รายละเอียด : นางบำเรอไร้หัวใจ (ซีรี่ส์ชุด Billionaire's Mistress)

นางบำเรอไร้หัวใจ (ซีรี่ส์ชุด Billionaire's Mistress)

เรื่องราวของ มธุรสา ศิรวัฒนา หญิงสาวแสนสวยหากชะตาชีวิตเธอนั้นกลับแตกต่างจากภาพที่เห็นอย่างสิ้นเชิง ด้วยปัญหาที่รุ่มเร้าเข้ามาในครอบครัว อีกทั้งยังถูกเกลียดชังและกลั่นแกล้งจากครอบครัวแมนนิ่งที่รับเธอมาอุปการะหลังจากที่แม่จากเธอไป ทุกความกดดันทำให้หญิงสาวตัดสินใจก้าวเข้าสู่เพนต์เฮาส์สุดหรูของ เอียน แอดดิสัน มหาเศรษฐีหนุ่มรูปงานพร้อมกับข้อเสนอที่แสนจะบีบคั้นจิตใจ เธอยอม "ขายตัว" เพื่อปลดหนี้บุญคุณที่ค้างคากับครอบครัวแมนนิ่ง แต่เรื่องไม่ง่ายดังคิด เพราะกฎที่เอียนตั้งไว้กลับบีบคั้นเสียยิ่งกว่าและกฎข้อนั้นก็คือ เธอนอนกับเขาได้แต่เธอจะรักเขาไม่ได้ชายหนุ่มเพียงต้องการผู้หญิงสักคนบนเตียงเท่านั้น ไม่ปรารถนาให้ใครมาผูกพัน ซึ่งมธุรสาเองก็คิดว่าไม่นานเขาคงจะเบื่อและปล่อยเธอไป แต่เธอคิดผิด เพราะยิ่งนานวันความผูกพันที่เธอมีต่อผู้ชายคนนั้นกลับยิ่งทวีคูณจนเธอไม่อาจหยุดรักเขาได้ มธุรสาจะทำอย่างไร เมื่อหัวใจไม่ยอมฟังคำทัดทานแม้แต่น้อย มหาเศรษฐีหนุ่มที่หวงแหนชีวิตโสดจะยอมให้หญิงสาวก้าวล้ำเข้ามาในหัวใจเขาหรือไม่ หรือเขาจะเห็นเธอเป็นเพียงนางบำเรอที่ไร้หัวใจเท่านั้น

เนื้อหาปกหลัง : นางบำเรอไร้หัวใจ (ซีรี่ส์ชุด Billionaire's Mistress)

กฎข้อเดียวที่เธอต้องจำให้ขึ้นใจถ้าจะเป็นผู้หญิงของเขาก็คือ ไร้หัวใจ ด้วยอำนาจเงินตรา ความร่ำรวย และอิทธิพล เอียน แอดดิสัน ส่งผลให้ มธุรสา ก้าวเข้าสู่เส้นทางการเป็นผู้หญิงของเขาเพื่อแลกกับอิสรภาพและหลุดพ้นจากบุญคุณครอบครัวที่ชุบเลี้ยงเธอมา แต่เธอก็ไม่สามารถทำตามกฎนั้นได้ เพราะมธุรสาตกหลุมรักเขาเข้าจนได้ และถ้าเอียนจับได้เธอก็จะไม่สามารถอยู่เคียงข้างเขาได้อีกต่อไป ของเล่นที่ซื้อได้ด้วยเงิน อนาคตที่มองเห็นก็มีแต่ถูกโละทิ้งเท่านั้น "ก็ถ้าผมเบื่อ ความสัมพันธ์ของเราก็จบเหมือนกัน" มธุรสาได้ฟังอย่างนั้นไม่รู้ทำไมทั้งๆ ที่คิดว่ามันก็ควรเป็นเช่นนี้ แต่หัวใจเธอกลับเจ็บแปลบอย่างแปลกประหลาด "ก็ยุติธรรมดีค่ะ" หญิงสาวบอกเขาออกไปในที่สุด "เพราะฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะรักคุณ" เธอเอ่ยด้วยความมั่นใจ สีหน้าเรียบเฉย ไม่มีอาการเคืองโกรธหรือเง้างอนอย่างผู้หญิงที่เอียนเคยพบเจอมาสักครั้ง เห็นได้ชัดว่ามธุรสาไม่คิดจะผูกมัดเขาแม้แต่น้อย เธอทำเหมือนว่านี่คือธุรกิจที่ตรงไปตรงมา "ผมชอบคุณก็ตรงนี้แหละคุณตรงไปตรงมาดีรสา" เอียนกล่าวชมเชยหญิงสาวใต้ร่างขณะปล่อยมือที่จับข้อมือทั้งสองข้างของหญิงสาวออกแล้วเปลี่ยนมาจับคอเสื้อของเธอแทน "ถ้างั้น" ถึงมธุรสาจะเข้าใจ แต่ก็อยากจะถ่วงเวลานี้ให้ยืดออกไปอีกหน่อย คำพูดกับการกระทำคนเราบางครั้งก็สวนทางกันอย่างห้ามไม่อยู่ทั้งที่เธอเข้าใจแต่เธอก็ยังกลังสิ่งที่ีจะเกิดขึ้นอยู่ดี แต่เอียนไม่ให้โอกาสนั้นกับเธออีกแล้ว "จุๆ" เขาส่งเสียงห้าม "หมดเวลาพูดคุยกันแล้ว" "คุณเอียน"