไม่คุ้มเลยสักนิด เสียอารมณ์สุดๆ" คนพูดส่ายหน้าไปด้วยท่าทางหน่ายๆ หลุบตามองต่ำกว่าใบหน้าและลำคอของเจ้าหล่อนอีกนิด ก่อนที่บานประตูห้องน้ำจะถูกปิดกระแทกใส่หน้าเขาโครมใหญ่

รีวิวโดยผู้เขียน : พ่ายฤทธิ์เสน่หา

พ่ายฤทธิ์เสน่หา เป็นเหมือนตอนพิเศษของคุณเจตน์ กับ หนูพลอยใส ที่มณีกานต์เคยเปิดเรื่องค้างไว้นานหลายปีมากๆ ถ้าใครอ่านคุณเสือกับน้องกวางคงจะพอคุ้นๆ สำหรับเรื่องนี้เขียนๆ หยุดๆ ปีละตอนสองตอน แล้วโดดไปเขียนเรื่องอื่น ทิ้งให้เฮียแกกลายเป็นปุ๋ยหนักอยู่นาน โดนทวงถามหาก็หลายหน จนตอนนี้ลุงเจตน์แกได้มีเรื่องราวเป็นของตัวเองแบบจริงๆ จังๆ แล้วค่ะ

มณีกานต์