รายละเอียด : สร้างกุศล พ้นทุกข์

สร้างกุศล พ้นทุกข์

'บุญ' แม้จะเป็นกรรมดี แต่ก็ยังถือเป็นของหยาบ เพราะให้ผลแต่ภายนอกเท่านั้น แม้ทางใจที่เกิดขึ้นคือสุข ก็มิอาจละกิเลสได้ แต่ 'กุศล' เป็นความละเอียดที่เกิดขึ้นที่จิตใจสามารถยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นได้ ด้วยการละกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง ปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่น ผู้ที่สามารถละความสุขที่เกิดขึ้นแก่ใจได้ เมื่อประสบทุกข์ ก็สามารถละความทุกข์ได้เช่นกัน

สารบัญ : สร้างกุศล พ้นทุกข์

• "บุญ-กุศล"
• จิตสุดท้าย และแรงกรรม
• กุศลจิต-อกุศลจิต
• ฝึกรักษาศีล เพื่อละความถือมั่น
• "สมาธิ" ส่งสุขสู่ชาติหน้า
• ฝึก "สติ" รองรับ "จิตกุศล"
• องค์ภาวนา "มรณานุสติ"
• "กตัญญู" ขอขมากุศลไม่ควรมองข้าม
• ภาวะ "จิตสุดท้าย" จากตัวอย่างในพุทธกาลประสบการณ์จริง

เนื้อหาปกหลัง : สร้างกุศล พ้นทุกข์

"บุญ" แม้จะเป็นกรรมดี แต่ก็ยังถือเป็นของหยาบ เพราะให้ผลแต่ภายนอกเท่านั้น แม้ทางใจที่เกิดขึ้นคือสุข ก็มิอาจละกิเลสได้ แต่ "กุศล" เป็นความละเอียดที่เกิดขึ้นที่จิตใจสามารถยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นได้ด้วยการละกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง ปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่น ผู้ที่สามารถละความสุขที่เกิดขึ้นแก่ใจได้ เมื่อประสบทุกข์ ก็สามารถละความทุกข์ได้เช่นกัน

รีวิวโดยผู้เขียน : สร้างกุศล พ้นทุกข์

โลกมนุษย์ คือ ภพเบื้องกลาง ที่สามารถเลือกได้ว่าจะเกิดในที่ใดภายหลังจากตายไปแล้ว ระหว่าง "สุคติ" อันได้แก่ พรหม สวรรค์ หรือได้เกิดมาเป็นมนุษย์อีกครั้งที่มีอาการครบ 32 หรือจะเลือกเกิดใน "ทุคติ" คือ อบายภูมิ 4 ได้แก่ นรก เปรต  อสุรกาย เดรัจฉาน แน่นอนว่าทุกคนไม่มีใครอยากเกิดในทุคติ เพราะแต่ละคนหวังเกิดใน สุคติ ทั้งนั้น ยกเว้นเสียแต่ผู้ที่ไม่เชื่อในกฏแห่งกรรมไม่เชื่อว่าภพชาติมีจริง เขาย่อมไม่เชื่อบุญ ไม่เชื่อบาป สุดท้ายเมื่อตายไปด้วยขณะจิตที่เป็นมิจฉาทิฐิ ก็ย่อมไปเกิดในอบายภูมิทั้ง 4 ดังนั้นเราทุกคนที่เกิดมาเป็นมนุษย์มีสิทธิเท่าเทียมกัน ในการเลือกเกิดในภพภูมิต่อไปได้ โดยเฉพาะการเกิดใน "สุคติ" ที่ทำได้ไม่ยาก คือ ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส โดยมีพื้นฐานง่ายๆ จากการให้ทาน ถือศีล เจริญภาวนา ซึ่งต้องทำให้บ่อยครั้งจนเป็นนิสัยให้บุญและกุศลที่ประกอบไว้เป็นปัจจัยพาไปให้เกิดในที่ๆ ควรจะเกิด โดยมี "จิตสุดท้าย" เป็นเครื่องระลึกให้เห็นถึงนิมิตอันประเสริฐยืนยันการเกิดในภพต่อไป โดยเฉพาะผู้มีปัญญาแล้ว เขาจะใช้โอกาสของความเป็นมนุษย์นี้ในการสร้างบุญบารมีไปพระนิพพาน เผื่อหลุดพ้นจากเวียนว่าย โดยมีพื้นฐานคือ ความเป็นกุศล ของจิตที่ได้จากทางสายกลาง คือ "ศีล สมาธิ ปัญญา" ขัดเกลาจิตใจให้สะอาดห่างไกลจากกิเลส อย่างน้อยๆ หากไม่ถึงพระนิพพานในชาตินี้ ก็ยังสามารถสั่งสมบารมีต่อไปได้ในชาติหน้า ด้วยการประคอง "จิตสุดท้าย" ให้เกิดสมาธิระลึกถึง "กุศล" เพียงเท่านี้ ย่อมนำพาให้ไปเกิดในภพของ "สุคติ" ได้อันจะเป็นการต่อยอดในการสร้างบารมีต่อไป ให้ถึงพระนิพพานในอนาคตกาล ข้อสงสัยก็คือ แล้วจะทำอย่างไร? ให้จิตสุดท้ายผ่องใส่? จะสร้างความเป็นกุศลอย่างไรให้เกิดผลกับจิต? เพื่อนำพาไปสู่ภพที่ดี หนังสือเล่มนี้มีคำตอบ

แก้วธารา

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : สร้างกุศล พ้นทุกข์

กุศล หมายถึง กรรมขาว เป็นปัจจัยและทิศทางจะหอบพาให้เวไนยสัตว์ทั้งหลายไปสู่จุดหมายในสัมปรายภพตามที่กระทำเอาไว้ ใครที่เร่งแต่สร้างกุศลกรรม เส้นทางสุดท้ายของชีวิตคงไม่ต้องพรรณนาเพราะว่าย่อมทราบดีอยู่แล้วว่ามีทิศทางไปในทางใด สวรรค์ เป็นที่พึ่ง เป็นสรณะสำหรับพวกเขาเพียงแต่ลำดับขั้นของสวรรค์นั้นจะแตกต่างกันออกไปว่าจะอยู่บนชั้นไหนเท่านั้นเอง บางคนก็ได้อยู่ในชั้นที่สูงๆ บางคนก็ได้อยู่ในชั้นล่างสุด ทุกอย่างอยู่ที่กุศลกรรมเป็นตัวบังคับชี้นำ ยิ่งผู้ใด มิได้สร้างอกุศลกรรมเลย (กรรมชั่ว) ชีวิตหลังความตายของเขาย่อมจะพบแต่ความสุขเสมอไป แล้วเราจะต้องทำกุศลในลักษณะใด "จึงจะได้ไปสวรรค์" จาก "กุศลนำพาไปสู่สวรรค์" สำนักพิมพ์ได้จัดพิมพ์ใหม่ในชื่อ "สร้างกุศล พ้นทุกข์" เพื่อให้ผู้อ่านทุกท่านได้พบทางแห่งความสุขในชีวิตสืบไป

ราช รามัญ บรรณาธิการ