รายละเอียด : Tell Me Three Things

Tell Me Three Things

ผลงานของ Julie Buxbaum เล่มนี้เป็นนิยายแนว Young Adult ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของ "เจสซี่" เด็กสาวที่ต้องเผชิญหน้ากับความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ หลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิตไปได้เกือบสองปี พ่อก็แต่งงานใหม่ และพาเธอย้ายออกจากสถานที่ที่คุ้นเคยและเต็มไปด้วยความทรงจำ เจสซี่ต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่การใช้ชีวิตในโรงเรียนมัธยมนั้นไม่ง่ายพอๆ กับที่ต้องทำใจยอมรับความเปลี่ยนแปลงต่างๆ ในชีวิต และตอนนี้เองที่ "ใครบางคน" ก้าวเข้ามาอาสาเป็นเพื่อน ให้คำแนะนำในสิ่งที่เธออยากรู้เกี่ยวกับสังคมใหม่ที่เธอต้องเผชิญ ฟังในสิ่งที่เธออยากบอก และถ้าจะให้พูดถึงสามสิ่งเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ ข้อหนึ่งก็คงเป็นนิยายเรื่องนี้คละเคล้าไปด้วยความรู้สึกอันหลากหลาย คุณจะยิ้ม หัวเราะ รัก และเจ็บปวด ได้พร้อมๆ กัน ข้อสองคุณจะได้ร่วม ไขปริศนา" ของบางสิ่งบางอย่างไปพร้อมๆ กับเจสซี่ และข้อสามหนังสือเล่มนี้จะเป็นเพื่อนที่ดีและอยู่กับคุณเสมอไม่ว่าคุณจะสุขหรือเศร้าก็ตาม

เนื้อหาปกหลัง : Tell Me Three Things

การที่ต้องยอมรับว่าคนที่เรารักที่สุดได้จากไปแล้วนั้นเป็นเรื่องยาก "เจสซี่" เองก็คงรู้สึกเช่นนั้น เพราะตั้งแต่ที่เธอสูญเสียแม่อันเป็นที่รักไปทุกสิ่งรอบตัวเจสซี่มันผิดเพี้ยนไปหมด พ่อแต่งงานใหม่ เจสซี่ต้องย้ายมาอยู่ที่ลอสแองเจลิส และต้องคอยรับมือกับความเปลี่ยนแปลงในทุกๆ ด้าน ทั้งครอบครัวใหม่ สถานที่ใหม่ และสังคมใหม่ โดยไม่มีแม่อยู่ข้างๆ เหมือนที่เคยเป็นมาเสมอ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเจสซี่ แต่แล้วเธอก็ได้รับอีเมลจากบุคคลปริศนาที่ใช้นามแฝงว่า "ใครบางคน" เสนอตัวมาช่วยให้เจสซี่ใช้ชีวิตในโรงเรียนนี้ได้อย่างราบรื่น ซึ่งนี่อาจจะเป็นเรื่องตลกที่ใช้แกล้งเด็กใหม่อย่างเธอก็ได้ใครจะไปรู้ แต่โรงเรียนมัธยมปลายมันโหดร้ายเกินไป แม้จะไม่อยากไว้คนแปลกหน้า (ที่เคยหรืออาจจะไม่เคยเห็นหน้ากัน) อย่างเขาสักเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนใครบางคนจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้ว หวังว่าเขาจะไม่ทำลายความไว้ใจของเธอทีหลังหรอกนะ

รีวิวโดยผู้เขียน : Tell Me Three Things

ในเรื่อง Tell Me Tree Things นี้ เจสซี่ ตัวละครหลักของฉันคอยนับจำนวนวันตั้งแต่แม่ของเธอเสียมาตลอด ฉันเองก็เสียคุณแม่ไปตอนอายุสิบสี่เช่นเดียวกับเธอ แน่นอนว่าฉันจะไม่เสแสร้งทำเป็นว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรอกเพราะมันไม่ใช่ และฉันก็เคยทำ แบบเจสซี่เหมือนกัน คอยนั่งนับวัน ที่จริงแล้วก็ยังทำอยู่ แต่ทุกวันนี้ฉันนับเป็นปีไม่ใช่วัน ฉันอายุยี่สิบสี่ปี ยี่สิบสี่ปี? เป็นไปได้ยังไงเนี่ย ระหว่างแต่งเรื่อง Tell Me Tree Things นี้ ในที่สุดฉันก็กล้าพอจะมองย้อนกลับไปในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตที่ฉันจับยัดลงกล่องปิดผนึก เขียนป้ายตัวโตๆ สีแดงไว้ว่า "เจ็บปวดเกินไป" แล้วเอาไปซ่อนเมื่อนานมาแล้ว ฉันไม่ได้นึกอยากทบทวนรายละเอียดปลีกย่อยหรอก แต่ฉันอยากจมลึกลงไปในความรู้สึกทั้งหลายแหล่จากความสูญเสียแรกและสิ่งที่เกิดขึ้นตามมานั้นมากกว่า ฉันอยากมองย้อนกลับไปว่าการเป็นวัยรุ่นผู้ซึ่งฝันร้ายที่สุดที่เราจะจินตนาการได้เกิดขี้นจริงๆ นั้นเป็นอย่างไร ฉันไม่ได้อยากเขียนหนังสือเกี่ยวกับแม่ตายทั้งเล่มหรอก ฉันจึงตัดสินใจผสมความอ้างว้างจาการต้องสูญเสียครั้งแรกนั้นรวมกับอะไรบางอย่างที่วิเศษดุจต้องมาตร์และเป็นที่เข้าใจกันทั่วโลกแทน นั่นก็คือความงดงามของรักครั้งแรก เจสซี่ไม่เหมือนฉัน เธอเจ๋งกว่าและมีสติมากกว่าตัวฉันตอนอายุสิบหกเยอะ หรือพูดตามตรงอาจจะกระทั่งตอนนี้ด้วยซ้ำ แต่เธอเป็นอีกหนึ่งเวอร์ชั่นของฉันเหมือนอย่างที่ทุกตัวละครที่ฉันสร้างขึ้นใน Tell Me Three Things เป็นโอกาสที่ฉันจะได้มอบของขวัญสุดพิเศษให้ตัวฉันที่ไม่ใช่ตัวฉัน ได้มอบสิ่งล้ำค่าให้เจสซี่สิ่งเดียวที่ฉันต้องการมากที่สุดตอนอายุสิบหก ความรู้สึกที่ว่าฉันมีตัวตน ความรู้สึกที่ว่ามีคนเข้าใจ ดังนั้นใครบางคนที่ไม่มีตัวตนจึงก้าวเข้ามา สิ่งมหัศจรรย์ที่สุดสิ่งหนึ่งในช่วงชีวิตวัยหนุ่มสาวก็คือมันเป็นช่วงที่อัดแน่นไปด้วยประสบการณ์ครั้งแรก บางครั้งก็งดงามอัศจรรย์ แต่บางครั้งก็ไม่ค่อยสวยงามนัก มีอยู่จุดหนึ่งที่เจสซี่พูดถึงแม่เธอว่า "แม่จะไม่มีวันเห็นฉันโตขึ้น เรื่องสุดลึกลับเรื่องนั้นที่ว่าตอนนี้ฉันเป็นใครและที่จริงแล้วฉันควรจะเป็นแบบไหนกันแน่ในที่สุดฉันก็จะค้นพบ" ตอนนี้ ผ่านมายี่สิบสี่ปีเต็มและหลังจากแม่เสีย คำถามมากมายของฉันก็ได้รับคำตอบแล้วแม้ว่าแม่จะไม่อยู่เห็นทุกอย่างถูกเปิดเผยออกมา การเขียนเรื่อง The Me Tree Things ย้ำเตือนฉันว่าเมื่อโลกของฉันเปิดกว้างอยู่ตลอดกาลนั้นเป็นเช่นไร ฉันไม่อาจขอบคุณพวกคุณได้มากพอที่อ่านหนังสือเล่มนี้ แม้ว่ามันอาจดูเหมือนหนังสือธรรมดาๆ เล่มหนึ่งสำหรับคุณ แต่สำหรับฉันมันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกแสนวิเศษต้องมาตราอีกครั้งหนึ่ง นิยายวัยรุ่นเล่มแรกของฉันใช้เวลาปลุกปั้นแรงใจเพียงแค่ยี่สิบสี่ปีเท่านั้นเอง