รายละเอียด : อเมริกาใต้ ปายคนเดียวไม่เดียวดาย

อเมริกาใต้ ปายคนเดียวไม่เดียวดาย

การเดินทางของ 'ปาย' สาวร่างบางแต่หัวใจแกร่งเกินตัว เธอแบกเป้ท่องโลกเพียงลำพังมาแล้วกว่า 60 ประเทศ ในเวลาเพียง 6-7 ปี และ 8 ประเทศแห่งอเมริกาใต้นี้คือการผจญภัยครั้งสำคัญที่ทำให้เธอหลงรักโลกใบนี้มากยิ่งขึ้น จากเพจ Travel Miles Away ที่มีคนติดตามกว่า 2.4 แสนคน ปายคือผู้หญิงตัวเล็กๆ เจ้าของเพจการเดินทาง Travel Miles Away  เธอเป็นผู้หญิง ‘ไซส์พ็อกเก็ต’ ดูพกพาง่าย คุยง่าย ไปไหนไปกัน และลุยเหลือเชื่อ หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องราวการเดินทางผจญภัยของผู้หญิงตัวคนเดียว ที่ตัดสินใจลาออกจากงานประจำไปตามหาดินแดนแห่งความฝันในวัยเด็ก ตะลุยอเมริกาใต้ในเวลา100 วัน สัมผัสวัฒนธรรมที่ผสมผสานระหว่างสเปนและคนท้องถิ่น เดินเท้าตามรอยอารยธรรมอินคา และชมความมหัศจรรย์ของธรรมชาติในแทบเทือกเขาแอนดีส การเดินทางอันแสนสะบักสะบอมบนความไม่แน่นอน จบการเดินทางกลับมาอย่างหมดสภาพ ยับเยิน ผมยุ่งเหยิง และน้ำหนักที่ลดลง แต่หอบกระเป๋าเป้ที่เปี่ยมล้นด้วยเรื่องราวมิตรภาพ การเอาชนะตัวเอง ความทรงจำ ความเหน็ดเหนื่อย ความสุขและเสียงหัวเราะเคล้าน้ำตา ประสบการณ์ระหว่างทางที่ดูลำบากๆ เยินๆ กลับเป็นความทรงจำแสนประทับใจที่ยากจะลืม อ่านการเดินทางของเธอจบ และคุณอาจจะแอบหลงรักเธอ

สารบัญ : อเมริกาใต้ ปายคนเดียวไม่เดียวดาย

• ตั๋วเดินทางของความฝัน
• คิวบา : แช่แข็งโลกคอมมิวนิสต์
• โคลอมเบีย : โคลอมเบียไม่ใช่โคลัมเบีย
• เอกวาดอร์ : ห้องแล็บของดาร์วิน
• เปรู : อาณาจักรแห่งความลับ
• โบลิเวีย : ดินแดนที่ไร้ทางออกทะเล
• ชิลี : เหนือจรดใต้อันแสนยาวและแคบ
• อาร์เจนตินา : สุดขอบฟ้าอเมริกาใต้
• บราซิล : สะบัดบั้นท้ายที่คาร์นิวัล
• ตั๋วเดินทางสู่ความทรงจำ

เนื้อหาปกหลัง : อเมริกาใต้ ปายคนเดียวไม่เดียวดาย

การเดินทางของ "ปาย" สาวร่างบางแต่หัวใจแกร่งเกินตัว เธอแบกเป้ท่องโลกเพียงลำพังมาแล้ว กว่า 60 ประเทศ และ 8 ดินแดนแห่งอเมริกาใต้ ในครั้งนี้คือการผจญภัยครั้งสำคัญที่ทำให้เธอหลงรักโลกใบนี้มากยิ่งขึ้น 100วันในอเมริกาใต้ ทำให้เราได้เรียนรู้ว่า...เราสามารถเดินทางสู่อดีตได้โดยไม่ต้องอาศัยไทม์แมชชีนในคิวบา ผู้หญิงที่สวยที่สุดมีชีวิตอยู่ในโคลอมเบีย Lonesome George บนเกาะกาบาปากอสอาจจะไม่ตายอย่างเหงาๆ หากมันรู้จักเต่ารุ่นน้องที่ชื่อ Super Diego เร็วกว่านี้ ความลับของอาณาจักรอินคา นกแร้งยักษ์คอนดอร์เกาะลอยน้ำในเปรู ในโบลีเวีย ลูกกรอกลามะคือของศักดิ์สิทธิ์และความเศร้าหมองของผู้คนนั้นมีที่มา เหนือจรดใต้อันแสนยาวและแคบของชิลีคือบทพิสูจน์สมมติฐานที่ว่า 'โลกกลม' ท่องอาร์เจนตินาสุดหรรษา แต่ต้องเผชิญหน้ากับ Bed Bugs ก่อนจากลา บราซิลเมืองเปี่ยมเสน่ห์ชวนหลงใหลแต่เดินไปไหนต้องระวังโดนปล้นบ้างนะ

รีวิวโดยผู้เขียน : อเมริกาใต้ ปายคนเดียวไม่เดียวดาย

เมื่อเอ่ยถึงสถานที่ในฝัน เราเชื่อว่าทุกคนต่างมีสถานที่ในใจที่อยากไปสัมผัสด้วยตัวเองสักครั้งในชีวิต สำหรับเราแล้ว สถานที่แห่งนั้นคือ "ทวีปอเมริกาใต้" ดินแดนที่อยู่ไกลจากประเทศไทยไปหลายหมื่นกิโลเมตร ต้องหอบร่างตัวเองข้ามไปอีกซีกโลกสู่การเดินทางไกลบ้านที่สุดครั้งหนึ่งจนถึงสุดขอบโลก หนังสือเล่มนี้เเป็นเรื่องราวการเดินทางผจญภัยของผู้หญิงตัวคนเดียว ที่ตัดสินใจลาออกจากงานประจำไปตามหาดินแดนแห่งความฝันในวัยเด็ก ตะลุยอเมริกาใต้สัมผัสวัฒนธรรมที่ผสมผสานระหว่างสเปนและคนท้องถิ่น เดินเท้าตามรอยอารยธรรมอินคา และชมความมหัศจรรย์ของธรรมชาติในแทบเทือกเขาแอนดีส การเดินทางอันแสนสะบักสะบอมความไม่แน่นอน จบการเดินทางกลับมาอย่างหมดสภาพ ยับเยิน ผมยุ่งเหยิง และน้ำหนักที่ลดลง แต่หอบกระเป๋าเป้ที่เปี่ยมล้นด้วยเรื่องราวมิตรภาพ การเอาชนะตัวเอง ความทรงจำ ความเหน็ดเหนื่อย ความสุขและเสียงหัวเราะเคล้าน้ำตา ประสบการณ์ระหว่างทางที่ดูลำบากๆ เยินๆ กลับเป็นความทรงจำแสนประทับใจที่ยากจะลืม อยากเชิญผู้อ่านทุกคนมาร่วมเปิดค้นกระเป๋าใบนี้ด้วยกันผ่านตัวหนังสือที่เมื่ออ่านจบแล้วหัวใจจะลุกโชนเป็นไฟด้วยแรงบันดาลใจ จนอยากหยิบกระเป๋าเป้ไปตามหารสถานที่ในฝันของตัวเองสักแห่งบนโลกสีน้ำเงินกลมๆ ใบนี้ เหมือนดังที่ทะไลลามะได้กล่าวไว้ว่า "อย่างน้อยหนึ่งครั้งต่อปี จงไปในสถานที่ที่คุณไม่เคยไปมาก่อน" (Once a year, go someplace you've never been before - Dalai Lama)

ปาย

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : อเมริกาใต้ ปายคนเดียวไม่เดียวดาย

ปายที่เรารู้จักครั้งแรก คือผู้หญิงตัวเล็กๆ เจ้าของเพจ Travel Miles Away ที่เรานิยามตัวเธอว่าเป็นผู้หญิง 'ไซส์พ็อกเก็ต' ดูพกพาง่าย คุยง่าย ไปไหนไปกันและลุยเหลือเชื่อ เธอสะสมไมล์เดินทางเอาไว้อย่างไม่ต้องนับ กับหกสิบประเทศในเวลาเพียง หกถึงเจ็ดปี อาจจะดูไม่มากนัก แต่ก็เรียกได้ว่าไม่น้อยไปกว่าใคร สิ่งสำคัญที่มาก กว่าตราประทับผ่านแดนที่บอกจำนวนครั้งของการเดินทาง คือการได้เก็บเกี่ยวอะไร จากการเดินทางใส่กระเป๋ากลับมามากกว่า และในกระเป๋าของปายมีสิ่งเหล่านั้น ตอนที่เจอกันในปลายเดือนกรกฎาคม ปายเพิ่งกลับจากการเดินทางครั้งล่าสุด นับได้สามร้อยหกสิบห้าวันพอดีกับที่เธอเดินทางไปพร้อมกระเป๋าเป้ ใบใหญ่ประกบสองใบหน้าหลังแบบแซนด์วิช เป็นคนแปลงหน้าในสถานที่ที่เป็น 'ครั้งแรก' อีกครั้งด้วยตัวคนเดียว โลกใบที่กว้างที่ยิ่งกว่ากว้าง แต่ก็ไม่กว้างไปกว่าที่สองเท้าของเธอจะพาไปถึง ปายไปลำพัง แต่ปายแทบไม่เคยอยู่ลำพัง นักเดินทางทั้งหมดในโลกล้วนเป็น เพื่อนกัน หากเดินทางด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง ถอดความเคยชินไว้ข้างหลัง และโอปรับ สิ่งใหม่ให้เข้ามาอยู่ในพื้นที่แห่งมิตรที่ไม่มีวันเต็ม เธอยื้มไปทั้งหน้าและหัวเราะจนตายิบหยี ระหว่างที่เล่าโน้นเรื่องนี้ที่ไป เจอเอาดาบหน้าในเมืองเหล่านั้น ไม่เพียงความสุขตักตวงไว้จนอิ่มทั้งตาทั้งใจ จากการได้ไปยืนสูดหายใจตังดินแดนในฝัน เรื่องราวพังๆ กระท่อนกระแท่นระหว่างทางมากบ้างอย่างการหลงทาง ผิดแผน ถูกหลอก แม้กระทั่งโดนปล้น เหตุการณ์'เจ็บๆ' ที่เธอขอจดจำ ก็กลายเป็นเรื่องเล่าสนุกสนานเมื่อผ่านวันนั้นมาได้ เช่่นเดียวกับร้อยวันในอเมริกาใต้ เสี้ยวหนึ่งของการเดินทางทั้งหนึ่งปีที่เธอเล่ามันออกมาเป็นตัวหนังสือในหน้าถัดไปนี้ได้อย่างครบรสชาติ