รายละเอียด : โอ้...มนุษบ์ THE HUMANS

โอ้...มนุษบ์ THE HUMANS

มนุษย์ต่างดาวลงมาที่โลกและมาสิงในร่างคน เพื่อทำลายข้อมูลบางอย่างที่นักคณิตศาสตร์บังเอิญพิสูจน์ได้
มนุษย์ต่างดาวต้องทำลายมันเพราะเห็นว่ามนุษย์ยังเร็วไปที่จะเข้าใจถึงข้อมูลนั้น บางสิ่งอันน่าพิศวงอุบัติขึ้นในตัวเขาใช่ตัวเขาจริง ๆ? หรือเป็นใครอื่นในร่างนั้น? สิ่งลี้ลับในตัวเขากำลังค้นหา ‘บางสิ่ง’ เพื่อทำลายมัน! แต่สิ่งที่พบมากกว่านั้นคือ ‘ความเป็นมนุษย์’ จากคนรอบข้าง จากครอบครัว หรือจากฆาตกรรม? ความเป็นมนุษย์ที่ล้าหลังทางวิทยาการมีสิ่งใดมาชดเชยได้บ้างเล่า...คำตอบอยู่ที่ใจจงเลือก! ว่าจะอยู่ หรือจะไปใช้ ‘ใจ’ นั่นแหละเลือก

 

คำนำ : โอ้...มนุษบ์ THE HUMANS

(ความหวังที่ไร้เหตุผล เมื่อเผชิญหน้ากับปรปักษ์ที่ทรงพลังเกินต้านทาน) ฉันรู้ว่าพวกคุณบางตนที่อ่านสิ่งนี้อยู่ แน่ใจเต็มร้อยว่าเรื่องมนุษย์เป็นเรื่องปรัมปรา แต่ฉันอยู่ที่นี่เพื่อที่จะกล่าวว่ามนุษย์มีตัวตนอยู่จริงๆ ฉันจะบอกไว้สำหรับผู้ที่ไม่รู้ มนุษย์คือรูปแบบหนึ่งของสิ่งมีชีวิตสองเท้าโดยแท้ มีสติปัญญาขั้นปานกลาง ใช้ชีวิตอยู่กับการมีตัวตนที่ถูกหลอกลวงเป็นส่วนใหญ่ อาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ขนาดเล็กที่มีน้ำอยู่ท่วมท้นในมุมหนึ่งที่โดดเดี่ยวมากของเอกภพ สำหรับพวกคุณที่เหลือกับเหล่าผู้ที่ส่งฉันไป ฉันขอบอกว่าพวกมนุษย์แปลกประหลาดในหลายประเด็น ไม่ต่างจากที่พวกคุณคาดว่าพวกเขาจะเป็นทุกประการ พวกคุณจะพรั่นพรึงกับรูปลักษณ์ทางกายภาพของมนุษย์เมื่อเห็นเป็นครั้งแรก แน่นอน นั่นเป็นเรื่องจริง แค่ใบหน้าของพวกนั้นอย่างเดียวก็มีสิ่งผิดธรรมดาซึ่งน่ารังเกียจอยู่สารพัดแบบแล้ว จมูกตรงกลางที่บวมออกมา ริมฝีปากซึ่งเป็นผิวหนังบางๆ อวัยวะภายนอกหยาบๆ เกี่ยวกับการฟังซึ่งรู้จักกันในชื่อ "หู" ดวงตาเล็กจิ๋ว แล้วก็คิ้วซึ่งไร้ความหมายอย่างมิอาจหยั่งถึง กว่าจะซึมซับและยอมรับทั้งหมดนี้เข้าสู่จิตใจได้ก็กินเวลานาน มรรยาทและประเพณีทางสังคมก็เป็นปริศนาที่ทำให้ฉันรู้สึกสับสนในตอนแรกเหมือนกัน ในบรรดาหัวข้อสนทนาของมนุษย์ แทบไม่มีเรื่องไหนเลยที่พวกเขาอยากจะพูดคุยจริงๆ และฉันก็สามารถจะเขียนหนังสือได้เก้าสิบเจ็ดเล่มว่าด้วยความน่าอับอายของร่างกายกับธรรมเนียมปฏิบัติเรื่องเสื้อผ้า ก่อนที่พวกคุณจะได้เข้าใกล้เพื่อทำความเข้าใจพวกนั้นด้วยซ้ำ แล้วเราก็ไม่ควรจะลืม "สิ่งที่พวกนั้นทำเพื่อให้ตัวเองมีความสุข ซึ่งอันที่จริงทำให้เป็นทุกข์ นี่เป็นรายการอนันต์ มันรวมถึงการจับจ่าย ซื้อของ การดูทีวี การคว้างานที่ดีกว่า การได้บ้านที่ใหญ่กว่า การเขียนนวนิยายกึ่งอัตชีวประวัติ การสั่งสอนลูกๆ การทำให้ผิวหนังดูแก่น้อยลงนิดหน่อย และการเก็บความปรารถนาลมๆ แล้งๆ ในการเชื่อว่าทุกอย่างอาจจะมีความหมาย ใช่ทุกอย่างน่าขันมาก ในแบบที่น่าเจ็บปวด แต่ฉันค้นพบร้อยกรองของมนุษย์ขณะที่อยู่บนโลก คนหนึ่งในบรรดากวีเหล่านี้ "ตัวข้าอาศัยอยู่ในความเป็นไปได้" ดังนั้น เรามาปล่อยใจเราเองและทำเช่นเดียวกันนั้นเถิดมาเปิดใจเสียให้หมดกันเถิด เพราะสิ่งที่พวกคุณกำลังจะอ่านจะต้องใช้อคติทุกประการที่พวกคุณอาจมี เพื่อเปิดทางให้แก่ความเข้าใจ และเรามาพิจารณาดังนี้กันเถิด : จะเป็นอย่างไรถ้าที่จริงแล้วชีวิตมนุษย์มีความหมาย และจะเป็นอย่างไรถ้า-คล้อยตามฉันนะ-ชีวิตบนโลกเป็นสิ่งที่ไม่ได้มีไว้แค่ให้กลัวและเยาะหยัน แต่ยังมีไว้ให้ทะนุถนอมด้วยถ้าเป็นอย่างนั้นจะเป็นอย่างไร พวกคุณบางตนอาจรู้ถึงสิ่งที่ฉันทำไปแล้วในตอนนี้ แต่ไม่มีสักตนในหมู่พวกคุณรู้เหตุผล เอกสารชุดนี้ คู่มือเล่มนี้ เรื่องเล่าเรื่องนี้-คุณจะเรียกยังไงก็ตามใจ-จะทำให้ทุกสิ่งอย่างกระจ่างชัด ฉันของวิงวอนให้พวกคุณอ่านหนังสือเล่มนี้โดยเปิดใจ และประเมินเอาเองถึงมูลค่าที่แท้จริงของชีวิตมนุษย์

เนื้อหาปกหลัง : โอ้...มนุษบ์ THE HUMANS

Edgar Award Nominee for Best Novel  โอ้..มนุษย์ THE HUMANS ในมนุษย์ผู้น่าพิศวง สิ่งใดเล่าจะยิ่งใหญ่เหนือใจและความผูกพัน บางสิ่งอันน่าพิศวงอุบัติขึ้นในตัวเขา ใช่ตัวเขาจริงๆ หรือเป็นใครอื่นในร่างนั้น? สิ่งลี้ลับในตัวเขากำลังค้นหา "บางสิ่ง" เพื่อทำลายมัน! แต่สิ่งที่พบมากกว่านั้นคือ "ความเป็นมนุษย์" จากคนรอบข้าง จากครอบครัว หรือจากฆาตกรรม? ความเป็นมนุษย์ที่ล้าหลังทางวิทยาการ มีสิ่งใดมาชดเชยได้บ้างเล่า...คำตอบอยู่ที่ใจ จงเลือก! ว่าจะอยู่ หรือจะไป ใช้ "ใจ" นั่นแหละเลือก

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : โอ้...มนุษบ์ THE HUMANS

สำหรับเรื่อง The Humans นี่คือผลงานที่มีพล็อตแปลกมาก น่าสนใจมาก วงการวรรณกรรมและนักอ่านชาวไทยควรได้สัมผัสอย่างยิ่งว่า การวางเส้นเรื่องอย่างแหวกแนวและนักอ่านชาวไทยควรได้สัมผัสอย่างยิ่งว่า การว่างเส้นเรื่องอย่างแหวกแนวและขณะเดียวกันก็ตื่นเต้นชวนคิดนั้นใช้ศิลปะอย่างไร บทประพันธ์นี้เป็นผลงานชิ้นเอกของเฮกที่ได้รับคำวิจารณ์ดีมาก มีคุณค่าต่อการมองโลก ต่อเพื่อนมนุษย์ ต่อชีวิตครอบครัว และที่สำคัญคือการใช้ชีวิตของเราเอง สำนวนของเฮกคมคาย แฝงปรัชญา และที่สำคัญคือต่อการใช้ชีวิตของเราเอง สำนวนของเฮกคมคาย แฝงปรัชญา และที่สำคัญคือต่อการใช้ชีวิตของเราเอง สำนวนของเฮกคมคาย แฝงปรัชาและการเสียดสี ขณะที่อ่าน ก็จะสะดุดใจไปกับข้อคิดและแง่มุมที่ "มนุษย์"ทั่วไปลืมมองเป็นไปได้ไหมที่ความสุขของมนุษย์อาจไม่ได้เกิดจากความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ แต่เกิดจากสิ่งที่เล็กกว่านั้นมากๆ และไม่ได้อยู่นอกตัว แต่อยู่ภายในหรือในจิตใจของเรานั่นเอง ทั้งนี้ ไม่ว่าเอกภพจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน ไม่ว่ามนุษย์จะพิชิตแดนดินนอกตัวไปไกลจนถึงไหนๆ ในเอกภพ แต่ความสุขแท้จริงเกิดขึ้นที่นี่ ณ จุดเล็กๆ ในจิตใจ เป็นความสงบสุขและความสุขและความเบิกบาน อันเกิดจากการรักและได้รับรักตอบ จากสิ่งรายรอบของหน่วยที่เล็กที่สุดในสังคมซึ่งก็คือครอบครัว ท้ายสุด คำตอบของความเป็นมนุษย์ก็ได้รับการตอบด้วยสิ่งที่เป็นพื้นฐานเรียบง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ..เป็นความเรียบง่ายที่งดงาม เมื่ออ่าน "โอ้..มนุษย์" จบ เราจะตระหนักในความเป็นมนุษย์และความรักความผูกพันมากยิ่งขึ้นอย่างแน่นอน นี่คือวรรณกรรมที่ทรงคุณค่าต่อจิตใจจริงๆ

ภัทร์วิรุจน์ ผลศิริวาณิช บรรณาธิการ